Fractal
  • Ράγισε!

    Γράφει η Ελένη Γκίκα //   «Το να γλεντά κανείς δεν είναι παρά μια μορφή αυτοκτονίας» Φ.Σ.Φιτζέραλντ   «Και βέβαια έπαιξες. Όλη σου τη ζωή το ‘χες το στοίχημα. Απλώς δεν το ‘ξερες. Ξέρεις τι χρονιά γράφει πάνω το κέρμα;

    Περισσότερα
  • Σιωπή ρε, ο Πρωτοκαπετάνιος μιλάει…

    του Γιάννη Κ. Γιαννούδη // *   (Διαβάζεται και ως διήγημα επιστημονικής φαντασίας)   Πριν χρόνια που λέτε, που είχα κατέβει πρώτη φορά στην κόλαση, είχα πάει να βρω τον Άρη, να μου μιλήσει για τα παλιά. Τώρα, που ένας

    Περισσότερα
  • Ο Άγνωστος Στρατιώτης

    του Βαγγέλη Γαροφάλλου // *   Η αρχόντισσα του κόσμου, από την αρχή των χρόνων, είναι η αβεβαιότητα. Η πιθανότητα να συμβεί το απρόβλεπτο. Το καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι, που φημίζεται για την ακρίβειά του, κάποιες παράξενες στιγμές σκαλώνει. Σταματάει. Ανεπαίσθητα.

    Περισσότερα
  • Χριστουγεννιάτικη περιπλάνηση

    της Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου // *   Με την άκρη του ματιού της, την είδε. Ήταν πλάι στο πόδι του κρεβατιού. Μια τόση δα μικρή φωτογραφία. Ασπρόμαυρη. Τσακισμένη στις άκρες. Φαίνεται πως έπεσε καθώς σκάλιζε παλιά άλμπουν και ξεχασμένα

    Περισσότερα
  • Η Μαργαρίτα στη Μεγάλη Μηχανή

    της Καίτης Βασιλάκου //   Η Μαργαρίτα είναι τώρα τέσσερις μήνες που μπήκε στη Μεγάλη Μηχανή. Ξυπνά απ’ τα χαράματα και τρέχει σαν τρελή στους δρόμους αλλάζοντας λεωφορεία και τρένα, ξεψυχισμένη φτάνει στη δουλειά. Όταν γυρίζει σπίτι της είναι πράσινη,

    Περισσότερα
  • Ο χορός της πλύστρας

    της Κατερίνας Καριζώνη //   Στο πατρικό μας σπίτι ερχόταν κατά καιρούς μια γριά πλύστρα, η Θοδώρα και μας έπλενε τα ρούχα. Η γριά ήταν συγγενής της μητέρας μου, μακρινή της θεία, αν θυμάμαι καλά . -Κωλοπετσωμένη γυναίκα η Θοδώρα

    Περισσότερα
  • Και ήταν η πρώτη φορά που ένιωθε τόσο όμορφα!

    του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη // *   Όταν είχε αϋπνία κατέβαινε στην παραλία. Του άρεσε να βλέπει τη θάλασσα. Από μικρός ηρεμούσε στη θέα της. Υπήρχαν εποχές που δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Δεν ήξερε γιατί, μα πάλι είχε τα ίδια

    Περισσότερα
  • Ο άνθρωπος που πέφτει…

    του Γιάννη Ευθυμιάδη // *   Ανέβαινε ασθμαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες που όμως κατέβαιναν, πασχίζοντας να νικήσει την αντίθετη φορά τους, την ταχύτητα και τη συνήθεια Κάθε πρωί ξυπνούσε ανάμεσα σε ψιθυριστά πουλιά και μοβ απειλητικά κυκλάμινα. Οι τοίχοι ίδρωναν

    Περισσότερα
  • Διαβολόρεμα

    του Κωστή Γκιμοσούλη // *   Ανέβηκα ξανά μέχρι την Ανατολή. Αυτή τη φορά από τον χωματόδρομο. Πέρασα, περίπου στα μέσα της διαδρομής, από το Διαβολόρεμα. Κάθε φορά μου έρχεται μια ανατριχίλα όταν γλιστράω την κατηφόρα με τις μεγάλες πέτρες,

    Περισσότερα
  • Θεσσαλονίκη μου

    του Αντώνη Σουρούνη // *   «“Μακεδονία Παλλάς”», λέω καθώς μπαίνω στο ταξί και κάθομαι δίπλα από την τσάντα μου. «Μάλιστα…» συμφωνεί ευγενικά ο οδηγός και με την ίδια ευγένεια βάζει μπρος το ταξί του σαν να το έβγαζε για

    Περισσότερα

Back to Top