Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ✩ Παράδοση, γλώσσα και μέλος. Επιτέλους μια παράσταση που γεφυρώνει τους αιώνες με σεβασμό στην ελληνική λαλιά: Γιάννης Σκουρλέτης – bijoux de kant – Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο.
26/07/2023, 10:02 πμ

✩ Παράδοση, γλώσσα και μέλος. Επιτέλους μια παράσταση που γεφυρώνει τους αιώνες με σεβασμό στην ελληνική λαλιά: Γιάννης Σκουρλέτης – bijoux de kant – Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο.

Γράφει ο  Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

 

Από τότε που εμφανίστηκαν οι εμπνευσμένοι και πρωτοποριακοί bijoux de kant τούς λάτρεψα, γιατί κατέχουν, προτάσσουν, καλλιεργούν ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ, ΠΟΙΗΣΗ και ΗΘΙΚΗ. Ναι, το εννοώ. Ο μεγάλος Αριστοτέλης θεωρούσε αλληλένδετες έννοιες ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ και ΗΘΙΚΗ.

 

 

Σήμερα πια, μισόν αιώνα από την σεξουαλική επανάσταση «έλυσε την άσκηση» τής ελεύθερης επιλογής, της ελεύθερης έκφρασης, του ελευθέρως υπάρχειν ανεξαρτήτως από το φαίνεσθαι. Αντιμετωπίζοντας το «είναι» ως σοβαρή, σοβαροτάτην υπόθεσιν, που σχετίζεται με την σωτηρία τής ψυχής μας (ατομικής ΚΑΙ συλλογικής), επιτέλους σε μία τέχνη που απευθύνεται κυρίως στο «φαίνεσθαι» εισβάλλει ταχυδακτυλουργικά κι υπονομευτικά, υπομονευτικά, ο ΛΟΓΟΣ, κάτι που έλειπε στο θέατρο τού Homo Neanderthal. Μπορεί και πάλι όχι. Δεν ξέρω. Δεν είμαι τόσο αρχαίος. Οφείλω όμως ότι μας πρήξανε τα γερμανικά θεατρικά μπουλούκια με τις δήθεν πειραματικές, πρωτοποριακές μουγκές, παντομιμικές, υστερορωμαϊκής κοπής υπερβολές τους. Σιγά το νέο! Ολόκληρος Μεσαίωνας έτσι πέρασε!!! Σε μια παγκοσμιοποιημένη, πολυγλωσσική αυτοκρατορία, με πολλά επί μέρους φέουδα, ο Λόγος, η Λογική, η Υψηλή Ποίηση, κατέφευγαν πίσω από καλά προστατευμένους χώρους μοναστηριών, επαύλεων, μυστικών σπουδαστηρίων. Για τον ταλαίπωρο λαό «άρτον και θεάματα». Στα θεάματα περιελαμβάνετο και το ζωντανό θέαμα τής καύσεως εις την πυράν κάθε ενός και κάθε μια που τολμούσε να ψελλίσει την λέξη «Ελευθερία».

