Ποίημα: “Ξημέρωμα”
Του Αντώνη Κηπουρού // *
ΞΗΜΕΡΩΜΑ
Ξημέρωσε πάλι κι εγώ περιμένω
Πως κάτι καινούργιο θα ‘ρθεί
Κάτι που να μοιάζει μ’ αυτό που προσμένω
Που τρέμω μη και μ’ αρνηθεί
Στις άγονες στράτες τα βήματα στρώνω
Στα ανεμοβρόχια μιλώ
Τα θέλω συμμάχους την κόντρα ν’ αντέξω
Μη σπάσω και αυτοακυρωθώ
Σκόνη τα χιλιόμετρα πίσω που αφήνω
Κοντεύω θαρρώ στο σκοπό
Μακάρι το γέλιο στα χείλια ν’ ανθίσει
Να βγάλει το δέντρο καρπό
Κυρτώσαν οι ώμοι, τα χέρια ροζιάσαν
Βήματα κι ανάσες κοντές
Τα μάτια όμως κάρβουνα πυρά αναμμένα
Μη τύχει και χάσουν στιγμές
Το βλέπω να έρχεται, εικόνα ερήμου
Ψηλόλιγνος σχηματισμός
Καυτός ο αέρας το σπάει σε κομμάτια
Θαρρείς αντικατοπτρισμός
Δεν θέλω ν’ ανοίξω τα χέρια να πιάσω
Αέρα σε ρούχο αδειανό
Θέλω να γεμίσει απαρχής τη ζωή μου
Να μη ξανανιώσω κενό
Μαζεύτηκαν τόσα από χρόνια να πούμε
Μια ζήση σαν δίχτυα αδειανά
Θα τρέξουν τα μάτια, οι καρδιές να πλυθούνε
Να ‘ρθεί να φωλιάσει η χαρά
Το ξέρω νυχτώνει και τ’ όνειρο σβήνει
Τα μάτια κρατώ σφαλιστά
Να νοιώσω πως ζω τ’ όνειρό μου στον ύπνο
Ξημέρωμα να ‘ρθει ξανά
* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.
Ετικέτες: Ποίημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ισμήνη Καπάνταη: “Διαπίστωσα απλώς, το συνεχώς επαναλαμβανόμενο”.
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // “Η σχέση μου με την Ιστορία είναι η σχέση του ανθρώπου που αποπειράται ν’ αντιληφθεί τον κόσμο του σήμερα με εργαλείο τον παρελθόντα χρόνο”, εξηγεί στον πρόλογό της στο καινούργιο μυθιστόρημα η Ισμήνη
Περισσότερα -
Ποίημα: “Τρένο από και προς”
Της Γεωργίας Ι. Νικολοπούλου // ΤΕΜΠΗ 28.02.2023 Τρένο από και προς Η επαύριον της Καθαρής Δευτέρας μέρα από και προς το στοιχειωμένο τόπο με βία ο χειμώνας ξέσπαγε εκπνέοντας τα στερνά του. Ξεχύθηκαν
Περισσότερα -
Νέοι Ποιητές της Θεσσαλονίκης- Αναστασία Γκίτση: Το “πάντα”, το “ποτέ” δεν ριζώνει σε ποιητικό σώμα. Περισσότερο, θαρρώ, ταιριάζει το “ίσως”, το “ενδέχεται”. Το “εν μέρει”.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Καριζώνη και στην Χλόη Κουτσουμπέλη // –Ποιητής γεννιέται κάποιος ή γίνεται; Σίγουρα η ποιητική διεργασία ανήκει στα ανεξερεύνητα βάθη του πνεύματος και της ιστορίας και μόνο υποθέσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτήν. Με την αρχική μου, λοιπόν,
Περισσότερα -
10 Απριλίου – Χαλίλ Γκιμπράν
Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Σαν σήμερα το 1931 πεθαίνει ο Χαλίλ Γκιμπράν σε ηλικία 48 ετών, «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης. Πριν η συγγραφή τον κερδίσει ασχολήθηκε με τη
Περισσότερα -
«Μια σκιά στον Παράδεισο»
Γράφει η Γεωργία Χάρδα // * Mieko Kawakami «Παράδεισος», Μετάφραση: Kίκα Κραμβουσάνου, Εκδόσεις Gutenberg Ένας από τους φίλους του Νινομίγια με άρπαξε απ’ το σβέρκο και με έσυρε πίσω στην τάξη. Αυτό γινόταν όλη την ώρα. Ο Νινομίγια ήταν στη μέση της
Περισσότερα -
Γκρίζο Βλέμμα: Γκρίζο ή Μπλε – Κοινωνικό και Noir Μυθιστόρημα
Από τον Πάνο Ιωαννίδη // Ίσως ο πυρήνας της συζήτησης που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, σχετικά με τη χρησιμότητα ή όχι του noir, να βρίσκεται στην σχέση που έχει με το νεωτερικό κοινωνικό μυθιστόρημα. Η σχέση αυτή
Περισσότερα -
Σημειώσεις για το μυθιστόρημα «Παπούτσια με φτερά» της Μαρίας Παπαγιάννη
Γράφει ο Σταύρος Σταμπόγλης // Μαρία Παπαγιάννη «Παπούτσια με φτερά», Εκδόσεις Πατάκη, 2016, σελ. 288 Κρατώ ένα ζευγάρι παπούτσια με φτερά και 1197 λέξεις. Δηλαδή απαιτούνται σχεδόν 15 λεπτά για να σας περιγράψω τι ένοιωσα ταξιδεύοντας αλά Μαρία Παπαγιάννη.
Περισσότερα
