✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Εύα Χρόνη «Η νεότροπη εκδοχή της μνήμης», εκδ. Καστανιώτη (δίγλωσσο), Μετάφραση στα αγγλικά: Αλεξάντρα Ντούμα, σελ. 146

“Το δέντρο θα συσπείρωνε κόσμο κάτω από τη σκιά του. Και αυτή η λαϊκή ψυχαγωγία δεν ήταν αμελητέα για οποιαδήποτε μορφή εξουσίας. Είχε ποτέ ο κολίγος στην αυλή του κανένα δέντρο; Άλλωστε ο θεσσαλικός κάμπος με τους πραγματικούς ανθρώπους δε ταίριαζε τότε με τη σκέψη και τη νοοτροπία των αφεντάδων του. Τώρα τα πράματα έχουν κάπως αλλάξει”. (Από την έκδοση)

“The tree would bring people together under its shade.
And this popular amusement was not insignificant for any form of authority. Did the tenant farmer ever have a tree in his courtyard? After all, the Thessalian plain with its true inhabitants never concurred with the thinking and mentality of its landlords. Now things have changed somewhat”. (From the publisher)

Η συστέγαση σ’ ένα βιβλίο “αφοριστικών” συντομογραφιών -χωρίς ο χαρακτηρισμός να είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να αποδώσει τα “βραχυγραφήματα” της Εύας Χρόνη, με τον ιδιαζόντως εκφραστικό τίτλο Η νεότροπη εκδοχή της μνήμης- επαναφέρει ζωηρά ένα λογοτεχνικό είδος καλλιεργημένο με ιδιαίτερη επίδοση στη Γαλλία τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Αν και πρόκειται για διάσπαρτες -και συχνά με ελάχιστη ή και καμία ανάμεσα τους συγγένεια- εικόνες, τις αισθάνεσαι να μεταβάλλονται σ’ έναν δίαυλο ώστε να διατυπωθεί το βαθύτερο νόημα ενός ψυχικού και πνευματικού κόσμου, με έντονο το αποτύπωμα μιας περίκλειστης προσωπικής περιπέτειας. Το αξιοπαρατήρητο, ωστόσο, παραμένει πως ο κολίγος του θεσσαλικού κάμπου, οι Βενετσιάνοι κατακτητές στα ορεινά της Κρήτης και τα πρωτοπαλίκαρα Σουπιάς, Κουρέλας και Τρομάρας, που υπήρξαν -και εξακολουθούν με διαφορετική μορφή να υπάρχουν πάντα- χωρίς να έχουν καν υποψιαστεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου, δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε μια λοξή ματιά μέσα στην ανεπίσημη, κυριαρχούσα ωστόσο, εκδοχή της Ιστορίας να την κάνουν να γράφεται εξυπαρχής. Ταυτόχρονα το βιβλίο είναι και μια προσωπική περιπέτεια ανάμεσα σε λέξεις, νοήματα και σημειολογίες, με τρόπο που ακόμα και μια σιβυλλικότητα όπως αυτή με τις “γραμμές του Μιρό” να φέρει μια νεότροπη συλλογιστική. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

The inclusion in one book of concise “aphoristic” texts, without this being the only way of characterizing Eva Chronis’s scripta succincta, with the singularly evocative title The modernist version of memoring, vividly revives a literary genre that was cultivated with especial success in France during the 19th and 20th centuries. Although these are scattered images, frequently with barely or no affinity between them, you feel them being transformed into a channel, so as to express the deeper meaning of a psychological and intellectual world, with the prominent footprint of an enclosed personal adventure. Nonetheless, it is noteworthy that the tenant farmer of the Thessalian plain, the Venetian conquerors in the highlands of Crete, and the wise-guys Shifty, Tatty and Hefty who existed -and always exist, in different form- without the one even suspecting the existence of the other, create the preconditions for a sideways glance within the unofficial, yet dominant version of History, so that it be written ab origine. At the same time, the book is a personal adventure amidst words, meanings and semiotics, in a way that even a sybilline terseness such as that of “Miro’s lines”, brings a modernist reasoning. (From the publisher)