Σήμερα πια «δένουνε τα σκυλιά με τα λουκάνικα». Δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος για μουγκαμάρα. Η ανατροπή έχει προ πολλού συντελεστεί. Η αποδόμησις επίσης. Ξηλώσαμε τα παλιά επιχρίσματα, είναι γυμνό τώρα το γιαπί. Μένει να ενισχύσουμε – από στατικής πλευράς – τις κολώνες, να σοβατίσουμε και να ζωγραφίσουμε ό,τι μας γουστάρει με σεβασμό στον άνθρωπο και στα ουμανιστικά ιδεώδη τού Διαφωτισμού. Γιατί χωρίς αυτά και η πιο άγρια ζούγκλα θα μας φαίνεται παράδεισος, η χειρότερη Κόλαση θα ωχριά μπροστά στη χαοτική καθημερινότητά μας κι ο Δάντης τού μέλλοντος θα γίνει performer στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (αν υπάρχει τότε, λέμε – μπα, αυτό θα επιβιώσει πάσης κοσμογονικής καταστροφής). Διάβαζα σήμερα μια είδηση για έναν μετεωρίτη που χτύπησε μια αμέριμνη Γαλλίδα στο μπαλκόνι της (παραπομπή: https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7181495_gallia-gynaika-htypithike-sta-pleyra-apo-meteoriti-eno-epine-kafe-sti-beranta-tis ) κι αναρωτήθηκα εγγράφως στο Facebook: Φανταστείτε αυτό να συνέβαινε στην Ελλάδα, στην Επίδαυρο, εν ώρα Ύβρεως… Θα το απέδιδαν σε συνωμοσιολογικούς κύκλους, θα τα έβαζαν με τους κριτικούς, με την κυβέρνηση, με…με… Δεν θα πέρναγε ποτέ από το μυαλό τους ότι μπορεί παραδείγματος χάριν να διαμαρτύρεται ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης κι ο Αριστοφάνης ακόμα, γιατί βωμολόχος, σκατολόγος, συντηρητικούρα, βλάχαρος, αντιδραστικός, οπισθοδρομικός (και άλλα πολλά) μπορεί μεν να ήταν, αλλά ήταν και ΠΟΙΗΤΗΣ, οραματίστηκε και υλοποίησε με στέρεα δομικά υλικά την ευτοπική ΝΕΦΕΛΟΚΟΚΚΥΓΙΑ!!!

Μέλος, γλώσσα, τελετουργική σοβαρότητα, γνώση, μέριμνα, μεράκι, επιμέλεια, ΥΨΗΛΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ, σεβασμός στην παράδοση διέπνεε την εν λόγω (εν θέματι) παράσταση και εύχομαι να προοδεύσει αυτή η εμπνευσμένη ομάδα και να ερμηνεύσει ακόμα και αρχαίο δράμα (στην Επίδαυρο, ναι – μετά από όλα όσα έχουμε δει, θα είναι, φαντάζομαι, το περισσότερο ευπρεπές, συνεκτικό και πιστό στον εαυτό του θέαμα των τελευταίων επισήμων φεστιβαλικών ρωμαϊκών αποθεώσεων). Και το εννοώ. Κυριολεκτώ!!!

Δώστε στους bijoux de kant και θα δείτε πολλά ποντίκια, πολλά τρωκτικά των φόρων που πληρώνουμε θα σκάσουν από το κακό τους και θα πλαντάξουν από τη ζήλεια τους.

Αυτά για σήμερα. Θα επανέλθω δριμύτερος. Γιατί, αν μη τι άλλο, την ελευθερία τού Λόγου και την κατακτήσαμε και την υπερασπιζόμαστε και μπορούμε να θυσιαστούμε για αυτήν.

 

 

info: https://aefestival.gr/festival_events/tragoydia-toy-ellinikoy-laoy-drag-oratorio/

 

 

 

 

Γιάννης Σκουρλέτης – bijoux de kant

Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο

 

  • Σύλληψη – Σκηνοθεσία Γιάννης Σκουρλέτης
  • Μουσική Γιάννης Κωνσταντινίδης, Κώστας Γιαννίδης
  • Σκηνικά – Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
  • Κοστούμια – Daglara
  • Φωτισμοί – bijoux de kant
  • Live camera Γιώργος Αποστολόπουλος
  • Κείμενο – Μετάφραση Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
  • Δραματολόγος – Καλλιτεχνικός συντονισμός Γιώργος Παπαδάκης
  • Φωτογραφίες Εβίτα Σκουρλέτη
  • Ερμηνεύουν Νίνα Νάη (βαρύτονος in drag), Γιώργος Ζιάβρας (πιάνο), Daglara (περφόρμερ)
  • Οργάνωση παραγωγής Ασημένια Ευθυμίου
  • Εκτέλεση παραγωγής bijoux de kant

 

