Fractal

Τέσσερα ποιήματα

Του Αντώνη Χρ. Περδικούλη //

 

 

 

 

ΗΛΙΟΚΡΙΝΗ

 

Κι όταν θα γαλανίζει καλοκαίρι

ένα δεντρί, ένα πουλί, ένα μικρό κοχύλι

θα τα κρατήσω για δικά σου δώρα..

 

Παραδομένη στη φωτιά, τ’ αγέρι,

αρώματα χαράς θα πιούν τα χείλη

κρίνο σαν άστρο μαγικό θα πέφτ’ η ώρα!..

 

——————————————

 

 

 

ΛΥΤΡΩΣΗ

 

Κι αν στής αυγής το στραφτοκόπημα

οι μοίρες μάς μοιράναν δώρα

τον πόνο, τη χαρά, τη μαυρολήθη,

‘μείς τη χαρά θα κάνουμε βασίλισσα

γλυκιά, βελούδινη, σαν άγια μέρα,

μες στ’ ουρανού τ’ αναστημένο φώς,

χωρίς μιλιά, μόνο φιλιά λαμπροντυμένοι..

Ώ!! Πώς διψά η ψυχή έρωτα θείο!!..

 

———————————-

 

 

 

ΑΓΓΕΛΙΚΟ

 

Ώ! Πώς γλιστρά στην κόμη σου το φώς,

σαν χέρι που λικνίστηκε στον ήλιο

κι ύστερ’ ανθός ανέτειλε και πώς

 

Δεν ένοιωσε σαν έγινε αηδόνι,

πουλί βελούδινο για ν’ ακουμπάει στην Πλάση

κι ούτε Θεός μη κι άνθρωπος ποτέ να φτάσει!..

 

———————————————

 

 

 

ΛΕΣ ΚΙ Η ΖΩΗ..’΄

 

(σονέττο)

 

Δα μάς λυγἰζει ο θάνατος, μηδέ

τού χρόνου τ’ άπιστο τ’ αλισβερίσι

κι αν έρθει πόνος να μάς τον θυμίσει,

γλυκά θα τον γελάσουμε, κι αν δε

 

στρωθεί στού τραπεζιού μας το μαδέρι

να τον ποτίσουμε κρασί κι αφιόνι,

κάτι ακριβό η μέρα θα μάς φέρει,

στο παραθύρι νιόλαλο τ’ αηδόνι,

 

θα σκορπιστεί η λαλιά ολοδροσάτη,

φρεσκόβγαλτο παιδιάστικο τραγούδι

σα θάλασσα, π’ όταν ξυπνάει ευωδάτη..

 

Λες κι η ζωή αγνό μοσχολουλούδι

κι όχι τυράγνια, σίσυφος, βασάνου

ιδρώς, μ’ αβάσταχτο καημό απάνου…

——————————–

 

 

Φθινόπωρο 2022

Αγυιά Λάρισας

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top