Μαρία Στεφάνου «Δεσμώτες του πάθους», εκδ. Χάρλενικ Ελλάς, σελ. 328

Θα σε περιμένω για όλη μου τη ζωή…
Η Ελίζα, μετά τη διάλυση του παραλίγο γάμου της, εστιάζει την προσοχή της στην καριέρα. Καμιά διάθεση δεν έχει να μπλέξει ξανά συναισθηματικά με ακατάλληλους ανθρώπους. Όμως λίγη περιπέτεια θα κάνει τη ζωή της πιο ενδιαφέρουσα, και με την είσοδό της σ’ ένα πριβέ κλαμπ θα αναγεννηθεί σε «Κορδέλια». Μεταμορφώνεται σε μια γυναίκα που ξεχνάει τις αναστολές της και γνωρίζει το πάθος στην αγκαλιά του γοητευτικού «Ντόριαν».
Ο Σέργιος έχει τη δική του εκδοχή για την αγάπη: δεν υπάρχει. Ως χρυσό μέλος του πριβέ κλαμπ, απολαμβάνει τη γυναικεία συντροφιά χωρίς όρια, προσδοκίες και φραγμούς. Ώσπου γνωρίζει την Κορδέλια. Αυτή η γυναίκα τον ελκύει παράφορα και ξυπνά μια ακατανίκητη επιθυμία μέσα του. Τη θέλει με τους δικούς του όρους, χωρίς πρέπει, δεύτερες σκέψεις, εμπόδια και προβλήματα.
Η Ελίζα και ο Σέργιος -δυο άγνωστοι που η Μοίρα αποφάσισε να παίξει μαζί τους και να τους ενώσει, ολοκληρώνοντας το επουράνιο σχέδιό της. Ένα σχέδιο που κλείνει παλιές ιστορίες γιατρεύει ανοιχτές πληγές και οδηγεί στον έρωτα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Ξένη πεζογραφία:

Fredrik Bachman «Μπιέρνσταντ», Μετάφραση: Γιώργος Μαθόπουλος, εκδ. Κέδρος, σελ. 560

Η Μπιέρνσταντ είναι μια υποβαθμισμένη επαρχιακή πόλη με υψηλό ποσοστό ανεργίας. Οι κάτοικοί της τρέφουν ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον όταν η εφηβική ομάδα χόκεϊ επί πάγου προκρίνεται στον ημιτελικό του εθνικού πρωταθλήματος. Τα όνειρα όλων στηρίζονται σε μια χούφτα εφήβους.
Το φορτίο είναι βαρύ για τον κορυφαίο δεκαεφτάχρονο παίκτη της ομάδας και ο ημιτελικός δρα σαν καταλύτης για μία βίαιη πράξη του με θύμα ένα νεαρό κορίτσι. Η ζωή στην Μπιέρνσταντ αναστατώνεται. Αργά ή γρήγορα, οι οικογένειες, ο αθλητικός σύλλογος και όλοι οι κάτοικοι καλούνται να πάρουν θέση.
Το πρώτο μέρος της τριλογίας του Φρέντρικ Μπάκμαν ΜΠΙΕΡΝΣΤΑΝΤ είναι ένα μυθιστόρημα για τα συναισθήματα και τα πάθη που προκαλεί ένα ομαδικό άθλημα και την αρρενωπότητα.
Για τον αγώνα που κάνει μια έφηβη να σταθεί στα πόδια της ύστερα από ένα τραυματικό για εκείνη γεγονός.
Μια διεισδυτική ματιά στο πόσο αλληλένδετη είναι η ζωή όλων σε μια κοινότητα και πόσο δυσβάστακτο είναι να επωμιζόμαστε τα όνειρα των άλλων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Αναμφίβολα το αριστούργημα του Fredrik Backman”. (NEW YORK JOURNAL OF BOOKS)

 

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Γιάννης Μαρής «Το χαμόγελο της Πυθίας», εκδ. Άγρα, σελ. 232

