Fractal

Λόγος τραγικός και ποιητικός

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // *

 

Αντώνης Μακρυδημήτρης, “Μέρες 2020”, 12 ποιήματα, Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2020, σελ. 24

 

Λόγος βγαλμένος από τα σπλάχνα του Προμηθέα, από τα σπαραγμένα μέλη του Πενθέα… Τραγικός λόγος. Ποιητικός και ρυθμικός με τον ελεγειακό ανάπαιστο της ιαμβικής απελπισίας που δεν εκπίπτει στον δεκαπεντασύλλαβο των τυχερών χορευτών, πυροβατών τού ελέους.

Ερανισμός στίχων και ήχων από παλαιούς ποιητές αντηχούν την πυθαγόρεια αρμονία.

Συμψηφισμός ψηφίδων τρανών, βαπτισμένων στο φως του Βρεττάκου, του Ελύτη, στο μαύρο φως του Σεφέρη και του Ευριπίδη, στο ασημοπράσινο των ελαιώνων του Ρίτσου, στο Φάος του Ομήρου.

Για την καραντίνα λόγω κορωνοϊού ο λόγος, όμως το θέμα δεν εκτίθεται πουθενά, υποκρύπτεται. Μόνον ο χρονολογικός προσδιορισμός αρκεί. Και με το παραπάνω…

Θεματολογική νησιδότητα [ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός “νησιδότης”, από τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, βουνοκορφές άλλοτε, πριν από τον κατακλυσμό τού Δευκαλίωνα.

Μυθικός αναπελτασμός τών άστρων που δεν αναπαύονται ούτε όταν κοιμόμαστε με έναν ύπνο που προσιδιάζει προς τον θάνατο. [ ακόμα ένας νεολογισμός: “αναπελτασμός” από το “πελταστής”…].

Η ποιητική εξύψωση προκαλεί ποιητικές κριτικές απολήξεις, σαν το σχοινί που σέρνει ο κομμένος αετός στους αιθέρες.

Ένατη ποιητική συλλογή του Καθηγητή Αντώνη Μακρυδημήτρη (αν συνυπολογίσεις και την πρώτη, εκτός εμπορίου, που κυκλοφόρησε το 1985, με τίτλο “Ασκληπιός”). Κι οι αριθμοί έχουν τη σημασία τους και τα σύμβολα τα βαρυτικά κύματά τους.

Αφηγηματικά ποιήματα, πολύπτυχα ψηφιδωτά, δοξαστικοί ύμνοι περίτεχνοι και καλολογικοί. Ακόμα και την αντιστροφή επιθέτου-ουσιαστικού μεταχειρίζεται ο δεινός στιχοποιός για την παραγωγή ήθους.

 

Αντώνης Μακρυδημήτρης

 

Λόγος διδακτικός με φράσεις σαν γνωμικά και ηθικό δίδαγμα στο τέλος.

Πολλοί στίχοι δύνανται να λειτουργήσουν και αυτόνομα.

Όμως όλοι μαζί σχηματίζουν την ανασυντεθειμένη εικόνα ενός σπαραγμένου Πενθέα που ακόμη τον αναζητά η μάνα του Αγαύη, μαζί με τις αδελφές της, Ινώ και Αυτονόη.

Δεν νοείται ο ποιητής χωρίς τις καταβολές και τις επιρροές του, ο Καθηγητής χωρίς την Παιδεία και τους μαθητές του, δεν νοούνται φοιτητές στην ιερά, προφητική τέχνη τής Ποιήσεως, αν δεν έχουν προσκυνήσει την κορυφή τού μυθικού Παρνασσού τών Μουσών.

Όσο και αν μαίνονται οι μετανεωτερικές σειρήνες εναντίον κάθε απόπειρας να μιλήσουμε για την μυστηριώδη εκείνη έμπνευση, για το απροσδιόριστο ταλέντο, μέχρι να αποκωδικοποιηθεί πλήρως το Σύμπαν και η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου (το δεύτερο δυσχερέστερο, απείρως), μέχρι τότε απόδειξη της ύπαρξης του Πρωταρχικού Δημιουργικού Νοός είναι οι ποιητικές εξυψωτικές επιδόσεις. Σαν την απογειωτική στιχουργική τού Αντώνη Μακρυδημήτρη, από τις πάντα προσεγμένες Εκδόσεις των Φίλων.

 

 

* Ο Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας είναι ποιητής, θεατρολόγος και κριτικός (www.konstantinosbouras.gr)

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top