✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Λίνα Βαλετοπουλου «Κλουαζονέ», εκδ. Βακχικόν, σελ. 190

Η Χάρις βρίσκεται στο χειρουργείο και υπό την επήρεια της νάρκωσης μεταφέρεται νοερά σε ένα αποτεφρωτήριο. Τα πρόσωπα που συναντά, δύο παιδικοί της έρωτες, τη γυρίζουν πίσω στον χρόνο, τότε που ζούσε με την οικογένειά της στον Βόλο. Στη θέα των βάζων-τεφροδόχων φέρνει στη μνήμη της τα διακοσμητικά βάζα, τύπου κλουαζονέ, που υπήρχαν στο πατρικό της σπίτι.
Η μουσική ντίσκο, το καφέ Σαντάν, το κατηχητικό, τα πάρτι, τα γαλλικά, το πιάνο, η αλληλογραφία, τα Γαλλάκια, οι φιλίες, οι απαγορεύσεις, η παρενόχληση στο σινεμά, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα είναι συστατικά των βιωμάτων της στα χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου τη δεκαετία του ’80.
Η Χάρις περνάει με επιτυχία στο Πανεπιστήμιο και την ημέρα που ξεκινά με την οικογένειά της για την Αθήνα, με φορτωμένες τις αποσκευές της στο Ρενό 14 του μπαμπά, ένα σοβαρό συμβάν στη διαδρομή διακόπτει απρόσμενα το ταξίδι. Μετά την ολοκλήρωση της χειρουργικής επέμβασης θα επισκεφθεί το αποτεφρωτήριο, όπου διαπιστώνει με έκπληξη ότι τα πρόσωπα που συνάντησε την πρώτη φορά δεν υπήρξαν ποτέ εκεί. (Από την έκδοση)

 

Ξένη πεζογραφία:

Τζούλια Μπινάντο Μέλις «Το κορίτσι που έφτυνε φωτιά», Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού, εκδ. Πατάκη, σελ. 414

Το όνομά μου είναι Μίνα και μου αρέσουν πολλά πράγματα: οι πικραλίδες, η κονσέρβα τόνου, τα βιβλία, η ρικότα, οι πυγολαμπίδες, αλλά κυρίως οι δράκοι και οι φωτιές που βγάζουν από το στόμα τους. Κανείς δε σκοτώνει τους δράκους, είναι πολύ δυνατοί, και γι’ αυτό νιώθω ότι ανήκω στην οικογένειά τους. Πραγματικά, την πρώτη φορά που συνάντησα τον Λορέντσο, δε φοβήθηκα. Ήταν πολύ νευριασμένος, φώναζε και με στραβοκοίταξε. Όμως ξέρω ότι ήταν απλώς πολύ θυμωμένος, όπως εγώ. Δε μας αρέσει καθόλου που είμαστε εδώ μέσα, κι αυτός ήταν ένας πολύ καλός λόγος για να γίνουμε φίλοι. Δε μασάμε. Είμαστε πραγματικά μούτρα και μπροστά μας όλοι στέκονται προσοχή, ακόμη κι ο φόβος.
Η Μαρτίνα, αλλιώς Μίνα, αρρωσταίνει ξαφνικά και από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκεται στην παιδιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου του Τορίνο, όπου υποβάλλεται σε πολλαπλούς κύκλους χημειοθεραπείας. Εκεί γνωρίζει τον Λορέντσο και γίνονται αμέσως φίλοι. Μέσα στο νοσοκομείο, τα δύο παιδιά επαναστατούν στη σκληρή πραγματικότητα φτιάχνοντας έναν δικό τους φανταστικό κόσμο.
Υπάρχουν βιβλία που αφήνουν για καιρό έντονο το αποτύπωμά τους στην καρδιά του αναγνώστη. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι Το κορίτσι που έφτυνε φωτιά. Γινόμαστε εμείς οι ίδιοι η Μίνα, καθώς ακούμε τη φωνή του παιδιού μέσα μας, καθώς αφήνουμε τη φαντασία να μας οδηγήσει όπως τους ήρωες της ιστορίας… (Από τον εκδότη)
“Υπάρχουν μυθιστορήματα στα οποία συντελείται ένα θαύμα και από τις σελίδες τους ξεπηδά μια νέα συγγραφική φωνή, που αξίζει να την ακούσουμε”. (Wired)
“Με όπλα τη φαντασία, το θάρρος και το πείσμα, η Mέλις αφηγείται μια συγκινητική ιστορία επιβίωσης μέσα από τη δυνατή φιλία δύο παιδιών”. (Corriere della Sera)
“Στο Κορίτσι που έφτυνε φωτιά, η Mέλις αφηγείται μια δύσκολη προσωπική ιστορία με ανάλαφρη διάθεση και πηγαίο χιούμορ. Ένας ύμνος στη φιλία και στη φαντασία!” “Io Donna”