“Στάθηκα σε μια άκρη της μικρής αίθουσας που την κυριαρχούσε το αριστούργημα. Έψαξα ένα ένα τα πρόσωπα των ανθρώπων που το κοίταζαν. Υπήρχε ο θαυμασμός, η περιέργεια, ακόμα και το λίγο βαριεστημένο βλέμμα των ανθρώπων που επισκέπτονται ένα μουσείο γιατί πρέπει να το επισκεφτούν. Τέσσερα όμως πρόσωπα είχαν μια διαφορετική έκφραση. Την έκφραση μιας απορίας, σκέψεως, “μελέτης” θα μπορούσα να πω. Τέσσερις άνθρωποι δεν θαύμαζαν ή χάζευαν το αριστούργημα, αλλά το μελετούσαν σαν αντικείμενο δουλειάς. Κι αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι με την ιδιαίτερη έκφραση ήταν ο εισαγωγεύς των ηλεκτρικών μηχανημάτων, ο πρίγκιπας, ο Εγγλέζος μπεκρής μου και, φυσικά, ο καθηγητής κάτω από το καλοκάγαθο ύφος και την αρχαιολογική φλυαρία του. Ο πέμπτος, ασφαλώς, αλλά αυτό δεν το ‘βλεπα, θα ήμουν εγώ”.
ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ διαφήμιζε έτσι το Χαμόγελο της Πυθίας:
“Είναι το νέο συναρπαστικό μυθιστόρημα που έγραψε ειδικά για τα “Ε” ο Γιάννης Μαρής. Από το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Ρώμη, τη Βιέννη, το Βερολίνο, πέντε άνθρωποι που δεν γνωρίζονται, που δεν έχουν τίποτα το κοινό, που δεν συναντήθηκαν ποτέ ως τώρα ξεκινούν για την Ελλάδα, για να πραγματοποιήσουν το πιο φανταστικό “κόλπο του αιώνα”. Μια μοντέρνα περιπέτεια που θα αιχμαλωτίσει τον αναγνώστη”.
Το Χαμόγελο της Πυθίας (1971) είναι το δεύτερο βιβλίο του Μαρή με θέμα την αρχαιοκαπηλία, δέκα χρόνια μετά τον Ίλιγγο (1961). Εδώ ο Γιώργος Στεφάνου δέχεται στο Παρίσι την επίσκεψη ενός αγνώστου που του συστήνεται ως καθηγητής Φόυερμπαχ. Του ζήτησε να λάβει μέρος στην κλοπή του Ηνίοχου των Δελφών ανοίγοντας ένα τούνελ τον Δεκαπενταύγουστο, όταν το μουσείο θα είναι κλειστό. Ο αφηγητής θα συνεργαστεί με τη διεθνή σπείρα που έχει οργανώσει ο Φόυερμπαχ για λογαριασμό κάποιου μεγιστάνα, μανιώδους φιλότεχνου, ακόμα και μουσείου. Η κλοπή μπορεί να είναι “μαξιμαλιστική”, αλλά η περιγραφή του κυκλώματος των εμπλεκομένων είναι εντυπωσιακά εύστοχη και προφητική. Η αρχαιοκαπηλία στην Ελλάδα θα αρχίσει να βλέπει το φώς της δημοσιότητας δύο δεκαετίες αργότερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Μελέτες- Ανθολόγια:

Ασπασαία Γκιόκα, Ζωή Κατσιαμπούρα, Τασούλα Καραγεωργίου, Δήμητρα Γ. Μπαχλικούδη, Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Ανθούλα Δανιήλ «Η χαμηλόφωνη τόλμη: Ελένη Σ. Λαμάρη, Μαρία Πολυδούρη, Αιμιλία Δαφνή, Μυτριώτισσαμ Σοφία Μαυροειδή- Παπαδάκη, Κλεαρέτη Δίπλα- Μαλάμου» έξι λυρικές ποιήτριες του εικοστού αιώνα, εκδ. Νίκας, σελ. 308

Έξι γυναίκες, φιλόλογοι και καταξιωμένες δημιουργοί ασχολούνται με ισάριθμες γυναικείες ποιητικές φωνές του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. “Τι εκόμισαν εις την τέχνην η Ελένη Λάμαρη, η Μαρία Πολυδούρη, η Αιμιλία Δάφνη, η Μυρτιώτισσα, η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη και η Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου; Σε τι συνίσταται η τόλμη του λυρισμού τους; Ενός λυρισμού μάλιστα εκφρασμένου σε μέτρα παραδοσιακά; Τι προσέφεραν στην τέχνη της ποιήσεως οι έξι αυτές ηρωίδες των ιάμβων που επέμεναν στην επιλογή της εύρυθμης παραδοσιακής ποίησης την ίδια εποχή που ο μοντερνισμός άρχιζε να ζει τον θρίαμβό του;”
Την απάντηση που ανθολογούνται στην έκδοση, πολλά από τα οποία παρέλειψαν ή δεν πρόσεξαν οι παλιοί ανθολόγοι, είναι ικανά να μεταδώσουν αναπάντεχα νωπή αισθητική συγκίνηση, αποκαλύπτοντας πως διατηρούν τη δική τους μυστική ζωή προσμένοντας την ανταποδοτική στοργή μας για να ακουσθεί ξανά σιγαλή σαν το τραγούδι του κύκνου η χαμηλή φωνή τους ανασυρμένη από το έρεβος της λήθης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Δοκίμια:

