Fractal

Τέσσερα ποιήματα

Του Βαγγέλη Σφυρίδη // *

 

 

 

 

 

ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

 

Οι περσίδες δεν κατάφερναν να εμποδίσουν το σεληνόφως.

Το δωματιάκι φωτιζόταν από το άστρο και την τηλεόραση

με την οθόνη να δείχνει την φρίκη της βδομάδας

και το κουστούμι καθήμενο στο ορθογώνιο παράθυρο

να λέει και να λέει

και να την τσιτώνει.

“Γιατί πρέπει να τα λένε όλα αυτά τα κακά πράγματα; Θάνατοι εδώ,

θάνατοι εκεί, θάνατοι παραπέρα!”

Τράβηξε απαλά το κατωσέντονο πάνω στην σάρκα του.

“Γιατί τα λουλούδια παύουν να φυτρώνουν μετά την αποκάλυψη.”

απάντησε εκείνος.

“Δεν μ’αρέσει.” αναφώνησε,

ρίχνοντας γυμνόστηθη το κεφάλι της στο δροσερό μαξιλάρι.

Και τότε,

κοιτώντας την απαλή της πλάτη,

τους αστερισμούς του κορμιού της,

τις καμπύλες της μητέρας φύσης

στο θεϊκό αυτό πλάσμα,

άγγιξε τον Θεό με ευλάβεια

και κατάλαβε πως δεν είχε υπάρξει τόσο λάθος στην ζωή του.

 

 

 

ΕΙΣΑΓΩΓΑΙ-ΕΞΑΓΩΓΑΙ «Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ»

 

Φουέγκο αναφώνησε η Σπανιόλα

και την ερωτευτήκανε διακαώς.

Φόρτσα φώναξε ο Ιταλός

και ζητοκραυγήθηκε από λαρύγγια δυνατά.

ο Εγγλέζος μιλιά δεν έβγαλε –

ήταν στην σκοπιά απασχολημένος

μην του φαν’ τις Καρυάτιδες.

Ο Έλληνας μονάχος του αισθάνθηκε το μεράκι

και σε κανέναν δεν το είπε

Μα όλοι καταλάβαιναν πως ένιωθε κάτι που δεν καταλάβαιναν

και του γελάσανε στα μούτρα ένα «Μουζάκα Μαλάκα»

καποιανού Αυγούστου το δείλι.

Και το λέγανε με δόντια προτεταμένα σαν επιβήτορες

μέχρι να τους φέρει την Ελληνική με την φέτα

και τις Καλαματιανές

που τους είπαν από το ταξιδιωτικό γραφείο

ότι την κάνουμε ωραία.

 

 

 

ΟΡΜΕΣ

 

Ικανοποιείς τις ορμές σου

και μετά επανέρχεσαι στα συνήθη

στα ορθά

στα καθιερωμένα

στα πρέποντα.

Με τον καπνό στο στόμα προσπαθείς

να φυσήξεις τα πάθη σου στον ορίζοντα

γιατί ο ορίζοντας είναι ατέρμων

χωρίς μιλιά και χρηστά,

δάχτυλα που δείχνουν

ή χέρια που καλύπτουν.

Ήταν εδώ πριν από όλους, από όλα.

Θα είναι εδώ μετά από όλους, από όλα.

Και εσύ, το μόνο που μπορείς να κάνεις

είναι να παλέψεις μέχρι την επόμενη φορά

που οι ορμές θα σε νικήσουν.

Και εσύ, το μόνο που μπορείς να κάνεις

είναι να έχεις πάντα πάνω σου τσιγάρα·

ένα για εκείνον και ένα εσένα.

 

 

 

ΔΥΑΔΙΚΟΤΗΤΑ

 

Στο μεταίχμιο παιδιού και άντρα

βλέπω να στέκεται η επιλογή.

Ήρθε η ώρα να διαλέξω

με φωνή τρεμάμενη

και ματιά υγρή.

Διαλέγω θάλασσες ήρεμες

και καραβοκύρηδες ορθούς

δίχως μελτέμια

ανέμους βοριάδες

ψυχή

ή

ακολουθώ το όραμα που χαροπαλεύει να βγει

σχίζοντας το δέρμα μου

σπιθαμή προς σπιθαμή.

Άντε επέλεξε

μικρέ αχάριστε λεβέντη

εκείνη που θα σε αφήσει να κοιταχτείς

την επομένη στον καθρέπτη.

 

 

 

* Ο Βαγγέλης Σφυρίδης γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Εργάζεται στον τομέα της Συμβουλευτικής Επιχειρήσεων.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top