Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ☆ «Πάρτι Γενεθλίων» στο Άλσος
20/04/2022, 11:40 πμ

☆ «Πάρτι Γενεθλίων» στο Άλσος

Γράφει η Ελένη Αναγνωστοπούλου //

 

 

Ήμουν κι εγώ θαμώνας στο πάρτι γενεθλίων. Και ταξίδεψα εκεί όπου η μουσική συναντά τα συναισθήματα και τα ντύνει με αποχρώσεις φωτεινές, λαμπερές. «Πάρτι Γενεθλίων» της Σαλίνας Γαβαλά στο θέατρο Άλσος.

 

Είχα την τύχη να βρεθώ το Σάββατο 9 Απριλίου 2022 στο θέατρο Άλσος όπου είχα την τύχη να παρακολουθήσω τη μουσικοθεατρική παράσταση που φέρει τον τίτλο: “ Πάρτι Γενεθλίων”. Πρόκειται για μια ευαίσθητη ιστορία με στοιχεία αυτοβιογραφικά, που ωστόσο διατηρεί το “μύθο” της για όσο χρόνο ξετυλίγεται επί σκηνής. Τίθεται δηλαδή με θεατρικούς και σκηνικούς όρους ώστε να προσελκύσει το βλέμμα των θεατών. Μόνο που οι θεατές παίρνουν άτυπα και σιωπηρά, το ρόλο των θαμώνων. Παρακολουθούν, γίνονται κοινωνοί στα τεκταινόμενα, μα δεν παύουν να είναι και ακροατές. Σε πρώτο πλάνο, παρουσιάζεται ο μονόλογος της κεντρικής ηρωίδας ενώ στο πανί αποτυπώνονται τα ολογράμματα. Και ο απολογισμός ξεκινά. Με αφορμή μια τόσο σημαντική και ιδιαίτερη γιορτή όπως είναι αυτή των γενεθλίων, μια νέα κοπέλα επιχειρεί να κάνει αυτοκριτική ενώ παρατηρεί τη μέχρι τώρα ζωή της σαν θεατής και παράλληλα θέτοντάς τη στο μικροσκόπιο.

 

 

 

 

Διήγηση-Διαπίστωση VS Συναισθηματισμός: Και ποιος θα επικρατήσει τελικά;

Πού πήγε ο συναισθηματισμός; Πού πήγε η αγνότητα; Η Σαλίνα Γαβαλά μας παρουσιάζει μέσα από την πρώτη της θεατρική δουλειά, τρωτές πτυχές του Είναι της που είναι τόσο ανθρώπινα γοητευτικές. Στο δωμάτιό της, κάπου ανάμεσα σε χαρτιά και σκέψεις, ενδύεται τη μοναδική της αυθεντικότητα, εκεί που πραγματικά αισθάνεται πως μπορεί να αναπνεύσει χωρίς κάποιο κοινωνικά αποδεκτό μα συνάμα τόσο ασφυκτικό προσωπείο. Τολμάει να είναι ο εαυτός της μέσα από μια κατάθεση ψυχής που έχει σαν στόχο να ξορκίσει φόβους και ταυτόχρονα να εκφράσει ανομολόγητες επιθυμίες σε όλους εμάς. Με αφορμή τα δικά της γενέθλια, γίνεται ο πομπός και ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, αναζητώντας το μέλλον των ονείρων της. Διαπιστώνει τα θέλω της και τα αρθρώνει με λόγο, ψάχνοντας τρόπο να τους δώσει ουσία και υπόσταση.

 

 

 

 

Ο λόγος που αγάπησα το Πάρτι Γενεθλίων: επειδή μέσα του κρύβει την αθωότητα και τα θέλω που λαχταρούν να βρουν ανταπόκριση.

 

Οι λεγόμενοι σημαντικοί Άλλοι της ζωής μας. Εκείνοι που διαπλάθουν κατά κάποιο τρόπο αυτό που είμαστε. Μέχρι που φτάνει μια στιγμή όπου έρχεται το μέλλον της ενηλικίωσης και προσδοκεί- με τρόπο επιτακτικό- από τον άνθρωπο να εκπληρώσει τα δέοντα απαιτούμενα της ζωής. Οι σημαντικοί άλλοι όπως και να’χει, είναι οι πρώτες ρίζες, είναι εκείνοι που αποτελούν τα πρόσωπα της ιστορίας αν και στο παρόν μοιάζουν να παραμένουν απόντες. Κάποτε υπήρχαν οι φωτογραφίες. Τώρα, στον καιρό της ψηφιακής εποχής, κάνουν την εμφάνισή τους τα ολόγραμματα. Οι αγαπημένοι είναι σαν να ήταν παρόντες. Στην περίπτωσή τους, διατηρείται ο τέταρτος τοίχος για το λόγο ότι αντιμετωπίζονται από το σκηνοθέτη ως πειράματα προς εξέταση και διερεύνηση.  Ένα ολόγραμμα. Ή αλλιώς μια τρισδιάστατη απεικόνιση ενός αντικειμένου, η οποία διατηρεί το βάθος, την παράλλαξη και τις ιδιότητές του, αλλά είναι εντελώς εικονικό. Δεν έχει καθόλου υπόσταση. Διεισδυτική και προχωρημένη η ματιά του Φίλιππου Σοφιανού στο κομμάτι της σκηνοθεσίας. Έχει αφουγκραστεί τον παλμό και τη σκέψη της καλλιτέχνιδας Σαλίνας Γαβαλά, συνθέτοντας μια παράσταση που παντρεύει το θεατρικό με το ηλεκτρονικό στοιχείο. Μετουσιώνει την ανάγκη για συνομιλία σε κάτι ανώτερο, πρωτοποριακό για τα δεδομένα του θεάτρου που ακόμα ακολουθούν την πεπατημένη. Οι φωτισμοί υποβλητικοί, υπογραμμίζουν το ονειρικό πλαίσιο που διέπει την ηρωίδα και χάνονται όταν καταργείται ο τέταρτος τοίχος όπου η ηθοποιός συνομιλεί με το κοινό παίρνοντας το ρόλο της οικοδέσποινας. Οι φιγούρες του πατέρα,(Φίλιππος Σοφιανός) του Άμλετ (Θανάσης Χειμωνάς), του πρώην εραστή( ο τραγουδιστής Γιώργος Καραδήμος) ακόμα και η μορφή του παιδικού εαυτού (μικρή Ειρήνη), εμφανίζονται επί σκηνής σαν οπτικά πνεύματα. Το παρελθόν επιζητά κατανόηση και ανακωχή από το παρόν διαμέσου μιας επίπονης μα τόσο ωφέλιμης διαδικασίας. Ο δρόμος προς την προσωπική λύτρωση επέρχεται επιλέγοντας το δρόμο που οδηγεί προς τα εμπρός. Πίσω κοιτούν όσοι λιποψυχούν και η αλήθεια είναι πως η ζωή συνεχίζεται τρέχοντας με χίλια και δίχως ανούσιες ερωτήσεις. Η ηρωίδα μεταβαίνει από το άσπρο της πνευματικότητας στο κόκκινο του πάθους που υποδηλώνει την ισχυρή θέληση για ζωή και δημιουργία. Επιτυγχάνει να οραματιστεί τη βελτιωμένη εκδοχή της όπου όχι απλώς συνυπάρχουν οι άσπρες με τις κόκκινες αρετές της αλλά λειτουργούν αρμονικά, υπέρ της προσωπικής της ανάπτυξης.

Η ευαισθησία και ο δυναμισμός δουλεύουν ως ο κινητήριος μοχλός που συμβάλλει στην πολυπόθητη συμφιλίωση του ατόμου με τους ανθρώπους, σπάζοντας τελικά το φαύλο κύκλο της στεναχώριας και της αίσθησης του κενού. Το χτες χάνεται. Το αύριο είναι εδώ και είναι ολωσδιόλου ατομική υπόθεση. Και το σπουδαιότερο: δικαιώνει το παιδί που κρύβεται μέσα μας και το καθιστά να πιστέψει και πάλι στα μεγαλεπήβολα όνειρα που είχε στόχο να πραγματοποιήσει.

 

 

 

ΙΝFO

 

Πάρτυ γενεθλίων:Ένα σύνθετο θέαμα-ακρόαμα, για φωνή, πιάνο, κοντραμπάσο, video art και ολογράμματα…

Ένα πάρτυ, όπου ο θεατρικός λόγος της εορτάζουσας, ενώνεται με γνωστά τραγούδια, ειδικά διασκευασμένα για πιάνο και κοντραμπάσο.

Η ηρωίδα περνά την ημέρα των γενεθλίων της απομονωμένη στο σπίτι. Διαβάζει, γράφει, τραγουδάει και «συνομιλεί» με γνωστά βιβλία και συγγραφείς, όταν εντελώς ξαφνικά αρχίζουν οι επισκέψεις… Πρόσωπα της ζωής της, αγαπημένα και μη, με τα οποία έχει ανοιχτούς λογαριασμούς, καθώς και ρόλοι από θεατρικά έργα. Η πιο απροσδόκητη «επίσκεψη» είναι εκείνη του παιδικού της εαυτού…

Έτσι, με την τεχνολογία των ολογραμμάτων, εμφανίζονται επί σκηνής, ο Φίλιππος Σοφιανός στον ρόλο του πατέρα, ο τραγουδιστής Γιώργος Καραδήμος στον ρόλο του «πρώην», ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς στον ρόλο του Άμλετ και η μικρή Ειρήνη στον ρόλο του παιδικού εαυτού… και… λοιποί συγγενείς και φίλοι.

  • Παίζει και τραγουδά η Σαλίνα Γαβαλά
    Σκηνοθεσία – φωτισμοί: Φίλιππος Σοφιανός
    Φωτογράφιση: Νίκος Γώγος
  • Ζωντανά στο πιάνο: ο Γιάννης Τσέρτος
  • Στο μπάσο, ο Γιάννης Γρηγορίου
  • Διάρκεια: 1 ώρα και 45 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
  • * Υγειονομικό πρωτόκολλο: Covid free χώρος

 

 

* H Ελένη Αναγνωστοπούλου είναι απόφοιτος του τμήματος θεατρικών σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top