Με την αισθητική της εστιασμένη σε μια ανατρεπτική προσέγγιση της ελληνικής ταυτότητας που έχει οικοδομήσει τα τελευταία χρόνια μέσα από παραστάσεις αφιερωμένες σε ποιητές και συγγραφείς-σταθμούς της ελληνικότητας, από τον Βιτσέντζο Κορνάρο ως τον Εγγονόπουλο κι από τον Γιώργο Ιωάννου και τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη ως τον Ιωάννη Κονδυλάκη, η bijoux de kant του Γιάννη Σκουρλέτη διαβάζει άλλη μια φορά «λοξά» την παράδοση.

Αυτή τη φορά αντλεί έμπνευση από τον σπουδαίο Μικρασιάτη συνθέτη, μαέστρο και πιανίστα Γιάννη Κωνσταντινίδη (1903-1984), που με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης διέπρεψε στον χώρο του ελαφρού τραγουδιού (Ξύπνα αγάπη μου, Θα ξανάρθεις, Τα νέα της Αλεξάνδρας, Πόσο λυπάμαι κ.ά.), ενώ τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο κλασικό έργο του με βάση το δημοτικό τραγούδι.

Με τον κύκλο τραγουδιών του Είκοσι τραγούδια του ελληνικού λαού ο Κωνσταντινίδης δημιούργησε ένα υπερκείμενο, μια μουσική σύνθεση αντίστοιχη της δισυπόστατης καλλιτεχνικής του πορείας.

Τα γνωστά μας δημοτικά τραγούδια μετακινούνται εδώ προς μια νέα φόρμα, σε διαλεκτική σχέση τόσο με την ελληνικότητα όσο και τη δυτική μουσική παράδοση.

Με αφετηρία τον γοητευτικό αυτό κύκλο τραγουδιών του Κωνσταντινίδη και τα κείμενα του καλλιτέχνη και ερευνητή Αλέξανδρου Παπαδόπουλου, η drag βαρύτονος Νίνα Νάη, η περφόρμερ Daglara και ο πιανίστας Γιώργος Ζιάβρας αφηγούνται εκ βαθέων μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για ελληνικό horror show. Μέσα σ’ ένα αλλόκοτο τοπίο σχεδιασμένο από τον σκηνογράφο Κωνσταντίνο Σκουρλέτη, μιλούν για το ανοιχτό τραύμα της πατριαρχίας και την παρέκκλιση. Αφηγούνται μια άλλη, αθέατη πολλές φορές Ελλάδα, που ζει στο περιθώριο του αστισμού, στην απέραντη ύπαιθρο που περιβάλλει τις κωμοπόλεις, στο διάκενο ανάμεσά τους. Είδωλα ενός καλά κρυμμένου προσωπικού βιώματος, εξιστορούν τα πάθη και την οδύνη της ετερότητας σ’ έναν δυστοπικό κόσμο.

Το grape – Greek Agora of Performance αποτελεί μια νέα πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με σκοπό τη συστηματοποίηση της προβολής των Ελλήνων καλλιτεχνών στη διεθνή σκηνή Θεάτρου και Χορού, δίνοντας την ευκαιρία να παρουσιάσουν τα έργα τους σε εκπροσώπους διεθνών Φεστιβάλ και καλλιτεχνικούς διευθυντές πολιτιστικών φορέων του εξωτερικού. Στο πλαίσιο της πλατφόρμας παρουσιάζονται 14 νέα έργα σε δύο περιόδους: 3 – 8 Ιουλίου & 18 – 22 Ιουλίου.

Το grape απευθύνεται εξίσου στο ευρύ κοινό και είναι μέρος του συνολικού καλλιτεχνικού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Οι παραστάσεις που περιλαμβάνει είναι προγραμματισμένες και σε άλλες ημερομηνίες, εκτός της χρονικής διάρκειας της πλατφόρμας.

 

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός,  https://konstantinosbouras.gr

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top