Ράγισε!
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Το να γλεντά κανείς δεν είναι παρά μια μορφή αυτοκτονίας» Φ.Σ.Φιτζέραλντ «Και βέβαια έπαιξες. Όλη σου τη ζωή το ‘χες το στοίχημα. Απλώς δεν το ‘ξερες. Ξέρεις τι χρονιά γράφει πάνω το κέρμα;
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Το να γλεντά κανείς δεν είναι παρά μια μορφή αυτοκτονίας» Φ.Σ.Φιτζέραλντ «Και βέβαια έπαιξες. Όλη σου τη ζωή το ‘χες το στοίχημα. Απλώς δεν το ‘ξερες. Ξέρεις τι χρονιά γράφει πάνω το κέρμα;
Περισσότερατου Γιάννη Κ. Γιαννούδη // * (Διαβάζεται και ως διήγημα επιστημονικής φαντασίας) Πριν χρόνια που λέτε, που είχα κατέβει πρώτη φορά στην κόλαση, είχα πάει να βρω τον Άρη, να μου μιλήσει για τα παλιά. Τώρα, που ένας
Περισσότερατου Βαγγέλη Γαροφάλλου // * Η αρχόντισσα του κόσμου, από την αρχή των χρόνων, είναι η αβεβαιότητα. Η πιθανότητα να συμβεί το απρόβλεπτο. Το καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι, που φημίζεται για την ακρίβειά του, κάποιες παράξενες στιγμές σκαλώνει. Σταματάει. Ανεπαίσθητα.
Περισσότερατης Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου // * Με την άκρη του ματιού της, την είδε. Ήταν πλάι στο πόδι του κρεβατιού. Μια τόση δα μικρή φωτογραφία. Ασπρόμαυρη. Τσακισμένη στις άκρες. Φαίνεται πως έπεσε καθώς σκάλιζε παλιά άλμπουν και ξεχασμένα
Περισσότερατης Καίτης Βασιλάκου // Η Μαργαρίτα είναι τώρα τέσσερις μήνες που μπήκε στη Μεγάλη Μηχανή. Ξυπνά απ’ τα χαράματα και τρέχει σαν τρελή στους δρόμους αλλάζοντας λεωφορεία και τρένα, ξεψυχισμένη φτάνει στη δουλειά. Όταν γυρίζει σπίτι της είναι πράσινη,
Περισσότερατης Κατερίνας Καριζώνη // Στο πατρικό μας σπίτι ερχόταν κατά καιρούς μια γριά πλύστρα, η Θοδώρα και μας έπλενε τα ρούχα. Η γριά ήταν συγγενής της μητέρας μου, μακρινή της θεία, αν θυμάμαι καλά . -Κωλοπετσωμένη γυναίκα η Θοδώρα
Περισσότερατου Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη // * Όταν είχε αϋπνία κατέβαινε στην παραλία. Του άρεσε να βλέπει τη θάλασσα. Από μικρός ηρεμούσε στη θέα της. Υπήρχαν εποχές που δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Δεν ήξερε γιατί, μα πάλι είχε τα ίδια
Περισσότερατου Γιάννη Ευθυμιάδη // * Ανέβαινε ασθμαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες που όμως κατέβαιναν, πασχίζοντας να νικήσει την αντίθετη φορά τους, την ταχύτητα και τη συνήθεια Κάθε πρωί ξυπνούσε ανάμεσα σε ψιθυριστά πουλιά και μοβ απειλητικά κυκλάμινα. Οι τοίχοι ίδρωναν
