Γράφει ο Ξενοφών Ε.Μαυραγάνης // * «ΝΑΤΑΣΑ» Ώρες ατέλειωτες περνούσε καθισμένος σε μια καρέκλα-ούτε καν αναπαυτική πολυθρόνα επιζητούσε- αγναντεύοντας σταθερά την ίδια εικόνα. Αριστερά στο βάθος, στα έξι μίλια η καταπράσινη πλαγιά που του
Περισσότερα
Της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη // * — Κυρία μου, να έχετε το νου σας, μόλις τελειώσει ο ορός να μας φωνάξετε να τον αντικαταστήσουμε. Άνοιξα τα μάτια. Ώστε δεν ονειρευόμουν. Βρισκόμουν πράγματι στο διάδρομο ενός νοσοκομείου που
Περισσότερα
Του Γιώργου Κοντόπουλου // * Ο Δανιέλ Αρκάδιο αντιλήφθηκε την τσιγγάνα πρώτα με την όσφρηση. Κουβαλούσε μαζί της την μυρωδιά της ελευθερίας: Το γρασίδι από τις εύφορες πεδιάδες της Ταντίλ και της Σάντα Ρόσα, το ιώδιο από
Περισσότερα
Γράφει ο Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος // * – του χεριού της- Μνήμη Γιώτας Αργυροπούλου (Μια γυναίκα κάθεται στην έδρα της άδειας σχολικής αίθουσας. Σχεδόν διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής της, μα μπορείς
Περισσότερα
Του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου // * Σου έχω πει για τη Φραγκούλα; Το ’80-81, λοιπόν, που συνεχώς πηγαινοερχόμασταν -όχι τουριστικά- με τη Σάντρα στη Χίο, και μέναμε στο άλλοτε υπέροχο σπίτι τους, που είχε όμως πια
Περισσότερα
Της Τζίνας Ψάρρη // Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, καυγάδες εκτοξεύονταν στους τοίχους του σπιτιού της. Χτυπούσαν με μανία στα έπιπλα και στη μίζερη ζωή των γονιών της οι οποίοι, αναπόφευκτα, χώρισαν πριν καν εκείνη
Περισσότερα
Της Μαργαρίτας Μανώλη // * ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ Το πτυχίο το πήρε στην ώρα του. Με άριστα. Ατέλειωτες ώρες διάβασμα και «στέρηση εξόδου». Φωτογραφίες, καμάρι και η απαραίτητη ανθοδέσμη. Πολυτεχνείο παρακαλώ κι η σχολή απ’ τις δύσκολες. Βιαζόταν
Περισσότερα
Της Χριστίνας Αντωνιάδου // * «Εξαφανισμένο και το πρόσωπο της μαθήτριας με την οποία πριν από μόλις λίγα δευτερόλεπτα ανέλυα τόσο συμπαθητικά τον όχι και τόσο συμπαθητικό Grenouille*** και το ιδιόμορφο οσφρητικό του όργανο. Έξω ακούω ταμπούρλα
Περισσότερα
Της Μαρίας Καφφέ // * Γνώρισα τον Ν. πριν 9 χρόνια. Δούλευε τότε ως οδηγός στις υπηρεσίες μιας πολύ εύπορης οικογένειας. Ο Ν. ήταν διαθέσιμος εργασιακά 24/7 – διέμενε εντός μάλιστα της οικίας της οικογένειας αυτής. Ο
Περισσότερα
Του Θωμά Καραγκιοζόπουλου // * Το τελευταίο χάδι του ήλιου Απόψε άργησε να νυχτώσει. Το φωτεινό στεφάνι του Ολύμπου, με τους ακτινωτούς ουράνιους διαδρόμους που προεκτείνονται στο άπειρο, σκορπούσε το γλυκό του φως στους πρόποδες
Περισσότερα
Της Ιωάννας-Μαρίας Νικολακάκη // * Την Αθηνά τη Γκίζη; Χριστός και Παναγιά, πώς δεν τη γνώριζα καλέ; Τόσα ζήσαμε μαζί. Άπειρες φορές μας είχε αφηγηθεί την ιστορία της. Τι εννοείτε «σε ποιούς»; Σ’ εμένα και στον Μένιο! Τι ποιον Μένιο; Το ταίρι μου στο κουκλοθέατρο,
ΠερισσότεραΕπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Οπλισμένοι με μελάνι, σπρέυ και φαντασία καλλιτέχνες των τοίχων του δρόμου, έχουν δημιουργήσει συνθέσεις street art με ένα κοινό χαρακτηριστικό, τα social media ενταγμένα τέλεια σε έργα που πριν ίσως ήταν λιγότερο ενδιαφέροντα. Η
ΠερισσότεραΓράφει η Γιούλη Ιεραπετριτάκη // Σοφία Τριανταφυλλίδου «Το σπίτι στη ράχη ενός ψαριού & άλλες υδάτινες μικρές ιστορίες», εκδ. ΑΩ, σελ. 56 Η Τέχνη όπως υποστήριξε ο πρωτοδόσκαλος του Ρομαντικού Κινήματος Colleridge είναι συμφιλίωση του εξωτερικού
ΠερισσότεραΤης Μαίρης Πέστροβα // Βιαστικές μέρες καρφιτσωμένες στους τοίχους σε κάδρα ξύλινα σου μιλούν σου φωνάζουν εκλιπαρούν να ακούσεις τις ικεσίες τους τα τόσα χρόνια με τα όνειρα τα’ ανεκπλήρωτα αυτά που δεν πρόλαβαν να σε φωτίσουν με
ΠερισσότεραΤου Θοδωρή Ευαγγελούδη // * Αποφθέγματα «Χάσμα Αιώνιου» Δεν φέρνω ένα παράδειγμα προφέρομαι σε ένα ρήγμα Δεν είμαι στην προκειμένη περίπτωση είμαι στην επικείμενη πτώση Δεν πρόκειται για έννοια κείτομαι αιώνια Δεν
ΠερισσότεραΤης Ειρήνης Γιαβάση // * Τη δουλειά την πήρε τηλεφωνικώς. Δε συνάντησε ποτέ τη μοναχοκόρη, που τόσο λεπτομερώς σχεδίαζε τη ζωή του πατέρα της. «Μία φορά την εβδομάδα θέατρο, καθημερινά κλύσμα και διάβασμα εφημερίδας» ήταν οι αρχικές οδηγίες.
