Fractal

Τέσσερα ποιήματα από τη συλλογή “Νοσταλγία”

Της Ζαμπίας Δρακάκη //

 

 

 

 

 

Αναπόληση

 

Ξεχασμένο σκαρί

γδαρμένης σάρκας,

κύμβαλο παλαιών κυμάτων

αφημένο

στην άκρη τελευταίου καρνάγιου ,

αναπολώ

ταξίδια περασμένα,

λιμάνια πρωτάγναντα,

σφιχταγκαλιασμένες επιστροφές.

 

Τι κι αν τις νύχτες

κύμα παρηγορητικό

προσκυνά τη μοναξιά μου..

Το χαμηλωμένο βλέμμα μου

δεν αντικρίζει πιά

των αστεριών τη λάμψη .

Μόνο ο ψίθυρος του φεγγαριού

θυμίζει ανομολόγητα μυστικά!

 

Μα στα όνειρα μου

δραπέτης γίνομαι

φορώντας της σκουριάς

το τελευταίο ένδυμα .

 

 

 

 

Σταγόνα

 

Με απορημένες σκέψεις ,

χωρίς απαντήσεις ,

με σώμα ξεχασμένο

στων αγγιγμάτων

το σκίρτημα ,

κολυμπώ

στα άγρια νερά

της αγωνίας

αναζητώντας

του φόβου τα λιμέρια

να κρυφτώ ,

ντυμένη παραίτηση χρόνων .

Σκοτεινός ο ορίζοντας !

Τερμάτισαν οι αντοχές

θρυμματισμένες .

Σε ποιάς ελπίδας βλέμμα

θα συναντήσω το φως

που θα απλώσει

τη χαρά της ανάγκης μου;

Μιά σταγόνα ευτυχίας

θα έφτανε

για να ηρεμήσει

ένα πέλαγος απόγνωσης .

 

 

 

 

Λίβας

 

Κοιμήθηκαν οι πόθοι

στου χρόνου

το ατελεύτητο σεντόνι

ωσάν αθέριστα στάχυα

στο λίβα

ποθητού καλοκαιριού .

 

 

 

 

Νοσταλγία

 

Θα σε συναντώ

εκεί που σκούριασε ο χρόνος

τα σίδερα .

 

Εκεί που αποκαλύφθηκαν

τα παλιά χρώματα

στους φθαρμένους τοίχους .

 

Στα παλιά μωσαικά

που πατώ

με τις ψηφίδες να λείπουν .

 

Ίχνη άλλων καιρών

στη φθορά παραδομένα

στην αντίθετη φορά του κύκλου

γυρνούν .

 

Χωρίς αιχμές πια οι μνήμες

παραδομένες

στο μετάξι της νοσταλγίας ,

μα με τις χαρακιές της πίκρας

στα χείλη

για ότι έμεινε απραγματοποίητο .

 

Εκεί σε βρίσκω !

Ντυμένο τη νιότη

τη χαρά της ζωής να κρατάς.

Θα σε φωνάζω

” αγάπη μου πρώτη ”

και εσύ θα απαντάς

πως μ ‘ αγαπάς !

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top