Τέσσερα ποιήματα
Γράφει ο Στρατής Παρέλης //
Ο έρωτας αλλιώς…
Για να κοιμηθείς ο ήλιος χάνει την περιουσία του φτωχαίνει
Και σμίγει με την αύρα του ωραίου φεγγαριού.
Κάθετος Χρόνος μηρυκάζει τις ανασφάλειές μας βογκά
Και αποστομώνει την επιθυμία.
Πόσο είσαι φωτεινή μέσα σ’ αυτό το εγωιστικό παραμύθι καταλαβαίνω
Τώρα που λάλησαν οι πετεινοί και έφτασε η ώρα να σωπάσω.
Διαβάζω τον έρωτα από μιαν άλλη σκοπιά, διαβάζω
την καλοσύνεψη
Της ξενιτειάς που σε πήρε.
Και είμαι αντιρρησίας κομπορρήμων αφελής
Που του πρέπει κι ο θάνατος ακόμα…
24/9/2022
Ένταση η αφ’ εαυτού..
Ζώντας μέσα στην ένταση των αποχαιρετισμών
Βανδαλίζω την γαλήνη του απογεύματος.
Ετούτο το ευθύ ερωτηματικό με χλευάζει
Τρεμίζοντας μέσα μου τις ολοκληρώσεις των συμπερασμάτων.
Επιφάνεια σε αφάνεια κι ίσως
Ένας βαθύς συριγμός από φωνήεντα εξανεμισμένα για να σταθούν
Στην μετέωρη πλατφόρμα των κατακτημένων εδαφών
Της φαντασίας.
Σκοτεινιάζοντας έχω φωταγωγηθεί από απρόσμενη λάμψη
Ενός ποιήματος σε διάρκεια.
Προσπαθώ τον εαυτό μου.
Αντέχω εμένα.
Α μοναξιά δωράκια που μου έδωσες!
Πολλά σου χρωστάω!
25/9/2022
Μανιφέστο πίσω από ένα σκίρτημα της αθωότητας…
Αψηφώντας αψιμαχίες της πραγματικότητας και καταφεύγοντας σε αλάνες των ονείρων
Σκέπασα τα λάθη μου με συμπάθεια κι ιδιωτεύω
Σκουπίζοντας δάκρυα μεταμέλειας και πόνου-
Με κατέφαγε το ζωντανό μαχαίρι της ζωής, διαμελίστηκα και μένω
Σε ένα καλυβάκι μοναξιάς, σαν ιερέας
Που σκοτίστηκε απ’ την αγρύπνια κι έμεινε
Μόνος, παντέρημα μόνος-
Πού ανήκω ή ανήκα
στο παρελθόν
Αλλού από μια χώρα της μελαγχολίας- και ο νους μου
Τρέχει σε άγνωστες καταφυγές να βρει μια λύση
Που εξηγεί τα πάντα λογικά και ακέραια…-
Αυτό που έχω τώρα πάντα είχα:
Τιποτένιο κι ελάχιστο, μηδενικό
Που μου αρκεί και δεν ορθώνει ούτε καν την ματαιοδοξία μου· υπάρχω
Όπως η ανάσα μου θέλει: αθώος
κάθε μέρα αθωότερος· τονίζοντας
Του πόθου μου το φως που ιερότητες ζητάει…
Εκτίμησε όσον παράδεισο σου περιγράφω!…
Καταγραφή τω τρόπω που η νύχτα το θέλει…
Πουθενά δεν φτάνω και ας μου αρέσει ο πυρετός μου,
Ένας οργασμός από φωνήεντα βοά στας φρένας μου,
Τι εκπροσωπώ άλλο από μια συλλαβή;
Εγγράφονται μέσα μου τεκμήρια αθωότητας
προ των πάντων που είπα ή και θα πω-
Ελληνικά ψηφία με έδωσαν και με στιγμάτισαν,
Α καρπερή Θεσσαλονίκη πάνω μου πόσα κατέγραψες!