Carmen Martin Gaite «Το πίσω δωμάτιο», Μετάφραση: Κυριάκος Φιλιππίδης, εκδ. Gutenberg, σελ. 250

Μια νύχτα με καταιγίδα, ένας μαυροντυμένος άνδρας επισκέπτεται την Κάρμεν, κάποια διάσημη συγγραφέα. Μήπως είναι δημοσιογράφος; Παλιός εραστής; Ο διάβολος αυτοπροσώπως; Η συζήτησή τους εξελίσσεται σε ανάκριση, εξομολόγηση, ξέσπασμα. Η συγγραφέας θυμάται ιστορίες από τη δικτατορία του Φράνκο, τον ισπανικό εμφύλιο και τη μεταπολίτευση. Μιλάει για τη δεινή θέση των γυναικών διαχρονικά, για τα όνειρά της, για όσα χαράχτηκαν στην ψυχή της και όσα λησμονήθηκαν.
Στο Πίσω δωμάτιο (Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Ισπανίας) η Κάρμεν Μαρτίν Γκάιτε (1925-2001) συνδέει προσωπικά βιώματα με την ιστορία της χώρας της “μιλά στην καρδιά του αναγνώστη”( Le Monde). “Από τις σημαντικότερες συγγραφείς της Ισπανίας του 20ού αιώνα” (El Pais). Για το έργο της έχει τιμηθεί και με το λογοτεχνικό βραβείο Πρίγκιπας των Αστουριών (1988). (Από την έκδοση)

Ντανιέλα Ραιμόντι «Η μάντισσα», Μετάφραση: Φωτεινή Ζερβού, εκδ. Πατάκη, σελ. 448

Ο Τζάκομο Καζάντιο, ένας αγρότης προικισμένος με το χάρισμα των μεγάλων οραματιστών, ζει στις αρχές του 19ου αιώνα στο χωριό Στελλάτα, στις όχθες του Πάδου. Σε μια γιορτή του χωριού τον πλησιάζει η λυγερόκορμη μάντισσα Τσιγγάνα Βιόλκα Τόσκα και στην παλάμη του χεριού του διαβάζει το κοινό τους μέλλον.
Λίγους μήνες αργότερα, παντρεύονται σε πείσμα των οικογενειών τους. Οι μισοί από τους απογόνους τους θα κληρονομήσουν το ανοιχτέ) δέρμα, τα γαλανά μάτια και τον ονειροπόλο χαρακτήρα του Τζάκομο, ενώ οι άλλοι μισοί το σκούρο δέρμα, τα μαύρα μάτια και το χάρισμα της διαίσθησης της Βιόλκα. Όλα όμως τα μέλη της οικογένειας σημαδεύονται ανεξίτηλα από μια δυσοίωνη προφητεία που αποκαλύπτεται στη Βιόλκα μέσα από το ρίξιμο των ταρό. Το πεπρωμένο των Καζάντιο είναι να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στη λαχτάρα τους να προκαλέσουν τη μοίρα και στην επικίνδυνη συνήθεια να κυνηγούν τα όνειρά τους. Και ακολουθούν μέχρι τέλους τις επιλογές τους, ανεξάρτητα αν υπαγορεύονται από έρωτα ή επαναστατικές ιδέες, από δίψα για δικαιοσύνη ή τη θέληση να αλλάξουν τον κόσμο.
Σε μια συναρπαστική οικογενειακή σάγκα, η Ντανιέλα Ραϊμόντι αποτυπώνει τα μεγάλα γεγονότα της ιταλικής ιστορίας μέσα από τις περιπέτειες των μελών της οικογένειας Καζάντιο, ξεκινώντας από τον αγώνα για την ενοποίηση της Ιταλίας στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα και συνεχίζοντας στον εικοστό αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Ένα μυθιστόρημα σαν οικογενειακό δέντρο, που τα κλαδιά του πλέκονται και ξετυλίγονται όπως τα Εκατό χρόνια μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες”. (Toute la Culture)
“Η Ραϊμόντι βαδίζει στα βήματα της Έλενα Φερράντε και του Λούκα ντι Φούλβιο”. (Ouest France)

