Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποιήματα / Τρία ποιήματα
05/03/2024, 8:21 μμ

Τρία ποιήματα

Του Βασίλη Μορέλλα // *

 

 

 

 

Θυμήσου

 

Τις μέρες που οι διάολοι αδράχνουν

κι ισόβια σημαδεύουν την ψυχή

θυμήσου τις αγάπες που σε ψάχνουν

και σβήσε τον καημό στην παντοχή.

 

Τις νύχτες που ο χειρότερος δεν είναι

ο θάνατος και μοιάζει λυτρωμός

θυμήσου την εικόνα της και μείνε

στο ανηφόρι της ζωής πιστός.

 

Τα χρόνια που μόνο λιθάρι’ανθίζουν

κι όλ’οι καρποί ’ναι άνοστοι ή πικροί

τα κάγκελα η σκουριά πώς τρώει θυμήσου

πώς τρίζει άκου η γκρίζα φυλακή.

 

 

Τρυγογραφία

 

Ο ήλιος σαν οι ρώγες τον βαστάνε

μωρό πάνω στα στήθη τα κρουστά

δασύφυλλης κληματαριάς, βυζαίνει

τα θέλγητρα που δρόσος τής βαραίνει,

της συνουσίας ιδρώς αποπουρνά

με τη βροχή˙ κι οι κόμποι όπως κυλάνε

το φως στο μαύρο χώμα όπως ραντίζουν

χιλιάδες κάνουν χρώσεις να ανθίζουν

 

κι οι έχθρητες αψήφιστες ξασπρίζουν

κι ακούγοντ’ οι στιγμές να κελαρύζουν

με σιγουριά σε υπόγειο ποτάμι

βαθιά, ζεστή και άχρονη αγκάλη

που κάνει με κλωστή διπλοπλεγμένη

σ’ατέλειωτο, μυστήριο, ενωμένη,

υφάδι από νερό, φωτιά κι ατσάλι

π’αργάζει η πολύτοκη προμάμμη.

 

Και βρίσκεις την αιώνια ζωοδότρα

αφρών και μαργαριταριών ζυμώτρα

την άφειδη κι αχόρταγη χοάνη

πασών μορφών σιβύλλειο σιντριβάνι

κι ιδού οι ματαιότητες καρπίζουν

κι οι λόγχες που σε κόβαν θρυμματίζουν.

 

 

 

Εξ αποστάσεως

 

Ι

Βέβαια είσαι πολύ μακριά.

Διαδόσεις για τσιρίδες τα μεσάνυχτα

αμφίβολες φωτογραφίες

λάκκους ανώνυμους

δηλητηριώδεις ψεκασμούς με τρακτέρ

χρήματα που διασώζονται

αγόρια που βυθίζονται

-χάνονται στην απόσταση.

 

Απόσταση είναι η ώρα της απώλειας

που οι μίτοι μας λεπταίνουν

και άντε να τους ξαναβρείς.

Απόσταση η νύχτα των ανθρώπων

που απορροφά τη μυρωδιά του μπαρουτιού

του χαλασμένου κρέατος με τις λευκές κουκίδες

και τον χορό των γαλονιών με κίτρινα νύχια

πάνω σε μάνες με παιδιά

να πνίγει το σκοτάδι.

 

Η απόσταση διδάσκει αρμονία σε κτηνωδούς

ν’ αναχαιτίζουν ικεσίες κι οδυρμούς.

Μ’ ερμητικά τα βλέφαρα θάβει το άγος

ελευθερώνοντας σκορπιούς.

Ένα μάτι για κάθε παιδί

ένα δόντι για κάθε βασανιστήριο

ένα δάχτυλο για κάθε σπασμένο κεφάλι

ένας στρατός που πρέπει να ξεγίνει

-καταχωνιάζουν το λογαριασμό

οι αντ’ αυτών αγορασμένοι

οι καταπότες ενοχής.

 

Η απόσταση κυρίως ψεύδεται.

Τα ψηφία των χιλιομετρητών παραπληροφορούν

τα gps σε αποπλανούν και σε βιάζουν

αυτή κι η άλλη χώρα σου ποτέ

δεν ήτανε δικιές σου

κι ούτε θα γίνουνε όσο μετράς

τις διαστάσεις με αποστάσεις.

Οι φλόγες και τ’αέρια προαιρετικά

μέσα για τ’ ολοκαύτωμα.

 

ΙΙ

Όσο για μένα που ‘μαι δω

κεραίες και καμάρες ανακρίνω και ζαλίζω

στα φαρμακεία διαφημίζω νέα αντι-ισχαιμική αγωγή

τις διακοπές στον Έβρο πριν ολόκληρος καεί

στο διδυμότειχο των θρήνων προτού κι αυτό μας γκρεμιστεί.

 

Στα καφενεία συντροφιές αποζητώ

ίσως γλιτώσει καμιά πλάτη έστω και μία βουρδουλιά

ίσως ν’αφήσουμε σακάτη έναν επίδοξο φονιά.

 

Στα προπατζίδικα παράνομες συντάσσω αγγελίες

και εσωκλείω εύθυμο μινυρισμό.

 

Ζητούνται ατρόμητοι ψαράδες

χωρίς σωσίβιο να πετάξουνε πακέτο

τον άκαρδο υποπλοίαρχο στη λέμβο

στην έρημο με τα φιδίσια δόντια

να βρει τα χνάρια που όλο γράφονται και σβήνουν.

 

Ζητούνται ισόβιοι αρνητές

για να τηρούν την τάξη στο στρατόπεδο που δέρνονται

για τη σειρά στον καμπινέ

πρωθυπουργοί και μεγαλοεκδότες.

 

Ζητούνται εγγράμματοι εφοπλιστές

να υπογράφουν ξύλινα μπιμπλό

στης φυλακής το φωτισμένο ξυλουργείο.

 

Ζητούνται αιώνιοι φοιτητές

το δίωρο να σφραγίζουνε φευγιό

του κεντρικού μας τραπεζίτη πριν το πειθαρχείο.

 

Ζητούνται αναρρώσαντες βασανισμένοι

το λοχαγό στο θάλαμο να κάνουνε να σκούζει

 

Ζητείται μπόρα να υποσχεθεί

Ζητείται ορίζοντας να μας ερωτευτεί

Ζητείται έναυσμα μ’ αγάπη να καεί.

 

 

 

 

 

*Ο Βασίλης Μορέλλας γεννήθηκε το 1983 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει σχεδόν αδιάλειπτα ως σήμερα. Είναι φυσικός στα δημόσια σχολεία. Το 2022 δημοσίευσε πρώτη φορά κάποια ποιήματά του στην ανθολογία «Νεκρομαντεία» των εκδόσεων Οσελότος.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top