Διακλαδίζονται οι σκέψεις μου μες το αιώνιο περιβόλι
Της αυταπάτης που σε μια μυθολογία προέτρεψε-
Φέρε μου τα δώρα της νύχτας εσύ ερωτευμένο κορίτσι!
Άκουσα πίσω από στίχους κείνα τα ωραία τραγούδια που μου είπε κάποτε
ο ουρανός,
Ξύνω την τόλμη ξύνω το μολύβι μου
Το ηδονικό!
Θεσσαλονίκη 1/10/2022
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“λαζάρου η χρεία”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
23/04/2024, 8:01 μμ -
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Ποίημα: “Μη με ρωτάς”
23/04/2024, 7:40 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Να ξεμπερδεύουμε με τα ζιζάνια»
Γράφει ο Γεράσιμος Γκόφας // * Δήμητρα Κατιώνη «ζώα-φυτά», εκδ. Κέδρος, 2023 Διαβάζοντας το νέο βιβλίο της ποιήτριας Δήμητρας Κατιώνη και προσπαθώντας να το αποκωδικοποιήσω, κατέληξα σε τρεις παραμέτρους. Η πρώτη, η ευπρόσιτη, είναι η προσέγγιση
Περισσότερα -
H Τζίνα Ψάρρη στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, σκάρωνα ιστορίες. Διάβαζα οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου, έγραφα, μουτζούρωνα, πετούσα. Όσο κι αν ακουστεί οξύμωρο, τα κρατούσα μέσα μου όλα αυτά. Κάποτε κάποτε, τα ξεκλείδωνα και τα κοιτούσα από ψηλά.
Περισσότερα -
✩ Για τη θεατρική παράσταση «Ο μολυβένιος στρατιώτης» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Θ.Ο.Κ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // Θ.Ο.Κ., «Ο μολυβένιος στρατιώτης» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Παρακολούθησα έμπλεος ενθουσιασμού την επίσημη παράσταση του έργου «Ο μολυβένιος στρατιώτης» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, σε διασκευή Άνδρης Θεοδότου και σε σκηνοθεσία Λέας Μαλένη, την
Περισσότερα -
Η ειρωνεία και η ευτυχία να είσαι Έλληνας
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Βασίλης Βασιλικός «Γλαύκος Θρασάκης», εκδ. Τόπος, σελ. 560 «Υπάρχει μια εποχιακή φθορά που ο Θρασάκης την έπιασε στην εποχή του. Δεν θα επεκταθώ, γιατί θα ‘πρεπε να μιλήσω πάλι για μένα, που ζω
Περισσότερα -
Οι 4 μάσκες
Γράφει ο Χάρης Ναξάκης // * Μια άλλη κριτική ανάγνωση, στην εποχή του κορονοϊού, του βιβλίου του R. Trivers «Η μωρία των ανοήτων», Εκδόσεις Κάτοπτρο Στις 16 Ιουλίου του 1918, ρακένδυτος και με μόνη συντροφιά μια ταμπακιέρα με
Περισσότερα -
Νικηφόρος Βρεττάκος. Ο ποιητής της ειρήνης
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Τ’ όνομά σου: Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους. Τ’ όνομά σου: Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων, Τ’ όνομά σου: Ειρήνη στις ρότες των πλοίων, Τ’ όνομά σου: ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της
Περισσότερα -
Χριστουγεννιάτικη συναυλία από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής
«Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι συνυφασμένο με αυτή την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα χαράς, λάμψης και ελπίδας. Με την αγάπη και τους ευφρόσυνους ρυθμούς. Άλλωστε, γιορτή χωρίς την ανάλογη μουσική υπόκρουση δεν νοείται. Με αυτό το σκεπτικό, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, συνεπής στην παράδοση που έχει δημιουργήσει, δίνει το δικό της εορταστικό παρών στις 21 Δεκεμβρίου, ώρα 20:30,
Περισσότερα
