Fractal

Σύγχρονη ελληνική ποίηση

Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //

 

 

 

 

Μυστηριώδης νύχτα *

 

Ένας ασίκης διάβαινε

στον κάμπο καβαλάρης

 

Έπεφτε η νύχτα αργά

σαν καταχνιά

κι έντυνε μ’ ένα πέπλο μυστηρίου

των άκακων βουνών τις κορυφογραμμές

και τις λευκές εξάρσεις των κυμάτων

 

Σοβούσε μέσα μου

το αίνιγμα του αρχαίου θρήνου

την ώρα του εσπερινού καμάτου

που κάθε πλάσμα νιώθει τη βοή της μοναξιάς

να μπαινοβγαίνει στην ψυχή του

καθώς τρυπάει τα σπλάχνα η ερημιά

ωσάν την άσωστη

την προσευχή του ερημίτη

που τρώει κρυφά τον άρτο της Πεντηκοστής

και το σαράκι

τον ανθό της πίστης του κουφώνει

 

Μοσχοβολούσανε

οι θρήνοι του Μεγαλοβδόμαδου

ανάμεσα απ’ τις φυλλωσιές περνούσε το φεγγάρι

ανέβαινε στις καρυδιές

στα κεραμίδια

στις σκεπές

σπάζοντας μες τη σιγαλιά τη μοναξιά των δέντρων

Με τη φτερούγα των πουλιών

έγραφε κύκλους στο λιθόστρωτο

την ευοσμία των ανθών του επιταφίου

Μνήμη ερατεινή ενωτισμένη σιωπή

της μακρινής πατρίδας νάπη

στα κράσπεδα του ολόρθου Παναιτωλικού

στέριωνε κρίκους επιούσιας διαφυγής

στο περιδέραιο της εφηβικής ανθοφορίας

 

Ήταν λεμονανθοί και ο νάρκισσοι που ευωδίαζαν

τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα

ετοιμάζονταν

τα επιτάφια σπάργανα του Ωραίου Νυμφίου

να στολίσουν

ήτανε μινυρίσματα πουλιών χειμαζομένων

στους κλώνους του οράματος

ελπίδες κλαίουσες

ύφαιναν το μαγνάδι της μεγάλης νύχτας

 

Ευωδιάζανε στα πάρκα οι πασχαλιές

κι όλα τα βήματα οδηγούσανε

στις παρυφές του αινίγματος

που παραμόνευε στους δρόμους του αισθήματος

 

‘Ενας ασίκης διάβαινε στον κάμπο καβαλάρης

 

 

Παλαιό Φάληρο, 19-7-2008

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top