Paul Lynch «Το τραγούδι του προφήτη», Μετάφραση: Άγγελος Αγγελίδης, Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Gutenberg, σελ. 346

Ένα χτύπημα στην πόρτα μια βροχερή νύχτα αλλάζει τη ζωή της Άιλις. Δύο αξιωματικοί της νεοσύστατης μυστικής αστυνομίας αναζητούν τον άντρα της. Ποια θα είναι η τύχη τόσο του ίδιου όσο και του πρωτότοκου γιου τους; Η πατρίδα της, η Ιρλανδία, βρίσκεται στο έλεος μιας δικτατορικής κυβέρνησης. Η πόλη της, το Δουβλίνο, είναι το κέντρο μιας αιματηρής εμφύλιας διαμάχης, κι εκείνη πρέπει να προστατέψει τα παιδιά της και τον ηλικιωμένο πατέρα της. Πόσο μακριά θα φτάσει για να σώσει την οικογένειά της; Και τι -ή ποιον- θα υποχρεωθεί να αφήσει πίσω;
“Από το πρώτο χτύπημα στην πόρτα το Τραγούδι του προφήτη μας αναγκάζει να βγούμε από τον εφησυχασμό μας”, τόνισε η πρόεδρος της επιτροπής του Booker ανακοινώνοντας τον Πολ Λιντς (γενν. Ιρλανδία, 1977) ως νικητή για το 2023. “Πρόκειται για μια συγκινητική αφήγηση, συναρπαστική και τολμηρή, που αποτυπώνει τις ανησυχίες του σήμερα”. (Από την έκδοση)
Βραβείο Booker, 2023

 

Δοκίμια:

Γιάνης Βαρουφάκης «Μιλώντας στον πατέρα μου» Μια εισαγωγή στην τεχνοφεουδαρχία, εκδ. Πατάκη, σελ. 448

