Fractal

Ποίημα: “Ο μεθυσμένος”

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη //

 

 

 

 

 

Ο μεθυσμένος

 

 

Λένε πολλά για τους μεθυσμένους,

πως είναι άνθρωποι με σοφία μαζεμένη.

Πως αν και βρέθηκαν στο καλντερίμι της ζωής,

μέσα τους υπάρχει καθαρότητα καλά κρυμμένη.

 

Και αν κούπες με κρασί

δε σταματούν να κατεβάζουν.

Ξέρουν και μέσα στην καρδιά σου να μιλούν,

με αλήθειες ζωής που σα μαχαίρι σε χαράζουν.

 

Και αν στο τραγούδι τους βρεθείς,

να μην αισθανθείς μήτε θυμό, μήτε ντροπή.

Γιατί αν και τρελοί θεωρούνται από πολλούς ανθρώπους,

πολλά θα έχουν δει τα μάτια τους και θλίψεις θα τους έχουν βρει.

 

Και όταν τον είδαν εκείνον το νέο

για μία αγάπη να κλαίει και να πονεί.

Του είπαν πως δεν αξίζει να θλίβεται,

διότι η ζωή μπορεί σε μία μόνο στιγμή να χαθεί.

 

Και άρχισε τη δική του ιστορία ο ένας

για να του δώσει σθένος και παρηγοριά.

Σε ένα δυστύχημα έχασε οικογένεια, όλα τα πρόσωπα

τα αγαπητά,

βρίσκοντας από τότε μόνο στο κρασί τη συντροφιά.

 

Και εκεί, μέσα στα μπουκάλια που έπεφταν

και στην πνοή της ανάσας της μεθυσμένης,

ο νέος παρηγοριά αισθάνθηκε.

Και αποφάσισε μάταιες αγάπες να μην τις περιμένει…

 

Λένε πολλά για τους μεθυσμένους,

αυτούς που γυρνούν στο δρόμο.

Πως είναι ανεπρόκοποι, ανόητοι και μωροί,

αλλά εκείνοι περιφέρονται για να ξεχαστούν,

κρατώντας μόνο ένα σακίδιο στον ώμο.

 

Λένε πολλά για τους μεθυσμένους,

αυτούς που γυρνούν στο δρόμο.

Μα στη θέση τους κανείς δε βρίσκεται,

διότι στο περιθώριο βρέθηκαν για να ξεχάσουν

τη σκληρή ζωή και της αδικίας τον πόνο.

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top