Ένα ποίημα για αντίo
Γράφει ο Mένιππος Duncan // *
Άνοιξις μυρουδιά
και χρώμα θανάτου.
Η πένθιμη καμπάνα
θυμίζει τη φυγή σου·
στενάχωρη, λιτή, διακριτική
– ξένη – στον τρόπο
ύπαρξής σου.
***
Σαν επανάσταση που
πνίγηκε στο αίμα,
η ζωή,
σαν καταδίκη που
επιβλήθηκε στη γέννα.
Σε λησμονώ, σε αφουγκράζομαι, σε νιώθω.
Μες τη ρουτίνα τιθασσεύω το λυγμό,
και οι σκοτούρες βάζουν στη σκέψη χαλινάρια.
Πάλι πλανεύοντας το νου πως είσαι εδώ,
αποκοιμιέμαι στα δικά σου μαξιλάρια.
Το ποίημα αφιερώνεται ως φόρος τιμής στη μνήμη του πατέρα, φίλου και συντρόφου Εμμανουήλ Μπισισίδη (1945 – 2016) ο οποίος αποτέλεσε παρουσία έντονη αλλά έφυγε διακριτικά ένα ανοιξιάτικο πρωϊνό. Θιασώτης της ρήσης «ζήσε έντονα, πέθανε νέος», θα συνεχίσει να υπάρχει μέσω των αναμνήσεών μας.
* Ο Menippos Duncan ζει στην Αθήνα. Στη καθημερινότητα του ασχολείται, εν μέρει λόγω τυχαιότητας και εν μέρει λόγω διαστροφής, με τα οικονομικά. Στον προσωπικό του χρόνο στοχάζεται, γράφει ποίηση, αρθρογραφεί, διαβάζει και γεύεται τους καρπούς των αμπελώνων.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η ετερότητα ενός αγριμιού
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Συμπαθές αγρίμι» της Κατερίνας Χανδρινού, εκδ. Ενδυμίων, σελ. 50 Από την συντακτική ανατροπή του στίχου «Αναζητώ χαμένον εαυτό δεν» που διά της ακοής και της… οσμής παραπέμπουν στο φυτό Μη με λησμόνει (Forget
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ίαμα”
Γράφει ο Κωνσταντίνος Σύρρης // ΙΑΜΑ Όταν κάποτε τον Έννιο αναζήτησαν, στη Ρώμη να τον πάνε από την Καλαβρία που ζούσε, (δεν έλεγαν τι τον θέλανε, μυστικό κρατούσανε μεγάλο) έψαχναν και ρωτούσαν: «Τον Έννιο που
Περισσότερα -
Γ.Ι. Μπαμπασάκης, ο ποιητής του αγχοοράματος
Συνέντευξη στον Διονύση Μαρίνο // Από τον Μωβ Σκιούρο στο Όμικρον. Μια συνάντηση που δεν μπορεί να σταθεί σε ένα μέρος. Περιφέρεται για να μην βγάλει ρίζες. Στο ενδιάμεσο γέλια, νύξεις και παρεκβάσεις. Κόσμος πάει κι έρχεται. Βρισκόμαστε Παρασκευή
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο άνθρωπος που έκρυβε τα φτερά του”
Της Μαρίας Φούκα // * “Ο άνθρωπος που έκρυβε τα φτερά του” Ξύπναγε πάντοτε νωρίς για τη δουλειά για να κρύψει τα φτερά του κάτω από το μπλέ πουκάμισο και το αδιάβροχο που είχε αγοράσει
Περισσότερα -
Ποίηση: “Σταυροδρόμια”
Γράφει ο Λευτέρης Ασπρόπουλος // * Σε δρόμους ατέλειωτους τσουλάει η ζωή μας άλλοτε γρήγορα κι άλλοτε αργά πότε ασυγκράτητα δίχως χειρόφρενο, πότε με κόπο ανηφοριά. Σήμερα κοντανάσασμα σε λεωφόρους, αύριο σουλάτσο σε στενάκια γραφικά δρόμοι
Περισσότερα -
✔ Νέες εκδόσεις: απ’ τον Αλέξανδρο Κοτζιά και τον Κωστή Παλαμά στο Λάρα Λαζάρεβιτς και τον Σωτήρη Δημητρίου/ 9 καινούργια βιβλία
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Ελληνική πεζογραφία: Αλέξανδρος Κοτζιάς «Τα παιδιά του Κρόνου», επιμέλεια: Μαρία Ρώτα, εκδ. Πατάκη, σελ. 550 Τέσσερις νουβέλες που διαδραματίζονται την 21η Μαΐου 1958, εννιά έτη από το πέρας του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου και
Περισσότερα -
«Κι ο χρόνος να λογίζεται Μινώταυρος»
Γράφει η Χριστίνα Κόλλια // «Ο Γραφιάς» του Πάνου Σταθόγιαννη, εκδ. Γαβριηλίδης, σελ. 71 «…Διότι εμείς εδώ τις παραστάσεις μας τις ανεβάζουμε χαράματα. Ο Αισχύλος, επί παραδείγματι, αν τον προλάβει ο ήλιος, γίνεται απρέπεια…» Διαβάζοντας τον Γραφιά, του
Περισσότερα