Fractal

Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: «Καθετί έχει τον λόγο του, και όλα ακολουθούν ένα μεγάλο, αρχαίο δρόμο…»

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

 

 

Κυριάκος Αθανασιάδης «Το καταφύγιο των ωραίων ψυχών», εκδ. Διόπτρα, σελ. 372

 

«Αλλά ας είναι, ας είναι. Έχουν λόγο που γίνονται τέτοια πράγματα. Έτσι πιστεύω. Καθετί έχει τον λόγο του, και όλα ακολουθούν ένα μεγάλο, αρχαίο δρόμο που δεν σταμάτησε να ξεκινάει ποτέ και ούτε θα τελειώσει ποτέ. Είναι η ζωή όλων των πραγμάτων που υπάρχουν κάτω απ’ τα αστέρια. Κι εμείς οι σκύλοι είμαστε ένα κομμάτι της ζωής, κι έχουμε από πάντα και για πάντα τα αστέρια από πάνω μας, και τους ανθρώπους δίπλα μας».

Είναι ένας γέρικος αδέσποτος σκύλος τον οποίο περιμάζεψε ο κύριος Ισίδωρος κάτω από τη βροχή και φιλοσοφεί.

Στο καινούργιο μυθιστόρημα του Κυριάκου Αθανασιάδη «Το καταφύγιο των ωραίων ψυχών» όλα έχουν ύπαρξη, έχουν φωνή, ενώνουν τα γήινα και τα ουράνια και όλα συνυπάρχουν εν αρμονία, με αγάπη και αποδοχή. Κάνουν πράξη εκείνο το μαγικό «μαζί». Νεκροί και ζωντανοί και σκύλοι κι οι άλλοι, οι χίλιοι άλλοι. Επειδή ακόμα και μέσα από τις φουρτούνες, τους πολέμους, τις αρρώστιες, τον θάνατο, υπάρχει κάτι που διαρκεί και διαρκεί και διαρκεί…

«Το καταφύγιο των ωραίων ψυχών» ωστόσο, παρότι είναι ένα βιβλίο φωτεινό, δεν κάνει τα στραβά μάτια στις αντιξοότητες της ζωής. Ο καλότατος κύριος Ισίδωρος άλλωστε είναι μεγάλος, κι έχει φάει με το κουτάλι κι αρρώστια και την απώλεια, έμαθε ωστόσο να τα αντέχει, να συνυπάρχει με καλοσύνη, τις ακριβές μνήμες του σχεδόν να τις σωματοποιεί, εξακολουθεί να συνυπάρχει με την σύντροφό του ακόμα και νεκρή. Της απευθύνεται, τη συμβουλεύεται, μοιράζεται ακόμα μαζί της, βεβαίως εκείνη εμφανίζεται όποτε το επιθυμεί.

Ωστόσο αυτός ο αδέσποτος σκύλος που αποδεικνύεται ο πιο πιστός φίλος του, έχει τον τρόπο του και του ξαναμαθαίνει, όπως ένα παιδί, τα βασικά της ζωής. Αυτά που ξεχνάμε κυνηγώντας τις ματαιοδοξίες μας, όσα περιφρονούμε θεωρώντας τα αυτονόητα, εκείνα που ούτε πωλούνται ούτε αγοράζονται, όσα διαρκούν για πάντα, τα τιμαλφή.

Κι ας μιλάει για τη μοναξιά και την ανημπόρια, για την απώλεια και το πένθος, αποπνέει μια γλύκα και μια ευαισθησία, αποκαλύπτει μικρά καθημερινά θαύματα, αποτελεί αυτό που λέμε ποίηση της καθημερινής ζωής.

Ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγγραφέας γράφει ένα μυθιστόρημα «ωδή στην καλοσύνη». Τα «Αγκάθια και πικραλίδες», ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για τη γυναικεία φιλία και για την μνήμη και την απώλειά της υπήρξε, ικανό, επίσης, να σου ζεστάνει την ψυχή. Όπως τα παιδικά του ή το εφηβικό του το «Power Kid» για ένα άρρωστο παιδί. «Τι τα χρειάζομαι τα πόδια, εφόσον έχω φτερά για να πετάξω;» μου θύμισε την Φρίντα Κάλο και την δύναμη της φαντασίας, τη μαγεία της τέχνης την οποία εξάλλου ο συγγραφέας γνωρίζει καλά. Κι εμείς οι αναγνώστες του ακόμα καλύτερα, εφόσον με την ίδια ικανότητα προσεγγίζει τα υπαρξιακά και τα φιλοσοφικά του, τα θρίλερ και τα αστυνομικά του, τα εφηβικά και τα παιδικά του, με χιούμορ, ευαισθησία, σχεδόν ένα σκύλο πάντοτε, άντε και μια γάτα, τον Αρσέν και την Φαντομά.

Όσο για εκείνο το «ωραίες ψυχές», ο ίδιος σε συνέντευξη θα μας το κάνει λιανά: «Πάντα και παντού υπάρχουν ωραίες ψυχές. Δεν κάνουν πολύ θόρυβο, ή και καθόλου, και περιμένουν να έρθει η στιγμή που θα φανούν χρήσιμες. Βασικά, πάντα χρήσιμες είναι, απλώς κάνοντας τη δουλειά τους. Νομίζω, συνήθως φροντίζοντας να μην ενοχλούν τον δίπλα τους. Ζουν τακτοποιημένες ζωές, και τους κόβει μια στάλα παραπάνω. Ξέρουν τι παίζει. Κι αν θέλουν να φωνάξουν, το κάνουν σε ένα κλειστό δωμάτιο.»

Τώρα για «Το καταφύγιο ωραίων ψυχών» μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος ότι είναι ένα φωτεινό βιβλίο για όλα τα δύσκολα της ζωής που ωστόσο μπορεί να σου μαλακώσει την καρδιά. Μας αφορά όλους. Πολύ.

 

Κυριάκος Αθανασιάδης

 

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης (1963) γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Επί τρεις δεκαετίες εργάστηκε στον χώρο των εκδόσεων ως επιμελητής, αναγνώστης-αξιολογητής πεζογραφίας και στέλεχος εκδοτικού οίκου. Έχει εκδώσει πάνω από πενήντα βιβλία πεζογραφίας, με το δικό του και με μία σειρά από ψευδώνυμα.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top