Περισσότερατου Κωστή Γκιμοσούλη // * Ανέβηκα ξανά μέχρι την Ανατολή. Αυτή τη φορά από τον χωματόδρομο. Πέρασα, περίπου στα μέσα της διαδρομής, από το Διαβολόρεμα. Κάθε φορά μου έρχεται μια ανατριχίλα όταν γλιστράω την κατηφόρα με τις μεγάλες πέτρες,
Περισσότερατου Αντώνη Σουρούνη // * «“Μακεδονία Παλλάς”», λέω καθώς μπαίνω στο ταξί και κάθομαι δίπλα από την τσάντα μου. «Μάλιστα…» συμφωνεί ευγενικά ο οδηγός και με την ίδια ευγένεια βάζει μπρος το ταξί του σαν να το έβγαζε για
ΠερισσότεραΤου Ηλία Φραγκιαδάκη // * Η στολή του χωροφύλακα – Άγγελε, να καταλάβουμε το κόκκινο σπίτι. Αυτό εκεί, σου λέω! Νύχτα θα κατηφορίσουμε. Σημαδεύω!…. – Τι λες, βρε μπαμπά! – Εγώ μπροστά και εσύ τρία μέτρα
ΠερισσότεραΓράφει η Ρίτα Βελώνη // Η 4η Παγκόσμια Ημέρα Γυναικολογικής Ογκολογίας, World GO Day, είναι εδώ. Στις 20 Σεπτεμβρίου, χιλιάδες ασθενείς από 25 και πλέον χώρες, θα συναντηθούν με πάνω από 60 οργανισμούς υγείας, ομάδες εξειδικευμένων παρόχων υγείας
ΠερισσότεραΓράφει η Πηνελόπη Ντουντουλάκη // Έρχονται Χριστούγεννα. Έρχεται Πρωτοχρονιά. Μια νέα αρχή συμβαδίζει με κάποιο τέλος. Είναι το τέλος του Χρόνου, που διέτρεξε έναν ακόμα κύκλο. Είναι ο Χειμώνας που κυριαρχεί, αλλά θα φύγει. Είναι, ήδη, η προσδοκία
ΠερισσότεραΤο «Ημιυπόγειο» (εκδόσεις Βακχικόν, 2017) είναι το πρώτο μου βιβλίο. Ο κύριος όγκος των ποιημάτων αυτών συνεγράφη κατά τα πρώτα μου φοιτητικά χρόνια. Ο τίτλος «Ημιυπόγειο» υποδηλώνει ένα μοτίβο που περιγράφει τη σχέση φωτός και σκοταδιού, ζωής και
ΠερισσότεραΤου Αριστείδη Ι. Φρυδά // Cavo d’oro Ταξίδευα στο έρεβος μα ξάφνου, της ευτυχίας οι φρυκτωρίες έλαμψαν μέσ’ τα δικά σου μάτια. Μα εσύ του Παλαμήδη τα πονηρά τεχνάσματα αντιγράφοντας, στου Ξυλοφάγου το σκληρό ακρωτήρι
ΠερισσότεραΤης Μαίρης Κουκάκη // Οι Κυριακές της άρεσαν πολύ Ήταν στα βαθιά γεράματα, κι όμως ακόμα θυμάται που από μικρούλα της άρεσαν οι Κυριακές. Δεν κατάλαβε ποτέ το γιατί, το μόνο που ήξερε είναι πως
ΠερισσότεραΓράφει η Δήμητρα Μήττα // Για το βιβλίο του Κώστα Αρκουδέα «Συλλέκτης μανιταριών», Αθήνα: Καστανιώτης, 2023, σ. 116. Πόσες φορές πρέπει να κοιτάξεις ψηλά / για να δεις τα ουράνια / και πόσα αυτιά πρέπει να
ΠερισσότεραΓράφει η Ρiτα Βελώνη // Αν είστε επιρρεπείς στην μελαγχολία του χειμώνα (winter blues) ή αλλιώς στην εποχική συναισθηματική διαταραχή (seasonal affective disorder- SAD), δείτε που οφείλεται αλλά και τι μπορείτε να κάνετε για να την ξεπεράσετε .
