Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη – Αργύρη // Η Καίτη Κακαβούλη ζεί στη Λευκάδα. Κατέχει απόλυτα την τέχνη της φωτογραφίας. Την βλέπεις να φωτογραφίζει άνθη, ανθρώπους, φύση, τοπία. Είναι μια σπουδαία καλλιτέχνης που ασχολείται με τη φωτογραφία από πάθος και
Περισσότερα
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // * Προχθές ήταν η παγκόσμια ημέρα για την ποίηση και μέσα στα δικά μου δύσκολα, αναθυμήθηκα πως πλάστηκα στη λογοτεχνία ακολουθώντας τους μεγάλους ποιητές της Λευκάδας, τον Βαλαωρίτη και το Σικελιανό. Ήταν
Περισσότερα
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // * Κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο Μόντρεαλ πυροσβέστες, αστυνομικοί, πολίτες, φοιτητές ξεχύνονται στους δρόμους πουλώντας εφημερίδες προκειμένου να συγκεντρώσουν έσοδα για να υποστηριχθεί το Ίδρυμα Νέων Αναγνωστών. Οι δύο μεγάλες εφημερίδες
Περισσότερα
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη – Αργύρη // Είναι ηθοποιός, απόφοιτος της επαγγελματικής δραματικής σχολής HB Studio, στο Μανχάτταν Νέας Υόρκης και του Musical Theater Workshop στο New York Film Academy. Εξασκήθηκε κατά κύριο λόγο στη μεθοδολογία της Uta
Περισσότερα
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // Τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη τον γνώρισα από το βιωματικό του μυθιστόρημα «Αχ! Να ‘ξερα»(2003) και με είχε εντυπωσιάσει από τότε η αφηγηματική του δεινότητα αλλά και η εμπειρική καταγραφή του βιωματικού πεδίου του με
Περισσότερα
Της Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη // Η στήλη ΕΝΤΕΧΝΩΣ δεν θα είναι πάντα ένα καράφι μέλι για τα ωραία της τέχνης. Από εδώ θα ασκείται κριτική για τα κακώς κείμενα όπως τα συλλαμβάνει η δημοσιογραφική ματιά μου στις διάφορες γωνιές
Περισσότερα
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη // Όσο πιο αναλφάβητη είμαι στην τέχνη τόσο περισσότερο με γοητεύει. Η ζωγραφική, η γλυπτική, η μουσική είναι οι τέχνες που ασκούν στο είναι μου μια ηρεμιστική επίδραση, μια σχεδόν καθαρτική λειτουργία. Έτσι, επισκέφθηκα τη
Περισσότερα
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη // Εκεί στο κέντρο της αγοράς, μέσα από του Βανδώρου, στην παλιά ψαραγορά της Λευκάδας (Μαρκάς) έχει ανεγερθεί ένα κτίριο που στεγάζει τις δίδυμες βιβλιοθήκες. Ναι, στη Λευκάδα υπάρχουν δύο vis-a-vis βιβλιοθήκες, που στολίζουν με
Περισσότερα
Γράφει ο Δημήτρης Γαβαλάς // Το σχολικό έτος 1966-67 ήμουν μαθητής 3ης Λυκείου στο 2ο Γυμνάσιο/ Λύκειο Αθήνας, Χέϊδεν και Αχαρνών, κάτω από την πλατεία Βικτωρίας. Συμμαθητής μου ο Ζακούλης Γαβριηλίδης και στο Γυμνάσιο ο αδελφός του Σαμίκος
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης // Εύα Στάμου, «Η Επίσκεψη», εκδ. Αρμός, 2022 Με το καινούργιο της βιβλίο διηγημάτων με τίτλο, «Η Επίσκεψη», η Εύα Στάμου διευρύνει τα όρια της πεζογραφικής της πορείας, προτάσσοντας περισσότερο ευδιάκριτα τις αρετές
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Ιστορίες ψυχοθεραπείας», Επιλογή- μετάφραση: Δημήτρης Αθηνάκης, Εκδ. «Μελάνι», σελ. 200 Το μότο στην εισαγωγή του μεταφραστή και ανθολόγου Δημήτρη Αθηνάκη, ενδεχομένως και να είναι το κλειδί: «Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άρρωστοι. Ωστόσο, λίγοι
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιώργος Σιούτζος // Αυτή η συνειδητή εστίαση προϋποθέτει πάλι μία σκέψη για την αναγκαιότητα αυτή της στροφής και υποδηλώνει ότι όντως το άτομο έστω και ενδόμυχα στρέφεται προς την πορεία που τα μοτίβα
ΠερισσότεραΣυνέντευξη στην Αντιγόνη Καράλη // Πολιτογραφημένη ως κωμική ηθοποιός, με απαράμιλλο κωμικό οίστρο, η Σοφία Φιλιππίδου καθηλώνει την πλατεία σε έναν ρόλο σχεδόν τραγικό: ως Γουίννυ, στο έργο του νομπελίστα Σάμουελ Μπέκετ «Ευτυχισμένες μέρες», «τοποθετεί» τον θεατή δίπλα της,
ΠερισσότεραΓράφει ο Άγγελος Πετρουλάκης // Στίβεν Χόκινγκ (8/1/1942-14/3/2018): «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα» Μετάφραση:Ανδρέας Μιχαηλίδης, Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 308 Πασίγνωστος τόσο από τις θεωρίες που ανέπτυξε στη φυσική και την κοσμολογία, όσο από το πρόβλημα υγείας
ΠερισσότεραΤου Νίκου Τσούλια // Ποτέ άλλοτε στις τελευταίες δεκαετίες δεν είχαμε ένα τόσο μεγάλο νέο πρόβλημα υγείας όσο σήμερα με τον κορωνοϊό. Ακόμα και στην περίπτωση του AIDS (HIV) η όλη κατάσταση δεν ήταν τόσο γκρίζα.
