Fractal
Home / ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ / Οι «Σιωπηλές αφηγήσεις» του Σταύρου Παναγιωτάκη
13/09/2017, 10:28 πμ

Οι «Σιωπηλές αφηγήσεις» του Σταύρου Παναγιωτάκη

Γράφει η Τζένη Μανάκη //

 

 

7 – 30 Σεπτεμβρίου 2017 // Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης

 

To Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης μέσα στα πλαίσια της 6ης Biennale Σύγχρονης Τέχνης και της απόφασης του γενικού προξένου κ. Philippe Ray για έντονη συμμετοχή στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης,  παρουσιάζει από τις  7 – 30 Σεπτεμβρίου 2017 ΄Εκθεση έργων ενός σημαντικού καλλιτέχνη του Σταύρου Παναγιωτάκη, με τον γενικό τίτλο ”Σιωπηλές αφηγήσεις”.

 

 

”Με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα η εικαστική εγκατάσταση ”ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ” εστιάζει στις ακούσιες και εξαναγκαστικές μεταγγίσεις των πληθυσμών.

Η περιπλάνηση, η ταυτότητα, η ένταξη σε μια μεταβατική κοινωνία, η αναζήτηση της επιβίωσης / ευτυχίας, είναι στοιχεία δομής του έργου.

Η συλλογική μετάβαση από τόπο σε τόπο, η περιπλάνηση και η διάσπαση του ορίου του ιδιωτικού με το δημόσιο χώρο, δημιουργούν την ολική μεταμόρφωση της κοινωνικής συνοχής. Οι άνθρωποι φτιάχνουν την ιστορία τους κάτω από τις περιστάσεις της ζωής, στις οποίες βρίσκονται, περιστάσεις όμως που δεν τις επιλέγουν οι ίδιοι…” (αποσπάσματα από την εννοιολογική προσέγγιση του έργου από τον ίδιο τον καλλιτέχνη)

Ο Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, Ιστορικός – Κριτικός Τέχνης, Ομότιμος Καθηγητής  του ΑΠΘ, προλογίζοντας τον κατάλογο της ΄Εκθεσης αναφέρει μεταξύ άλλων:

”…..Ο Παναγιωτάκης εννοεί την απώλεια: το πως δηλαδή η αποκοπή από την προέλευση, την αναγκαιότητα (αυτό που θεσμικά ονομάστηκε habeas corpus και εννοεί την κυριαρχία του εαυτού μου), συνδέεται με την απώλεια της ταυτότητας, -το δικαίωμά μου να είμαι πράγματι αυτό ή εκείνο…

”Ο Παναγιωτάκης θεωρεί ότι σε αντιστοιχία με τον πολίτη, τον μετανάστη, τον μέτοικο, τον περιπλανώμενο που δεν ξέρει ποιος είναι, αλλά γίνεται κάθε φορά η ταυτότητα που του αποδίδουν οι κατά καιρούς συνθήκες, η καλλιτεχνική εργασία συνιστά το ανάλογο. Και η αντιπαραβολή σ’ αυτή την έκθεση ανάμεσα στον περιπλανώμενο πολίτη, τον μη-πολίτη και στην περιπλανώμενη τέχνη ως παγκοσμιοτική χωρίς προέλευση, είναι ενδεικτική των θεμάτων των εικόνων του, που δεν έχουν συνοχή (αισθητική ή άλλη, σύμφωνα με ένα σύστημα), αλλά συμπεριφέρονται ως  ακριβώς τα μέρη ενός ρευστού κοινωνικού συνόλου που παγκοσμιοποιείται:  η απουσία της συνοχής ανάμεσα στον τόπο και στην μετοίκηση, ανάμεσα στην καταγωγή (το γενεαλογικό δέντρο) και στην ανωνυμία των Denizens και το μοντέλο της Ειδομένης, είναι το έμβλημα ενός τέλους εκείνων των ιδεών που από τον Διαφωτισμό μέχρι τις μέρες μας, στερέωναν τον σεβασμό του ανθρώπου”.

