Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποιήματα / Ποίημα: “Σε θαλασσινό τοπίο”
12/12/2023, 8:24 μμ

Ποίημα: “Σε θαλασσινό τοπίο”

Της Ασημίνας Λαμπράκου // *

 

 

 

 

Σε θαλασσινό τοπίο

 

στον Δημήτρη Νικηφόρου

 

 

η ώρα του μεσημεριού κι όσες μας φέρανε εδώ

ορίζοντας νωχελής σε πέλαγο γαλακτερό ασύνορο

ακουμπισμένος

 

αργά που πάν’ οι γλάροι

μέσ’ στους ραγισμένους του ανέμου δρόμους

μα καθώς μοναχικοί κάθονται στα βράχια

τον ήχο από χορτάρι ένας ξεκρίνει

όπως γεννιέται στην κοιλιά της ξέρας

άλλος μιαν του κοχλία τρυφεράδα στα σπλάχνα της θαλάσσης

πρασινογάλαζη αυτή γυναίκα

κλέβει μυστικά τις ομορφιές του κόλπου

 

σε πλαγινό χαλίκι η ώρα του μεσημεριού

ή όσες μας έφεραν εδώ

κόκκινα φυλλώματα σε ξεραμένο ρείκι

στα ριγηλά νερά ώχρινος λώρος και αχλύ μεσημβρίας

σηκώνεται το τρέμισμα

δυο δάχτυλα πάνω από την κερένια φλέβα

 

σάτυροι κούροι Ανδρομάχες κορμιά σκορπισμένα στην άμμο

ο χρόνος εξωραΐζεται στις κλειδώσεις εξορισμένος

σωθικά άχυρα ξεχειλίζοντας

πλεγμένες νοήμονες προσμονές

η χαλαρότητα η γαλήνη το απρόκλητο

άδεια κλουβιά

 

εκείνο το απόγευμα το φθινόπωρο θα ’χε διεκδικήσει να υπάρξει

κι εσύ που κάτω από βράχο δελφινιού

θρήνο ακούς στο κούφωμα πελάγους

ωχρός ασημένιος σε δάφνες στίχου καθισμένος

στο βλέμμα θα καλωσόριζες του σκύλου τόπον αφοσίωσης

 

αργά που πάνε πικραμένοι οι ερωτευμένοι

την ωχροκίτρινη οδεύοντας ράγα των υδάτων

κατά τη δύση ώρα πέντε γονατίζουν

λευκοί και μαύροι ώριοι κύκνοι

 

παράξενο Φθινόπωρο

δεν μπόρεσε να το χωρέσει άλλο παρά η θάλασσα

 

(αυτό που καταπάνω μας έρχεται είναι φύση ξεχασμένη)

 

❇︎

σ.σ.: ποίημα σε πρώτη δημοσίευση

 

 

 

*H Ασημίνα Λαμπράκου (1958) γεννήθηκε και κατοίκησε προάστιο Αθηνών. Είναι Φυσικός.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top