Fractal

Ποίηση: “Το κάλεσμα”

Γράφει ο Δημήτριος Μ. Περέογλου //

 

 

 

 

 

Το κάλεσμα

 

Εκείνο το βράδυ ήρθε

εντελώς απρόσμενα

είχα ακούσει για εκείνον

μα δεν είχα χρόνο

τώρα πια εδώ

δεν έχω χώρο

το δωμάτιο μικρό

και σκοτεινό

κι όλα τα πράγματα

μες στη σκληρή ακαταστασία

της μνήμης

παντού στοίβες ανείπωτες

οι ανηλεείς αλήθειες

είναι που έλειπα και τόσο καιρό…

Όμως χτύπησε την πόρτα

τόσο διακριτικά

που αυτή τη φορά

ο ήχος

αυτός ο ήχος…

τι κτύπος…

τράνταξε απ’ άκρη σ’ άκρη

όλο μου το σώμα

οι πόρτες σάστισαν

ανοίγοντας διάπλατα

τα νοτισμένα ντουβάρια

μείναν κι αυτά αποσβολωμένα

καθώς η υπόσχεση της παρουσίας του

είχε ήδη κατακτήσει το δωμάτιο

 

 

Δεν του άνοιξα

που να μπει…

είναι που έπρεπε

να συγυρίσω και λίγο

τόσες άνω-κάτω σκέψεις…

να ξεσκονίσω

κάτι αρχαία όνειρα

να σφουγγαρίσω

τόσα λόγια κηλίδες

Δεν του άνοιξα

εκείνος όμως

είχε ήδη μπει

το μόνο που χρειαζόταν

ήταν απλά να

γυρίσω την απόφαση

και να ανοίξω

να ανοίξω με ειλικρίνεια

την πόρτα

όλα τα υπόλοιπα

ήταν δική του δουλειά

-Γι’ αυτό άλλωστε ήρθε…

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top