Fractal

Ένα ποίημα: “Σηκώνοντας την άγκυρα”

Της Πόλας Βακιρλή Γιαννακοπούλου // *

 

 

 

 

ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

 

Οι άνθρωποι του τόπου μου

με ηλιοκαμμένα πρόσωπα

και ροζιασμένα χέρια

σηκώνουνε μια χαραυγή

την άγκυρα του νόστου

για την πατρίδα που ‘ξεραν

και δεν τη λησμονήσαν

Περάσαν βαρυχειμωνιές

παγώσανε τα στάρια

γίναν οι λίμνες κρύσταλλο

κι η θάλασσα αντάρα

Πολλοί τους επλανέψανε

τ’ ασημικά τους πήραν

τάματα κάμαν ψεύτικα

σαν νάτανε σειρήνες

Ξεσκίσαν με τα χέρια τους

του δίκιου το χιτώνα

τα πλούτη αιώνια νόμιζαν

σε όλον τον αιώνα

Πλανήθηκαν και κλάψανε

πικρά πάνω στο μνήμα

τώρα γυρεύουν λύτρωση

για το μεγάλο κρίμα

Και μεθυσμένοι από φως

λάμνουν οι λαμνοκόποι

πάει το σκοτάδι χάθηκε

να οι καινούργιοι τόποι

Να τ’ ακρογιάλι που ‘ξεραν

γνώριμοι είν’ οι γλάροι

ξαναλευκαίνουν τα φτερά

κάτω απ’ το χάδι του ήλιου

 

 

 

* Η Πόλα Βακιρλή – Γιαννακοπούλου . γεννήθηκε στο Σίνδευ αλλά μεγάλωσε στην Ακράτα. Τέλειωσε τη Φιλολογία στη Φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ, εργάστηκε σαν φιλόλογος και εξέδωσε τρεις ποιητικές συλλογές: Φως στην άκρη της καταχνιάς, Το μικρό αλώνι, Χρώματα και αρώματα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top