Δέσποινα Παπαστάθη «Εκεί που σμίγουν η μέρα και η νύχτα…», Ο μύθος στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, εκδ. Gutenberg, σελ. 208

Στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου η εκμετάλλευση του αρχαίου μύθου ανοίγει ποικίλες προοπτικές και ικανοποιεί ανάγκες και αναζητήσεις του ποιητή. Ο μύθος προσφέρει στον Ρίτσο την απεριόριστη δυνατότητα της ελεύθερης έκφρασης των συναισθημάτων, των μύχιων σκέψεών του, καθώς και των προβληματισμών του για την ιστορική πραγματικότητα. Συνάμα ο ποιητής βρίσκει διέξοδο στα προσωπικά, οικογενειακά αδιέξοδα, στις τραγικές στιγμές της καθημερινότητάς του. Ατομική και συλλογική μνήμη ορίζουν την οικειοποίηση του αρχαίου μύθου από τον Ρίτσο, ο οποίος στέκεται κριτικά απέναντι στη θεσμική μνήμη και στις επιταγές της. Ο οίκος των Ατρειδών γίνεται το κατάλληλο όχημα για μια διαρκή ανακύκληση των συναισθημάτων του ποιητή, μιας και τα φαντάσματα της παιδικής ηλικίας ή της ιστορίας ποτέ δεν τον εγκαταλείπουν. Πόλεμοι, θυσίες, θάνατοι, πάθη, αρρώστιες, βάσανα και πάλι βάσανα, αλλά και φως, ένα φως ανεξήγητο, έντονο, διακρίνουν τη μυθική ζωή των Ατρειδών και των Ρίτσων, που συναντιούνται “εκεί που σμίγουν η μέρα και η νύχτα…” (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Ιστορία:

Andrew Baruch Wachtel «Τα Βαλκάνια στην παγκόσμια ιστορία», Μετάφραση: Κατερίνα Χαλμούκου, εκδ. Κέδρος, σελ. 288

Τα Βαλκάνια, κατά γενική ομολογία, θεωρούνται διαχρονικά μια ευρωπαϊκή περιοχή της οποίας οι λαοί είναι πάντα έτοιμοι να εμπλακούν σε συγκρούσεις μεταξύ τους. Ο διακεκριμένος ιστορικός Andrew Wachtel επαναπροσδιορίζει τον γεωγραφικό αυτό χώρο με θετικούς όρους. Με αφετηρία ιστορικά, κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία εξετάζει τα Βαλκάνια ως ενιαίο σύνολο. Στη Βαλκανική Χερσόνησο άκμασαν και συγκρούστηκαν οι σπουδαίοι πολιτισμοί της αρχαίας Ελλάδας, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του Βυζαντίου, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της ρωμαιοκαθολικής Ευρώπης. Το αποτέλεσμα αυτής της αλληλεπίδρασης ήταν η δημιουργία ενός πολυεπίπεδου τοπικού πολιτισμού που καθιστά τα Βαλκάνια μία από τις πιο σύνθετες και ενδιαφέρουσες περιοχές της γης.

 

Ποίηση:

Ιάσονας Σίγμα «ΧΩΡΑ ΜΕ», εκδ. Ο Μωβ Σκίουρος, σελ. 54

Δείγμα γραφής:

Ευδαιμονία μακάρια
στο στήθος ανδρών μετρίων·
δε νιώσαν αυτοί ποτέ
μέσα βαθιά το Κάλλος
να καίει τα στήθη.

Δε νιώσαν ποτέ στα βάθη
τον Πόλεμο της Ιδέας
να τους τρυπάει τα έντερα
να τους αργοπεθαίνει
στο λείψανό της.