 

 

Η Chiaki Kamikawa, Ιστορικός, καλλιτέχνις και γκαλερίστα σχολιάζοντας τα έργα του Σταύρου Παναγιωτάκη, αναφέρει μεταξύ άλλων:

”Μέσω της σειράς «Σιωπηλές Αφηγήσεις», ο Σταύρος Παναγιωτάκης διερευνά την ισορροπία εικόνας και κειμένου, το ρόλο του γράμματος ως οπτικό χαρακτηριστικό αντί για λεκτικό στοιχείο, την ερμηνεία/μη έννοια, τη σχέση χρώματος και γράμματος και τη δημιουργία νέων γραμμάτων…

Είναι πρόκληση να χρησιμοποιούνται τα γράμματα σαν στοιχεία σύνθεσης σε ένα ζωγραφικό έργο, επειδή είναι άμεσα εξαρτημένα από την ερμηνεία, αλλά ο Παναγιωτάκης με τους χειρισμούς του κατέληξε σε μοναδικά αποτελέσματα, τα οποία επιπλέον παίζουν με τους προκατασκευασμένους συσχετισμούς. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο στο έργο του είναι η αποφυγή ενός απόλυτου ελέγχου της εικόνας. Οι καλλιτέχνες τείνουν να ελέγχουν εξ ολοκλήρου πώς πρέπει να γίνεται αντιληπτή η εικόνα από τον θεατή, ειδικά όταν η εικόνα συνοδεύεται από κείμενο / γράμματα. Ο Παναγιωτάκης με μια ελεύθερη τοποθέτηση μέσα στην εικόνα, ώθησε εκ προθέσεως τη γραφή να υφίσταται χωρίς τους περιορισμούς από την ερμηνεία της, αφήνοντας την στο θαυμασμό των θεατών, όπως είναι η ίδια. “Chiaki Kamikawa,

 

 

Στην ΄Εκθεση του Γαλλικού Ινστιτούτου παρουσιάζονται τα έργα:  1.Μεταναστευτικά φτερά, 2.Οικία – μετοίκηση,  3. Γενεαλογικό δέντρο,  4. Κεφάλια, 5. Εμφιαλώσεις, 6. Ειδομένη (βίντεο), 7. Denizens.

 

 

ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Αίθουσα Αλλατίνη – Ντεσσώ

Λεωφ. Στρατού 2Α

Ώρες λειτουργίας : Δε -Πα  18.00 – 21.00,  Σα 10.00 – 13.00

 

Ο Σταύρος Παναγιωτάκης Γεννήθηκε στα Χανιά, το 1963

• 1984-1989 Σπουδές Ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου (U.D.K.). Παρακολούθησε τα εργαστήρια Χαρακτικής (λιθογραφίας-τσιγκογραφίας-μεταξοτυπίας) και το εργαστήριο Γλυπτικής. • 1989 Υποτροφία Deutscher Akademischer Austausch Dienst (German Academic Exchange Service). • 1991 Μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Βερολίνου (U.D.K.). • 2000-2003 Πρόεδρος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας (Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε.). • 2000-2011 Δίδαξε στα μαθήματα «Εικαστικά Ι και ΙΙ» του Τμήματος Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. • 2003-2007 Υπεύθυνος του γραφείου Πολιτιστικών Θεμάτων και Πανελλήνιων Μαθητικών Καλλιτεχνικών Αγώνων στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης. • Από το 2010 επιμελείται τις εκθέσεις και τη λειτουργία του εκθεσιακού εικαστικού χώρου 18 (Χρυσοστόμου Σμύρνης 18) στη Θεσσαλονίκη  • Υποψήφιος διδάκτορας του Τομέα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού και Εικαστικών Τεχνών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. • Ζει στη Θεσσαλονίκη και διδάσκει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Επιμελητής των εκθέσεων στη Θεσσαλονίκη το 2013: • «Νοητικές απεικονίσεις», Αλατζά Ιμαρέτ & • «Frames of mind» στις γκαλερί χώρος 18 & Artis Causa. Οι εκθέσεις είχαν ως θέμα το κεφάλι και τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Έχει διοργανώσει 35 ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε 73 ομαδικές εκθέσεις-παρουσιάσεις.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top