Fractal

Ποίημα: “Το φως σημάδευε τον χρόνο”

Γράφει ο Μάνος Μαυρομουστακάκης // *

 

 

 

Το φως σημάδευε τον χρόνο

 

Τρύπωσε φως,
σαν γάτα που παραμόνευε να μπει
απ’ την πόρτα τού κλειστού δωμάτιου.
Ένα φύλλο των ημερών τού μέλλοντος
μου εμήνυσε τη σειρά του.
Πιάστηκε από το σώμα μου.
Θα το κρατώ σφιχτόδετο,
ως 12 μεσάνυχτα.

Τρύπωσε,
το φως στην κάμαρη,
τα ποδοδάκτυλα μου στις παντόφλες τους,
ο νους μου στα …πρώτα της ημέρας.
Τρύπωσε και στα επόμενα,
που παραμόνευαν σαν γάτα
στην είσοδο του κλειστού δωμάτιου.

–Το πρωινό σας είναι έτοιμο, κύριε.
Σας περιμένει να το διανύσετε!

Ένα φύλλο, λευκό φύλλο,
επιφορτισμένο την απίθανη σμίξη,
της ζέσης της ύπαρξης με
το πάγωμα της τυχαιότητας,
κούρνιασε στην αγκαλιά μου.

Το καλόπιανα για…
καλή ημέρα, καλή βδομάδα, καλό μήνα.
Ευχόμουν. Ναι, ευκαιρίες έψαχνα κι ευχόμουν.

Μετά θα το συντρόφευα
στους τεμαχισμένους χρόνους μου.
Θα βάδιζα στα κομμάτια του.
Προσκυνητής στο φως του,
τού ήλιου που με φώτιζε.

Τρύπωνε φως σαν ύπαρξη. Το σκοτάδι,
αυτοχειριαζόταν τη νύχτα της αναμονής.

 

 

 

* Έργα του Μάνου  Μαυρομουστακάκη:

  • Η Παράσταση
  • Οδοιπόρες λέξεις
  • 190 & 1 Χαϊκού
  • Ασύμμετρες αναπνοές
  • Με τα μικρά τους ονόματα
  • Τα Χαϊκού της Παρασκευής

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top