Δεν πάλεψαν με το Σκότος
μήτε νηστέψαν Θάνατο
δεν πέσαν ποτέ στη μάχη
Κόλασης Παραδείσου
αυτοί οι άντρες.
[…]
[Από την έκδοση]

 

Βιβλία για παιδιά:

Πέλα Σουλτάτου «Καληνύχτα θα πει… η νύχτα είναι καλή», εικόνες: Γιώτα Κοκκόση, εκδ. Κέδρος, σελ. 40

Η Ντάνι και ο Ντόνι ζουν στην Κλάουντι, σε μια χώρα όπου βρέχει διαρκώς και νυχτώνει νωρίς. Tα βράδια, ο Ντόνι και η Ντάνι σκαρφίζονται δικαιολογίες ώστε να αποφύγουν να πέσουν για ύπνο, γιατί δεν τους αρέσει το σκοτάδι.
Όλα αλλάζουν όμως όταν φτάνουν για καλοκαιρινές διακοπές στην Ηλιόλουστη, σε μια χώρα με μεγάλες μέρες και πολύ φως, όπου κάθε πρωί ανατέλλει άλλος ήλιος! Εκεί, μια μέρα ανέτειλε ο Μπεμπήλιος, που δεν ήθελε να δύσει γιατί φοβόταν να βουτήξει στο κρύο νερό της θάλασσας. Έτσι όμως δεν θα νύχτωνε ποτέ… Ωραία ήταν στην αρχή. Μετά, όμως;

Τέα Στίλτον «Είσαι μοναδική», Ανακάλυψε τα ταλέντα σου και μετάτρεψέ τα σε υπερδυνάμεις, εκδ. Κέδρος, σελ. 128

Αγαπητή φίλη,

Θέλουμε να σου αποκαλύψουμε ένα μεγάλο μυστικό… Διαθέτεις υπερδυνάμεις! Αυτό το βιβλίο είναι ένας πρακτικός οδηγός για υπερηρωίδες όπως εσύ!
Σκέψου το λίγο: Ίσως το δικό σου χάρισμα είναι να κάνεις νέους φίλους, να γράφεις πρωτότυπες ιστορίες ή, ακόμη, να λύνεις γρίφους και κουίζ… Αυτό το βιβλίο είναι για σένα! Θα σε βοηθήσει να ανακαλύψεις τα ταλέντα σου και να τα εξασκήσεις με διασκεδαστικά παιχνίδια και δραστηριότες, ώστε να γίνεις ένα πραγματικά υπέροχο κορίτσι!

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Κατερίνα Κρις «Οι μικρές βιογραφίες των ΧΜ», εκδ. Κέδρος

