Ποίηση: “Τί μου επιτρέπεται να πω”
Γράφει η Ξένια Πολίτη //
“Τί μου επιτρέπεται να πω”
Στρατιωτάκια κινούμενα
αμίλητα αγέλαστα επιμελούνται την τάξη.
Από την κατάκοπη περιφορά της ερημίας
όζει ο φόβος τους στο πρόσωπό σου
καθώς νουθετούν ανάλγητους σαν κι εσένα
να λες πως είναι ανθρωπινά
Τα άλλα, τα αυτοκινούμενα
είναι μπάτσοι ανώτατης ρομποτικής τέχνης.
Γενικά, παίζει καλή μπάλα
η λούπα* τύπου ”ανθρωπίλας” στην ποίηση
Κι εσύ, να την έχεις άσχημα και με τις δυο στολές…
Τί μου επιτρέπεται λοιπόν να πω
τώρα που μού ‘κλεψαν νόμοι μπάσταρδοι τις λέξεις;
Ένα κυλιόμενο αστράκι γίνεται βέβαια λαμπρός τροχός κοπής
μ’ ένα φεγγάρι τρομερό, πα’ στην κορυφή, δρεπάνι
και πάρτην κάτω τη μασκαράτα τους στον βραδινό περίπατο
ή έστω εικονογραφώντας:
Της δίνει το χέρι ν’ ανεβεί στο λεωφορείο
κι αυτή βγάζει όλο σκέρτσο το γάντι του
αντί να γελούν και οι δυο αγκαλιασμένοι, τη σπρώχνει μακριά
πίσω από τη μαύρη μάσκα της μένει να γλείφεται
λαχταρώντας ακόμη φίλημα
το στόμα του αγοριού
εκατό βαθμοί / στη Βουλιαγμένης
κάτεργο πορείας / Ιούλιος.
*Λούπα ( slang.gr) Από το αγγλικό loop που σημαίνει βρόχος, θηλιά.
-Όρος που χρησιμοποιούν οι προγραμματιστές Η/Υ. Είναι μια επαναλαμβανόμενη σειρά από εντολές (ένας βρόχος επανάληψης) που εκτελείται όσο ισχύει μια λογική συνθήκη. Μόλις η συνθήκη πάψει να ισχύει, το πρόγραμμα συνεχίζει παρακάτω στις επόμενες εντολές. Αν ο κουμπιουτεράς έχει κάνει κάποιο λάθος στον κώδικα, τότε το πρόγραμμα δεν μπορεί να βγει από τον βρόχο επανάληψης εκτελώντας τις ίδιες εντολές ξανά και ξανά.
-Η κατάσταση λειτουργίας μιας οποιασδήποτε συσκευής που παίζει μουσική ή κάποια ταινία ή κάποια βίντεο όπου μόλις τελειώσει η σειρά π.χ. των τραγουδιών ξαναξεκινά αυτόματα να τα παίζει πάλι με την ίδια σειρά.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✩ Μια φιλία: Jean Jules Verdenal (1890 – 1915) και Tomas Stern Eliot (1888-1965).
Γράφει ο Γεράσιμος Δενδρινός // Α]. JEAN Jules VERDENAL (1890 – 1915) KAI TOMAS STERN ELIOT (1888-1965) ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ. 28.9.1888: Γέννηση του Τόμας Στερν Έλιοτ στο Σαιντ Λούις της πολιτείας Μιζούρι των ΗΠΑ. 11.5.1890: Γέννηση του Ζαν
Περισσότερα -
Εκκλησία – Κοινωνία – Άνθρωπος: Για μια νέα πορεία
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // Δυο από τα βασικότερα στοιχεία τού πολιτισμού είναι η Ελευθερία και η Αδελφοσύνη. Η Ελευθερία είναι γεμάτη σεβασμό για τον συμπολίτη και τα δικαιώματά του. Η Αδελφοσύνη είναι αυτή που δροσίζει το κοινωνικό
Περισσότερα -
Ποίηση: “Μονόκυκλο”
Tου Δαμιανού Λαουνάρου // * Μονόκυκλο Η ζωή είναι ένα ποδήλατο με μια ρόδα κι εμείς κάνουμε πετάλι άλλοτε σε καλοστρωμένους δρόμους κι άλλοτε σε κακοτράχαλους. έχω ζήσει σε σπίτια που δεν τους έλειπε τίποτα
Περισσότερα -
Δέντρο- παραμυθάς
Γράφει η Χριστίνα Κόλλια // “Στον ίσκιο του παραμυθόδεντρου» της Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, εκδόσεις Πατάκη …Αν ήμουν δέντρο θα ήθελα να είχα γίνει δέντρο παράξενο. Ένα δέντρο παραμυθάς… Διαβάζω στον αυτοβιογραφικό πρόλογο της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου και συλλογίζομαι
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ένα κλωνάρι άγριας γαζίας”
Της Ευσταθίας Αφράτη // * * H Ευσταθία Αφράτη ζει στη Χαλκίδα και είναι μαθήτρια Β΄ Λυκείου. Είναι κάτοχος αποφοιτηρίου αρμονίου και συμμετέχει σε μουσικές και χορευτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις σε σχολικά πλαίσια. Ασχολείται με την ποίηση και τη συγγραφή.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Superbia”
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης // * Πάνω στὸ τσάκισμα τῆς μέρας μία πομπὴ ξεκίναγε ἀπ’ τὴ μεγάλη λεωφόρο ποὺ ὁδηγοῦσε ἔξω ἀπ’ τὴν πόλη, στὴ θέση Πύκνα. Μπροστὰ πηγαίνανε οἱ δύο ὕπατοι κι οἱ ῥασοτυλιγμένοι
Περισσότερα -
Διήγημα: “Η εξαφάνιση της Ίδας. Η συνέχεια και το τέλος”
Της Ελένης Χωρεάνθη // Η εξαφάνιση της Ίδας. Η συνέχεια και το τέλος” Έπρεπε να το είχα φανταστεί πως θα συνέβαινε. Από τη στιγμή που εξαφανίστηκε ένα πλάσμα τόσο όμορφο και αθώο, αξιαγάπητο και πανέμορφο,
Περισσότερα