ΠερισσότεραΓράφει ο Σταύρος Σ. Σταμπόγλης // Ιφιγένεια Σιαφάκα: «Σκατζόχοιρος με παπιγιόν» ποιητική συλλογή, Εκδόσεις Σμίλη, Αθήνα 2019 Σκαντζόχοιρος με παπιγιόν… Τίτλος με διαθέσεις αποδόμησης. Μια ποιητική που σε προετοιμάζει για προθέσεις προς την απομυθοποίηση και την ανασύνθεση. Ό,τι
ΠερισσότεραΓράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου- Ντάνου // “Οι μυγδαλιές ήταν ακόμη ανθισμένες”: βραβευμένο διήγημα, προδημοσίευση. Εκείνη τη χρονιά ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα, που θα έκανα διακοπές στα πάτρια εδάφη, ταξιδεύοντας με το λεωφορείο κάπου έξι
ΠερισσότεραΓράφει η Μαρία Βρέντζου // «Μη μ’ αφήσεις ποτέ» του Καζούο Ισιγκούρο, Μετάφραση: Τόνια Κοβαλένκο, εκδόσεις Ψυχογιός, 2018, σελ. 376 Ο χαρισματικός νομπελίστας συγγραφέας Καζούο Ισιγκούρο, πειραματιζόμενος με τη φόρμα της επιστημονικής φαντασίας, μας προσφέρει ένα από τα
ΠερισσότεραΓράφει η Διώνη Δημητριάδου // “Η Λήδα και ο Κύκνος” (Ιρλανδοί ποιητές του 19ου αι. και W. B. Yeats) ελληνική απόδοση: Μαριάννα Παπουτσοπούλου ΑΩ εκδόσεις Η ιρλανδική ποίηση, με τις πηγές της να ανάγονται στους μύθους, τους θρύλους
ΠερισσότεραΤης Κατερίνας Γ. Καββαδά // Αμαχητί παράδοση Φωτο: Νανά Μιγκάρδου Aθήνα- Θεσσαλονίκη- Άνδρος- Σύρος- Ρόδος- Νίσυρος- Πράγα- Σμύρνη- Ιράν- Ιορδανία- Ρώμη- Λονδίνο- Βουκουρέστι. Σε κάθε ταξίδι του την έσφιγγε ο καημός και η νύχτα γινόταν
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Πολύ πριν με γνωρίσει, ίσως ήταν ήδη νεκρός». «ΑΡΩΜΑ ΠΑΓΟΥ» της Υόκο Ογκάουα, Μετάφραση: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Εκδ. «Άγρα», σελ. 321 Όταν έλαβε το τηλεφώνημα της νοσοκόμας που της ανάγγειλε από το νοσοκομείο το
ΠερισσότεραΓράφει η Ελένη Γκίκα // «Άλμα», Χρήστος Χρυσόπουλος, εκδ. Νεφέλη, σελ. 160 Μεγαλώνοντας ο Χρήστος Χρυσόπουλος επιβεβαιώνει αυτό που είχαμε υποψιαστεί από την αρχή: την εντελώς προσωπική του θέαση όσον αφορά τη ζωή. Δρομέας ο ίδιος βλέπει το
ΠερισσότεραΓράφει η Διώνη Δημητριάδου // “Να ’χω το νου μου” Σωτήρης Κακίσης, εκδόσεις βακχικόν ωραία που ήταν η ζωή! ωραία που πέρασε, σαν μια γλύκα και μισή, μ’ ανθρώπους να ’ρχονται και να φεύγουν σιωπηλά, σαν με πιρόγες
ΠερισσότεραΤης Κωνσταντίνας Παπακώστα // Ο φοίνικας Πολύ τακτική, νοικοκυρά, καθάριζε το σπίτι της εξονυχιστικά, με χειρουργική φροντίδα και μέριμνα, τακτοποιούσε τα πάντα, τις δουλειές, τις υποχρεώσεις, τον χρόνο, τη δουλειά, τους φίλους, όλα στη σειρά, οριοθετημένα.
Περισσότερα