Τι κάνεις όταν σου κατεβαίνει μια ωραία ιδέα;
Λες… “χμ!”
Και ξαφνικά αρχίζεις να γράφεις σαν τρελός!
Τι είναι αυτή η ακατανίκητη δύναμη; Πως λέγεται; Από που έρχεται;
Μην πανικοβάλλεσαι! Αυτή η έμπνευση, αυτή η ξαφνική αναλαμπή… είναι τα πανέξυπνα Χμ!
Είναι η έμπνευση που κοιμάται στο χαρτί!
Είναι τα μικρά, συμπαθητικά και ιδιαίτερα πνευματώδη πνεύματα που περνάνε την ώρα τους στις λευκές σελίδες των τετραδίων σου και σε βοηθάνε να γράψεις!
Αυτός είναι κι ο λόγος που χρησιμοποιούμε τη λέξη “συγγραφή”!
Γιατί τελικά δε γράφουμε μόνοι μας, συν-γράφουμε, σε συνεργασία με τα Χμ!
Ετοιμάσου λοιπόν να μάθεις σχεδόν τα ΠΑΝΤΑ για τους αόρατους αυτούς συνεργάτες σου: Τα Χμ! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τα Χμ που εμπνεύστηκε η Κατερίνας Κρις είναι μικρά «ζιζάνια» που υπάρχουν κάτω από την επιδερμίδα των σελίδων, είναι αόρατα αλλά και επίμονα και βρίσκονται εκεί για να δίνουν απαντήσεις, λύσεις, προτροπές, αέρα στα πανιά του κάθε επίδοξου γραφιά, ό,τι κι αν είναι αυτό που έχει να συντάξει. Φέρουν στο DNA τους το γονίδιο της αμφισβήτησης και ως εκ τούτου της ανάγκης για αναζήτηση καθώς σταθερά αναρωτιούνται για οτιδήποτε πρόκειται να συμβεί ή, εν προκειμένω, να γραφτεί. Ο δρ. Εγκμόντ Κλαβιέ που τα ανακάλυψε τα συστήνει στα παιδιά αφηγούμενος την ιστορία και τις ιδιότητές τους. Τα Χμ είναι η ψυχή κάθε λέξης πριν αυτή πάρει μορφή στο χαρτί. Με τα βιβλία της, η Κατερίνα Κρις αποδίδει στη διαδικασία της γραφής την υπόσταση που της αρμόζει: είναι εργαλείο κατανόησης του κόσμου, επανασύνθεσής του μέσα από το πρίσμα της προσωπικής αντίληψης εκείνου που γράφει, έκφρασης της προσωπικότητάς του είτε πρόκειται για το μικρό όνομα του παιδιού που πιέζει τη μύτη του μολυβιού πάνω στη σελίδα του τετραδίου είτε για ένα ολόκληρο βιβλίο. Όλα αυτά παρουσιάζονται μέσω της αυθεντίας του δρ. Εγκμόντ Κλαβιέ με αστείο τρόπο ώστε το παιδί να ενθαρρυνθεί να μπει στο παχνίδι της γραφής. Από τις εκδόσεις Κέδρος έχουν κυκλοφορήσει στη σειρά «Οι ανακαλύψεις του Έγκμοντ Κλαβιέ»: «Το πρώτο Χμ που είδα», «Ο Λεξιδιώτης Χμ», «Στη Χώρα των Λεξοφάγων Χμ» ενώ αναμένεται να κυκλοφορήσει και ο τέταρτος τόμος. Το «Σχεδόν τα πάντα για τα Χμ» είναι ένας οδηγός πλοήγησης στο σύμπαν που κρύβεται πίσω από τις λέξεις πριν αυτές πάρουν φόρα και ξεχυθούν στο χαρτί. Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται: Στα μικρά παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας (νηπιαγωγείο, Α’ και Β’ δημοτικού) που αρχίζουν να μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν. Η Κατερίνα Κρις εικονογραφεί η ίδια τα βιβλία της. Στην πραγματικότητα εικονοποιεί την αφήγησή της με όμορφα χρώματα και απλά αλλά σαφή και δυναμικά σχέδια. Περισσότερα για τη συγγραφέα και εικονογράφο των τεσσάρων βιβλίων για τα Χμ! μπορεί κανείς να δει στο: http://katerinakris.wordpress.com/. Για ποιο λόγο θα το αγαπήσουν τα παιδιά: Τα παιδιά θα αγαπήσουν τον δρ. Κλαβιέ και τα Χμ επειδή προέρχονται από τον υπέροχο κόσμο της φαντασίας όπου όλα μπορούν να συμβούν. Εκεί όπου το ανύπαρκτο συναντιέται με τις επιθυμίες και μπορεί να μετουσιωθεί στην πιο γοητευτική φανταστική ιστορία. Για ποιο λόγο να το προτιμήσουν οι γονείς: Επιλέγοντας ένα βιβλίο για μικρά παιδιά ηλικίας 5 – 7 ετών, ο στόχος συνήθως είναι να καλλιεργηθεί η αγάπη για το βιβλίο και την ανάνγωση. Με τα Χμ! οι γονείς θα κάνουν μια πρωτότυπη επιλογή δίνοντας το μήνυμα πως ο σεβασμός στις επιθυμίες και ο αγώνας για την ικανοποίησή τους γίνεται εξαιρετικά απελευθερωτικός όταν το παιδί κατακτά χωρίς φόβο τη διαδικασία της αποτύπωσης των σκέψεων και των συναισθημάτων του μέσω (και) της γραφής. (Ελένη Κορόβηλα, Bookpress.gr 18/02/2014)

Ο σερ Ευφυολογάκης ΧΜ!

ΤΟ ΧΜ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ στη ζωή μας είναι ο σερ Ευφυολογάκης Χμ! Έχει ένα ιδιαίτερα καυστικό χιούμορ που μπορεί να μετατρέψει μια κακή είδηση σε κάτι “ελαφρύ” και να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε χαλαρά στη ζωή μας! Του αξίζει ο τίτλος του ιππότη! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)…

Ο κύριος Σημειωνόπουλος ΧΜ!

