Πέντε ποιήματα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη //
ΙΝΑ ΤΙ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΙΠΕΣ;
Ανάμεσα στους βράχους της ζωής μου
σέρνεται ο άνεμος του ανέφικτου
Πλήθη ονείρων ζητούν να με πλησιάσουν
μα ο αέρας τα παρασέρνει αλλού
Θέλω να βγάλω τα μάτια μου με τα νύχια μου
να μην κοιτάζουν με τόση λαχτάρα
το ξεγλίστρημα των πόθων μου
Θέλω να καταπιώ την σκιά μου
Να καρφώσω καρφιά
στην ανήμπορη μέρα μου
Η μουδιασμένη σάρκα μου
αναπηδά σα μικρό ελάφι
μπροστά στην κάνη του κυνηγού
Θα μείνω πάλι στο κρεβάτι μου
με μια ένεση αμφιλεγόμενης ελπίδας στο χέρι μου
κι ένα πικρό χάπι υπομονής στο λάρυγγά μου
Η θλίψη θα βελάζει δίπλα μου
μα εγώ θα υποχρεώσω την καρδιά μου
να σύρει το χορό για εμένα καθώς θα κραυγάζω
-Ίνα τι με εγκατέλειπες
ανδρείε εαυτέ μου;
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ ΣΚΟΠΟΙ
Θυμάσαι;
Στο σημείο αυτό του δρόμου
έπεσες μετά τη μεγάλη βόλτα σου στον κόσμο
Κατάσαρκα φόρεσαν το νάρθηκα
στα μουδιασμένα όνειρά σου
καημοί ελεγκτές
κι εσύ ζωγράφισες
τον ουρανό με τ’ άστρα
στο ανήμπορο κορμί σου
Ήχοι καμπάνας χτύπησαν
για εσένα τα χαράματα
Μια καινούργια αυγή
έγλειψε με τ’ αρώματά της
τ’ ακινητοποιημένα μέλη σου
Τα πουλιά δεν σου πρόσφεραν ξανά
ελπίδες για μεγάλα ταξίδια
και άπιστες περιπέτειες
Ο φύλακας άγγελος σου
δεν σου δάνεισε ξανά τα φτερά του
για ένα γύρο επάνω απ’ τον κόσμο των πόθων σου
Κοίτα όμως απ’ το παράθυρο της ζωής σου!
Η καρδιά σου ήδη ξεκίνησε να τρέχει
τον σπουδαίο μαραθώνιο κάποιων διαφορετικών
σκοπών κι επιδιώξεων
ΕΡΗΜΙΑ
Ερημιά των ακίνητων δρόμων μου
παριστάνεις πως είσαι κουφή,
πως δεν ακούς τα παράπονά μου
Μα τυχαία σε είδα κάποτε
να με κρυφακούς καθώς μιλούσα
με μια αδέσποτη ηλιαχτίδα
Θανάσιμο αμάρτημα βέβαια
μα εγώ πάντα αγαπούσα τον εαυτό μου,
όπως κάνω και τώρα
που μ’ ένα κενό στα πόδια μου
ντύνομαι γι’ άλλη μια φορά
τα γκρίζα ενδύματα
της μοναξιάς, του πόνου,
της αμφίβολης ελπίδας
ΜΕ ΚΟΡΜΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ
Οι πλανήτες αποκοιμιούνται
μέσα στο δάσος της ψυχής μου
Ο άνεμος ψιθυρίζει
ανάμεσα στα φυλλώματα της θύμησης
των καθημερινών μου άθλων
Μόλις που ακούγονται από πέρα μακριά
οι αναπνοές της ανήσυχης ζωής μου
Σκεπασμένος με το βάρος της θλίψης μου
νιώθω τον ιδρώτα μου να κυλάει
μέσα στ’ ανήμπορα όνειρά μου
Στις στιγμές της ηρεμίας μου
παλεύω σιωπηλά με τον ανάπηρο εαυτό μου
στην κορυφή της μοναξιάς,
όπου οι άσπονδοι φίλοι μου
δεν καταδέχονται να με ακολουθήσουν
Με το κορμί μου κουρασμένο και ακίνητο
κοιμάμαι ανάμεσα στα δέντρα
των αναμνήσεων μου
ΖΗΣΕ
Μην το βάζεις κάτω!
Μην παραιτείσαι!
Άνθρωπος μοναδικός είσαι
Ύπαρξη ανεπανάληπτη
με χίλιες ικανότητες
Μη ψάχνεις εδώ κι εκεί
το άφατο πρόσωπό σου
Στον κύκλο των σπουδαίων άθλων
είσαι το κέντρο
Του πιο ωραίου δάσους
είσαι η μητέρα ρίζα
Των πρωτότυπων σκέψεων
είσαι η πνοή
Οι γωνιές της Γης
στηρίζονται στα μουδιασμένα πόδια σου
Ο άνεμος φυσάει μετά από εντολή σου
Η θάλασσα μεταφέρει παντού
το φως της καρδιάς σου
Κράτησε κάποιες μνήμες απ’ το παρελθόν σου
μα μην παραδοθείς στη φθαρτή ομορφιά
των ημερών που πέρασαν πια
Μην αφεθείς στις ανήθικες ορέξεις
του απελπισμένου εαυτού σου
Πέρασε ανάπηρος σχοινοβάτης
το αόρατο σχοινί το τεντωμένο
ανάμεσα στις επιθυμίες και το φόβο σου
Ξέχνα τους ενδοιασμούς σου τους επίμονους
Ζήσε στους ρυθμούς της ψυχής σου
Ζήσε
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μια σύγχρονη τραγωδία
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // Άρθουρ Μίλερ «Ο θάνατος του εμποράκου», Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, εκδ. Πατάκη, 2011 O Άρθουρ Μίλερ τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για το θεατρικό του έργο «Ο θάνατος του εμποράκου». Ο κεντρικός του ήρωας
Περισσότερα -
“αποσυνάγωγου”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
Tου Κώστα Θ. Ριζάκη // αποσυνάγωγου σίγουρα η διαπίστωση τόνε θορύβησε αρκετά γενναιόφρων ας τό κρύβει η πάσ’ αλήθεια αυθεντική όχι πράσινα άλογα τον τσιμεντώνει μπαλκονιού τον φέρνει αντιμέτωπον των πόσων αδικούντων γειτόνων ή διαβατικών από
Περισσότερα -
Οικογενειακό δίκαιο
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Jo Nesbo «Το βασίλειο», Μετάφραση: Σωτήρης Σουλιώτης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 704 “ «Η ομορφιά του παραμορφωμένου» είπε. «Το μισοκατεστραμμένο αρχαιοελληνικό άγαλμα είναι πιο όμορφο επειδή βλέπουμε απ’ αυτό που δεν καταστράφηκε πόσο όμορφο
Περισσότερα -
ΕΝΤΕΧΝΩΣ: Ποιητών έργα
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη // * Προχθές ήταν η παγκόσμια ημέρα για την ποίηση και μέσα στα δικά μου δύσκολα, αναθυμήθηκα πως πλάστηκα στη λογοτεχνία ακολουθώντας τους μεγάλους ποιητές της Λευκάδας, τον Βαλαωρίτη και το Σικελιανό. Ήταν
Περισσότερα -
Η Αθήνα και ο Παρθενώνας κατά τον μεσαίωνα και την πρώιμη νεότερη εποχή
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού // Όσο διάσημη είναι η Αθήνα της κλασικής αρχαιότητας, άλλο τόσο άγνωστη και άσημη είναι η Αθήνα των μεσαιωνικών χρόνων, όταν αυτή τελούσε κάτω από βυζαντινή και φραγκική κυριαρχία. Παρ’ όλα αυτά, η ίδια η πόλη
Περισσότερα -
Βιβλιοκριτική: «Στα μακρινά ταξίδια»
Της Τζένη Βλάχου – Κουφοπούλου // «Πέταξα μ’ ένα κοπάδι γλάρους (έξι και μία πτήσεις), Ελένη Λύτρα-Χαραρά, εκδόσεις Χρ. Δαρδανός «Πορτρέτα ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που ίσως γνωρίζεις, που ίσως έμαθες γι αυτούς, για το φευγιό τους, που σε
Περισσότερα -
Διήγημα: “Φοιτητική ζωή”
Της Τίνας Κουτσουμπού // * Τα περίμενα μέρες. Διακόσια ευρώ μου είχε πει θα μου ‘στελνε. Όλα στον καινούργιο μου φοιτητικό λογαριασμό που μου άνοιξε για να υποστηρίξει τα πρώτα έξοδα διαμονής. «Βρες μια ολιγόωρη απασχόληση παιδί μου
Περισσότερα