Στο βιβλίο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αναλύει, με τη μορφή μιας μακράς επιστολής στον πατέρα του, πώς ο καπιταλισμός δολοφονήθηκε από κάτι πολύ χειρότερο που πήρε τη θέση του.
Τον καπιταλισμό τον σκότωσε το ίδιο το κεφάλαιο! Όχι το παραδοσιακό κεφάλαιο (βιομηχανικές μηχανές, κομπιούτερ κτλ.), αλλά μια μετάλλαξη του κεφαλαίου: μηχανές δικτυωμένες μέσω του «υπολογιστικού νέφους» (ένα είδος «νεφο-κεφαλαίου») που τρέχουν αλγόριθμους σχεδιασμένους και να διαμορφώνουν τις καταναλωτικές μας επιθυμίες και να τις ικανοποιούν άμεσα, παρακάμπτοντας έτσι τους δύο πυλώνες του καπιταλισμού: Αγορά και Κέρδος.
Μπαίνοντας σε ιστοσελίδες όπως Amazon κτλ., βγαίνουμε από τις αγορές και εισερχόμαστε σε πλατφόρμες συναλλαγών που θυμίζουν ψηφιακά φέουδα (ή νεφο-φέουδα) των οποίων οι ιδιοκτήτες, η νέα άρχουσα τάξη, χρεώνουν τους παραγωγούς τεράστιες προσόδους για να τους δώσουν πρόσβαση σε εμάς. Όσο για εμάς, με κάθε μας κλικ και καθετί που «ανεβάζουμε», τους προσφέρουμε δωρεάν εργασία, όπως οι κολίγοι επί φεουδαρχίας. Και την προσφέρουμε με ενθουσιασμό! Αυτό δεν είναι καπιταλισμός. Καλώς ήλθατε στην τεχνοφεουδαρχία!
Τον αντίκτυπο της τεχνοφεουδαρχίας τον βιώνουμε παντού. Είναι η ταφόπλακα τόσο της σοσιαλδημοκρατίας όσο και του φιλελευθερισμού. Μεγεθύνει την οικονομική κρίση. Καθιστά αδύνατη την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Τροφοδοτεί τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
Δανειζόμενος από την ποίηση του Ησιόδου και του Ομήρου, αλλά και από τον χολλυγουντιανό Batman ή τους Mad Men, ο Βαρουφάκης αναλύει πώς το νεφοκεφάλαιο κατάφερε να υποδουλώσει τον νου μας και να απογειώσει την εκμεταλλευτική του εξουσία εγχώρια και διεθνώς – αλλά και πώς μπορούμε να απελευθερωθούμε από την τεχνοφεουδαρχία του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Φρέντερικ Λενουάρ «Καρλ Γιουνγκ: Ο εξερευνητής της ανθρώπινης ψυχής», Μετάφραση: Μήνα Πατεράκη- Γαρέφη, εκδ. Πατάκη, σελ. 112

Σε διάλογο με τον ιδανικό αναγνώστη του, ο διάσημος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος αναζητά τα στοιχεία εκείνα που θα μας κάνουν να ζήσουμε μια καλή και επιτυχημένη ζωή, όχι με τη στενή έννοια της επαγγελματικής ή οικονομικής επιτυχίας, αλλά με την έννοια της πλήρους ζωής που αξίζει να πεις πως έζησες. Αντλώντας έμπνευση από τη σκέψη διαφορετικών στοχαστών και εποχών, από τον Επίκουρο και τον Επίκτητο ως τον Βούδα, από τον Σπινόζα ως τον Μονταίν, ο Λενουάρ μάς βοηθά να δώσουμε απάντηση σε ερωτήματα όπως: Πώς μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας και ταυτόχρονα να βρισκόμαστε σε αρμονία με τον κόσμο; Πώς μπορούμε να αγαπάμε περισσότερο και να γινόμαστε όλο και καλύτεροι; Πώς μπορούμε να αγγίξουμε τη χαρά, τη γαλήνη, την εσωτερική ελευθερία; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τ.Σ.Έλιοτ «Για την ποίηση», Μετάφραση- Σχόλια: Στέφανος Μπεκατώρος, Εισαγωγή: Frank Kermode, εκδ. Πατάκη, σελ. 336

Στο Για την ποίηση ανθολογούνται επτά σημαντικά δοκίμια του Τ. Σ. Έλιοτ, σε μετάφραση και σχόλια του Στέφανου Μπεκατώρου, που φανερώνουν καίριες πτυχές της γόνιμης πορείας του στον τομέα της λογοτεχνικής κριτικής και καλύπτουν χρονικά το διάστημα 1919-1961.
Με αφετηρία το θεμελιακό κείμενο με τίτλο “Η Παράδοση και το Ατομικό Τάλαντο” και καταλήγοντας στο “Για να Κρίνουμε τον Κριτικό”, την πιο γνωστή από τις τελευταίες διαλέξεις του ποιητή, παρουσιάζονται οι σημαντικότεροι σταθμοί της εξέλιξης της κριτικής σκέψης του Έλιοτ εστιάζοντας στον τρόπο με τον οποίο επανεξέτασε τη λειτουργία της ποίησης, επαναπροσδιόρισε την ίδια τη φύση της ποιητικής διαδικασίας και προσέφερε νέα εργαλεία και ένα φάσμα ρητορικών δυνατοτήτων στις μελλοντικές γενιές αναγνωστών και μελετητών της λογοτεχνίας.
Ο ίδιος ο Έλιοτ θεωρούσε τα δοκίμιά του αναπόσπαστο μέρος του συγγραφικού του εργαστηρίου υπογραμμίζοντας την αδιάσπαστη ενότητα της ποιητικής και δοκιμιακής του παραγωγής, κάτι άλλωστε που απηχεί την αντίληψή του ότι η λογοτεχνική κριτική εγγράφεται σε ένα ευρύτερο κοινωνικό, ηθικό και πολιτιστικό πλαίσιο ακολουθώντας τις τάσεις της εκάστοτε εποχής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ελένη Μπολιάκη «Ο Πενθέας θύμα» Σύγχρονη προσέγγιση στις «Βάκχες», εκδ. Gutenberg, σελ. 264