Περισσότερα
Γράφει ο Βαγγέλης Κοκκάρης // * Ingrid Chabbert «Τη μέρα που μεταμορφώθηκα σε πουλί», Μετάφραση: Μαρία Παπαγιάννη, Εικονογράφηση Guridi, εκδ. Πατάκης, 2017 Το Τη μέρα που μεταμορφώθηκα σε πουλί (εκδ. Πατάκης, 2017) αποτελεί ένα εικονογραφημένο βιβλίο σε κείμενο
ΠερισσότεραΤου Κώστα Μοναστήρα // * Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Οι μήνες μου: Δευτέρα, Γενάρης, Μάρτιος, Τρίτη… Οι μέρες μου: Δεκέμβρης, Παρασκευή, Σάββατο, Οκτώβρης… Τόσο μεγάλες κάποτε οι μέρες μου, τόσο μικροί
ΠερισσότεραΓράφει η Στέλα Σάββα // * “Το μικρό Όχι” (Γιούνγκ, Ράινχαρτ) Το μικρό Όχι, θεωρείται ένα φιλοσοφικό παραμύθι. Ουσιαστικά, ο ήρωας της ιστορίας, για τον οποίο το μόνο που ξέρουμε από τον τίτλο,
ΠερισσότεραΤης Λυδίας Μαργαρώνη // * Ανάμεσά μας κοιμόταν ένας ξένος. Μύριζε ταλκ και ξινισμένο γάλα. Το στήθος μου πρησμένο με πόναγε αφόρητα κι αυτός κάθε τόσο άπλωνε τα χέρια, έμπηγε τα νύχια στη σάρκα μου κι
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Ελένη Γκίκα // O Γιώργος Γλυκοφρύδης για το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι Γιος του σκηνοθέτη Πάνου Γλυκοφρύδη και βοηθός του Θόδωρου Αγγελόπουλου, κατ’ αρχάς, ο συγγραφέας Γιώργος Γλυκοφρύδης μπήκε κι εξακολουθεί να βρίσκεται στην λογοτεχνία εντυπωσιακά.
ΠερισσότεραΤης Βικτώριας Μ. Περδικούλη // * “Άτιτλο” Γράφτηκαν για τα μάτια τόσα ποιήματα.. Ειπώθηκαν για τις μοίρες χίλι’ αναθέματα.. Το αλαργινό το φέραμε σιμά.. Ρουφάμε την αγάπη στα χείλη τις νύχτες, γελάμε σιγανά, κουβεντιάζουμε
ΠερισσότεραΤης Μιμής Ευθυμίου – Λίτου // * Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δώδεκα ολοστρόγγυλες βασιλόπιτες. Μόλις είχαν βγει από το φούρνο, μοσχοβολιστές κι αχνιστές, σου τρυπούσαν τη μύτη. Καμάρωναν ξαπλωμένες πάνω στον πάγκο και χαίρονταν
ΠερισσότεραΓράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος // Παναγιώτης Γκούβερης «Μην κλαις, ρε γοργόνα!», εκδ. Γαβριηλίδης Τις περισσότερες φορές, που διαβάζουμε ένα θεατρικό έργο, που μας αρέσει, νιώθουμε την ανάγκη να το δούμε να ανεβαίνει σε κάποιο θέατρο, έτσι ώστε να
Περισσότερατου Κυριάκου Αθανασιάδη // * Ήταν άνθρωπος που ενδιαφερόταν πολύ για τη λεπτομέρεια, για την οργάνωση. Δεν ήθελε ν’ αφήνει πράγματα στην τύχη, σαν κηλίδες λαδιού στην επιφάνεια του νερού, σαν δαχτυλιές πάνω σε τζάμι, σαν ακατάλληλο ντύσιμο σε
ΠερισσότεραΓράφει η Πέλα Σουλτάτου // * Μόνο την ώρα του έρωτα δίνονταν ολόσωμα, ολόψυχα, ολοκληρωτικά. Η απολυταρχία της ηδονής. Έπειτα σηκώνονται στα δυο τους πόδια, πάλι θηρία, όπως πριν απεκδυθούν μάλλινες πανοπλίες, δαγκοδόντια σουβλερά, βεντουζωτά χείλια και γρατζουνοφόρα
Περισσότερα
