Fractal
Home / FRACT-ALL / Ένα ποίημα: «Σε Φιλώ παντού!»
20/12/2017, 11:36 πμ

Ένα ποίημα: «Σε Φιλώ παντού!»

Της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη // *

 

 

 

«Σε Φιλώ παντού!»

 

Παλιά στόλιζα κι εγώ έλατο,

Κι ας ήξερα πως όλα ένα ψέμα ήταν∙

Ήταν ζήτημα συνοχής και κατοχύρωσης απόδειξη…

 

Τα λαμπιόνια μ’ έλξη προωθητική ελικοφόρων,

Π’ αναπτερώνει κι ύστερα διαψεύδει∙

Όλων των υπέρμαχων τις ελπίδες.

Στη φάτνη ευοδωνόταν η κατάκτηση,

Το προπατορικό αμάρτημα σε παράσταση∙

Κι όλα τα κρεμασμένα σύμβολα στα κλαδιά,

Με την τηρούμενη Νομιμότητα συνώνυμα.

Όσες προσπάθειες κι αν έκανα,

Δεν συντονίστηκα με τη θέαση του Κόσμου…

 

Ο Διάβολος για υπηκόους έχει αγγέλους,

Κι οι Στοές έχουν για εξόδους μπουντρούμια∙

Η χαρά στον σάκο της μαζεύει πέτρες,

Κι η Λύπη τη διαδρομή της στέφει μ’ ηδονές∙

Φιλήματα μόνο η δροσιά στα φύλλα,

Και Νιότη στου Ήλιου μόνο τ’ όραμα.

Όσες προσπάθειες κι αν έκανα,

Δεν συντονίστηκα με τη θέαση του Κόσμου…

 

Παλιά στόλιζα κι εγώ έλατο,

Κι ας ήξερα πως όλα ένα ψέμα ήταν…

 

Ήταν π’ η άρδευση και η φωτιά είχαν στον Άνθρωπο επιτρέψει,

Ζωή να διάγει λιγότερο σκληρή∙

Κι ύστερα όποια πρακτική και θεωρία,

Στη βάση αυτής της σχέσης οικοδομούταν∙

Σαν ελεγεία τροπαιοφόρος κατάφασης μεγάλης.

Ζήτημα συνοχής ήταν και κατοχύρωσης απόδειξη,

Μα όσες προσπάθειες κι αν έκανα,

Με τη θέαση δεν συντονίστηκα του Κόσμου…

 

Έχω κάτι χρόνια έλατο να στολίσω,

Σαν κάτι αποτυπώματα μ’ αυτοπεποίθηση∙

Άρχισαν να με βασανίζουν τη Νύχτα…

 

Κι όταν η ματιά άρχισε το παρελθόν να σκάβει,

Και τα κόκκαλα ξεπηδούσαν από τάφους προϊστορικούς∙

Ένα φιλάλληλο εγείροντας μεταξύ τους πάθος.

Κι όταν η λατρεία ενός αφηρημένου ηρωισμού,

Έσταζε λάδια σαν χαλασμένη μηχανή∙

Πόσες τομές στο σώμα να κάνεις του Κόσμου.

Προοδευτικά μειώνεται ή αυξάνει η Γνώση,

Μήπως μια πρόσκαιρη θεμελιώνει ανεπάρκειά της∙

Κι όσο ριζικοί οι μετασχηματισμοί της,

Μια φλυαρία καταχρηστική.

Μα και πάλι όσες προσπάθειες κι αν κάνω,

Δεν συντονίζομαι με τη θέαση του Κόσμου…

 

Έχω κάτι χρόνια έλατο να στολίσω,

Σαν κάτι αποτυπώματα μ’ αυτοπεποίθηση∙

Άρχισαν να με βασανίζουν τη Νύχτα…

 

Οι πηγές δεν μουρμούριζαν πια,

Κάθε π’ επώνυμα λουστρίνια κλωτσούσαν τα παιδιά∙

Παράνομα τ’ ακορντεόν τους ένα παραμύθι συντηρούσε.

Κι ο Πρωτομάστορας ένιωθε ζαλισμένος,

Με τόσα πτώματα «ασήμαντα» να πλέουν στη θάλασσα.

Όποιος ισχυρίζεται πως καλά γνωρίζει τον εαυτό του,

Λέει ψέματα ή εθελοτυφλεί.

Την αφθονία της λεπτομέρειας αν εμπιστευτώ,

Ίσως με τη θέαση να συντονιστώ του Κόσμου…

 

Ξυλοκόποι πολλοί μαζεύτηκαν,

Τον Έρωτα να συσχετίσουν με τον Θάνατο∙

Μη να ‘ταν ο καθολικός ιδεασμό τους,

Που κρεμούσε απ’ τα σύννεφα την αμοιβαία φθορά!

Μη να ‘ταν η όψη τους η αρχέγονη,

Που στην άλλη με συνωθούσε όχθη!

Όταν χωρίς υλικά μαγειρεύω, δύο σερβίρω πιάτα∙

Το ίδιο φάντασμα μέσα στο πραγματικό ενεδρεύει.

Όταν νάρα στα σανσκριτικά σημαίνει Άνθρωπος,

Πόσα κείμενα κοσμογονικά να παραθέσεις∙

Με τις νευρώσεις τους σαν νάρκες στη θεωρία.

Μα και πάλι όσες προσπάθειες κι αν κάνω,

Με τη θέαση δεν συντονίζομαι του Κόσμου…

 

«Σε φιλώ παντού»!

Σε μήνυμα μου ‘στελνες τρυφερό,

Κάθε που γίνονταν γονείς Θεοί και Θεές ανέραστοι∙

Κι ύστερα τ’ Ιωάννη την κεφαλή απίθωναν στο πιάτο.

«Σε φιλώ παντού»!

Ηλεκτροφόρο το μήνυμα καλώδιο,

Κάθε π’ ευλογούσαν οι Θεοί τα βεγγαλικά του πολέμου∙

Κι ύστερα όλες προβλέψιμες οι κινήσεις στη σκακιέρα.

«Σε φιλώ παντού»!

Απαντώ κι εγώ καθώς το αποφάσισα,

Με τη θέαση του Κόσμου να συντονιστώ δεν θέλω…

 

Παλιά στόλιζα κι εγώ έλατο,

Κι ας ήξερα πως όλα ένα ψέμα ήταν∙

Έχω κάτι χρόνια έλατο να στολίσω,

Πυκνό το σκοτάδι, πυκνή κι η μέρα∙

Κάθε που θανατώνουν τα παιδιά τους οι Μεσσίες.

«Σε φιλώ παντού»…

 

 

* Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top