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιώργος Ν. Μανέτας // * Σπύρος Αυλωνίτης «Αποχρώσεις αισθήσεων», εκδ. Δρόμων Φίλος εξάλλων φίλων ποιητών, ο ποιητής και μυθιστοριογράφος Σπύρος Αυλωνίτης, άνθρωπος δοτικός, της ευθύνης σπάνιος και με ανεπτυγμένη την ηθική έναντι των συνανθρώπων
Περισσότερα
Tου Κώστα Θ. Ριζάκη // «σία κι αράξαμε» στην ανερχόμενη ποιήτρια, Αριάδνη Καλοκύρη στάνιαρε ασθμαίνουσα με τον δεξί ακούμπησεν αγκώνα στην γωνιάν πρώτην μετά το τρέξιμον ναν φύγει να ξεφύγει ποιος την κυνήγησεν γιατ’ ίσως τρέμει σύγκορμος
ΠερισσότεραΤου Ανδρέα Γ. Λίτου // * Οι ματιές οι αθώες μιας άδολης παιδούλας μοιάζουν με των ποιητών. Είναι χαριτωμένες, παρθένες και σοφές. Οι μεταμορφώσεις τους είναι τόσες πολλές όσο το φάσμα και η τονικότητα του αιθέριου κόσμου τους.
ΠερισσότεραΤου Αντώνη Κηπουρού // * Θα πιω με τον καημό Θα πα να πιώ με τον καημό Θα πιώ να τον μεθύσω Να του ανοίξω την καρδιά Να δω τί έχει μέσα Να δω αν έχει
ΠερισσότεραΓράφει ο Απόστολος Θηβαίος // «Όσα και αν πιάσω άστρα το φεγγάρι θα θρηνεί», Σοφιάνα Παρασκευοπούλου, Εκδόσεις Βακχικόν Η Σοφιάνα γράφει στον αγαπημένο της φίλο. Θυμίζει το κοριτσάκι με την σκιά του Ανδρέα Εμπειρίκου, οι λογισμοί της γεννιούνται
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Η γυναίκα στη σκάλα» του Bernhard Schlink. Μετάφραση: Απόστολος Στραγαλινός. Εκδ. «Κριτική», σελ. 266 «Έπαιζε τη “γυναίκα στη σκάλα” και χαιρόταν το παιχνίδι, χαιρόταν να είναι η ζωντανή απεικόνιση του εαυτού της όπως
ΠερισσότεραΤης Aθηνάς Παπανικολάου // * “Φλανέρ” Είμαι καταδικασμένος, λόγω ύψους, να βλέπω μόνο τα πόδια σας όταν περπατώ. Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται γι’ αυτό, η μάνα ή μήπως ο πατέρας μου, πάει καιρός που έφυγαν
ΠερισσότεραΓράφει ο Δημήτρης Ι. Καραμβάλης // Ευαγγελία Δαμουλή- Φίλια «Μεθώντας μ’ ένα κρασί αγιονορείτικο» Η εμπειρία του ταξιδιού στο Άγιο Όρος μέσα από τη Ν. Ελληνική Λογοτεχνία, από τη δύση του 19ου αιώνα έως τις μέρες μας. Εκδόσεις Γρηγόρη,
ΠερισσότεραΤου Κωστή Μπούτου // Η ανακάλυψη της Αμερικής Κι ξάφνου, οι άνθρωποι άνοιξαν τα μάτια κι ανακάλυψαν τρεμάμενοι, ότι υπάρχει αλαζονεία, ζηλοφθονία, οργή, οκνηρία, απληστία, λαιμαργία, λαγνεία στης γης το παραδείσιο τέμενος των 7 αμαρτημάτων,
ΠερισσότεραΓράφει η Έμμα Τσιβρά // “Οι άλλοι” Μας κρύβει το πλήθος -σαν μάλλινη καρό κουβέρτα βαραίνει τα μοναχικά μας δρομολόγια -σε ώρες αιχμής σπρώχνει τα βήματά μας σε παράλληλες διαδρομές -πνίγει τη σκοτεινή μας έλξη
ΠερισσότεραΤης Ευαγγελίας Πάσσαρη // Δευτερεύον Τυλιγμένη με ένα κυπαρισσί, βαρύ παλτό –είχε βάλει στο πέτο μια καρφιτσωτή πεταλούδα, δώρο του συγχωρεμένου του άντρα της– έδιωξε τα μαλλιά της από το μέτωπο και ευγενικά ζήτησε από
Περισσότερα