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΗΜΕΙΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΜ είναι ένα Χμ απαραίτητο για τις ιδέες που σημειώνουμε σε ένα σημειωματάριο, μια και -αν σημειωθούν- εκείνος θα τις βοηθήσει να βρουν τον δρόμο τους και να γίνουν μεγάλες! Τι;! Δεν έχεις σημειωματάριο;;!! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)…

Ο κύριος Μπουρδουράκης ΧΜ!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΠΟΥΡΔΟΥΡΑΚΗ ΧΜ τι να πούμε; Ό,τι και να πούμε θα ακουστεί σαν μπούρδα! Είναι πάντως ένας πολύ χαριτωμένος Χμ που δημιουργεί ένα μικρό χάος στο μυαλό μας κι έτσι το βοηθάει να σκεφτεί τι ςπιο κουλές ιδέες! Η φαντασία θέλει τον Μπουρδουράκη της! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)…

Ο κύριος Λεξικοπουλάκης ΧΜ!

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ του κυρίου Λεξικοπουλάκη Χμ που ζει μέσα στα λεξικά και τρέφεται με τις πιο όμορφες και εντυπωσιακές λέξεις που κάνουν τη ζωή του (και τη δική μας) πιο όμορφη. Αν σου αρέσουν κι εσένα οι λέξεις και τα λεξικά, σίγουρα θα γίνετε οι καλύτεροι φίλοι! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)…

Ο δόκτωρ Ιδεοθεραπευτάκης ΧΜ!

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ, ο δόκτωρ Ιδεοθεραπευτάκης Χμ έχει μεγάλη ιστορία. Τι ιστορία δηλαδή, είναι το Χμ που έχει βοηθήσει την Ιστορία με ιδέες που είτε είχαν απορριφθεί είτε κανείς δεν τις αναγνώριζε ως μεγάλες ιδέες! Χάρη στον δόκτορα που θεραπεύει τις παραπεταμένες ιδέες, η ανθρωπότητα έχει μεγάλες ελπίδες να γίνει καλύτερη… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)…

 

Περιοδικά:

«Καρυοθραύστης», τετραμηνιαία περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης | τεύχος 14-15 * Ιούλιος 2023 * σελ.:  476

➱ ΣΤΟΧΑΖΟΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ: Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
➱ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΑΝΤ. ΣΑΜΑΡΑΚΗ – Δ. ΚΟΝΙΔΑΡΗ
➱ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ / ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ / ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ
Το νέο διπλό τεύχος 14-15 (Ιούλιος 2023) του περιοδικού καρυοθραύστις κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, πλούσιο όπως πάντα, με πολλές και ενδιαφέρουσες στήλες, που συνοδεύονται από έργα του ζωγράφου Γιώργου Χατζάκη. Σ’ αυτό το τεύχος μπορείτε, λοιπόν, να διαβάσετε:
✎ Το μεγάλο αφιέρωμα για το ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό έργο του βραβευμένου λογοτέχνη Θανάση Χατζόπουλου Θανάσης Χατζόπουλος το οποίο συνοδεύεται από ανέκδοτα κείμενά του και απαγγελία ποιημάτων του από τον ίδιο, την οποία μπορείτε να ακούσετε σκανάροντας το αντίστοιχο QR Code με το κινητό σας.
✎ «Γράμματα προς έναν νέο ποιητή», είκοσι ανέκδοτες επιστολές του Αντώνη Σαμαράκη με πολύτιμες και διαχρονικές παραινέσεις προς τον νεαρό τότε ποιητή Δημήτρη Κονιδάρη, με εισαγωγή του Δημήτρης Κονιδάρης
✎ Σελίδες αφιερωμένες στο ποιητικό έργο των Spiros Lazaridis, Alexandra Bakonika και Anna Petropoulou με ανέκδοτα ποιήματα, συνεντεύξεις και βιβλιοκριτικές για το έργο τους
✎ Το άρθρο του Διονύσης Στεργιούλαςγια το βιβλίο της Ζωής Καρέλλη, Της μοναξιάς και της έπαρσης, Θεσσαλονίκη, 1951
✎ Δύο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις με τους υπεύθυνους των ηλεκτρονικών περιοδικών Fractal (Ελένη Γκίκα, Γιάννης Φαρσάρης, Δήμητρα Ντζαδήμα) και Περί Ου (Παυλίνα Παμπούδη)
✎ Πέντε ανέκδοτες επιστολές – μαρτυρίες του Μάρκου Μέσκου προς τον Κώστα Θ. Ριζάκη
✎ Πολλές και διαφορετικές, σύγχρονες ποιητικές γραφές, δοκίμια, πεζογραφήματα
✎ Εκτενείς μεταφράσεις του ποιητικού έργου των Ada Limon και Margaret Atwood
✎ Βιβλιοκριτικές και αυτοσχόλια για τη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή