Fractal
Home / Ποιήματα / Tέσσερα ποιήματα
27/04/2021, 9:03 μμ

Tέσσερα ποιήματα

Γράφει ο Λεωνίδας Καζάσης //

 

 

 

 

 

Προσευχή

 

Αν μπρος στον “Απειράγαθο”

ποτέ λογοδοτήσω,

αποσταμένος στρατοκόπος,

θα του πω.

 

Δημιουργέ μου ήξερες

πορφύρα θα δακρύσω,

πάνω σε βράχη από καρφιά,

με χέρια γυμνά κωπηλατώ.

 

Άσπονδε φίλε της χαράς

όσο τη γη κατοίκησα,

εγγυητή μεγαθυμιάς,

τροπαιοφόρο μίσος πανταχού αντίκρισα.

 

Στους χρυσοθήρες-δήμιους

χαρίστηκες αιώνια

και στους απέρριτους-τρελούς

σκόρπησες καταφρόνια.

 

Πλάνης! Απέρριτος-τρελός

ο γόνος σου υπήρξε!

Της κρίσης σου το άδικο

ξίφος, στα στήθη μπήξε.

 

—————————-

 

 

Υμνωδία

 

Πιστεύω εις ένα Θεό,

Αντίθεο, αναρχικό,

Δήμιο κρατών, εξουσιών,

διώκτη πολέμων, θρησκειών.

 

Σε έναν πλάνη θηρευτή

αρκαδική-ζωή ηδονική,

μύρτα αρίφνητα σκορπά,

κνούτο, φωτιά στον Μαμμωνά.

 

Καλωσορίζω τον Μεσσία,

Ερωτανάσταση, λαγνεία.

Νάμα θα στάξει και κρασί

να ξεδιψάσει όλ’η γη.

 

Μεσ’το ανείπωτο γιορτάσι,

μεθά, εγείρεται η πλάση.

Οινοχόος ο Χριστός

αναρχικός παλιός κι αυτός.

 

Ξάφνου, ακούγεται βροντή, ορυμαγδός!

Ράσο επωμίδα και φλουρί

είν’όπως πάντα ο αυτουργός.

Ασπαίρει κατά γης ο Οινοχόος,

έφυγε ξανά αθώος.

 

————————

 

 

Μυστήριον

 

Του ιερέα ζοφερόν φως,

μίσος ανήδονο,

κόκκινος οίνος,

χείλη ευερέθιστα

τον σταυρό ακουμπούν,

του γυμνού κρεμάμενου κορμιού το σφρίγος.

 

Όπως υπερίπτασαι

αλγεινέ εραστή,

μ’ανοιχτά τα χέρια

το λαιμό προβάλλεις,

σου ρουφώ τα στήθη!

Ω γλυκιά αμοιβή!

Τι στο υπερπέραν κι αν μακριά με βάλεις.

——————————————–

 

 

Καταγγελία

 

Εκ των Μετεώρων τα βράχη! Δια λόγου παρέμβαση, εξακτίνωση στις φίλιες του σύμπαντος ενέργειες.

 

Των πεποιθήσεών μου δραττόμενος, ο ανταγωνιστής,

στην σύζυγό του Φωτεινή,

ότι μαζί του ερωτοτρόπησα ισχυρίσθη.

Νικήτρια πλάνη απεχθής,

της δολιότητος η ευτελής επιβολή.

Να εμπνέω προσδοκώ.

Όταν η συγκυρία καρπίζει,

καιροί ευοίωνοι σπεύδουν

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top