Σε ΕΝΑ από τα πιο μακάβρια έργα του, ο Ευριπίδης αριστοτεχνικά δραματοποιεί τον τρόπο με τον οποίο κάποιος εξοντώνει τον αντίπαλό του με τις τεχνικές της χειραγώγησης, τη στρατηγική νοημοσύνης και τις ύπουλες διαστροφικές επιθέσεις: συκοφαντία, αποσταθεροποίηση, παγίδες, στρέβλωση της πραγματικότητας, και κάθε συμπεριφορά που σήμερα συνιστά ηθική παρενόχληση. Ο Διόνυσος είναι και θεός της “διεστραμμένης αντιστροφής”, όταν διαστρεβλώνεται η αντίληψη της πραγματικότητας, ώστε το ψέμα να φαίνεται ως αλήθεια και η αλήθεια ως ψέμα, ο θύτης ως θύμα και το θύμα ως θύτης.
Η ανάγνωση που διατυπώνεται εδώ βλέπει στις Βάκχες τη μακρά παράδοση της χειραγώγησης που αφορά την προσωπική, κοινωνική και πολιτική ζωή. Οι Βάκχες μεταφέρουν ένα μήνυμα κατά της κακής επιρροής εκείνων των πονηρών, φαύλων και ψυχοπαθών, που εξαπατούν και κατευθύνουν τους άλλους εκεί που ωφελεί τους ίδιους, παρασέρνοντάς τους στον όλεθρο. Ο Ευριπίδης προειδοποιεί για την αθέλητη συνέργεια με τη διαφθορά, από απερισκεψία, απειρία και συναισθηματισμούς. Το “δίδαγμά” του είναι το σκέψαι νυν ορθώς, άθρησον αυτό και σαφέστερον μάθε. Διαφορετικά θα υπάρχει μέγιστον άλγος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Άννα Καρακατσούλη «Το ξίφος του πνεύματος», βιβλίο, πολιτισμική ηγεμονία και άκρα δεξιά στην Ελλάδα μετά το 1974, εκδ. Gutenberg, σελ. 479

Η ραγδαία άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και ομάδων και η διεύρυνση του ακροατηρίου τους από τις αρχές του 21ου αιώνα συνοδεύονται από μια σημαντική μεταβολή στον τρόπο δράσης τους. Η αντιπαράθεση μεταφέρεται στο πεδίο της ταυτότητας και οι απροκάλυπτα ρατσιστικές θέσεις αντικαθίστανται από τον λόγο περί «πολιτισμικής διαφοράς» και «διαφύλαξης της ευρωπαϊκής ταυτότητας». Η πολιτισμική ηγεμονία της άκρας δεξιάς και η κανονικοποίηση των προταγμάτων της αποτελούν πλέον πρόκριμα για την πολιτική επικράτησή της.
Με δεδομένο ότι η εκδοτική παραγωγή είναι ένας προνομιακός δείκτης της κυκλοφορίας και ανταλλαγής των ιδεών, το βιβλίο χαρτογραφεί τους εκδοτικούς διαύλους μέσω των οποίων διακινούνται οι ακροδεξιές και εθνικιστικές ιδέες στην Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση. Ενδιαφέρεται για την ορατότητα και τη συνοχή που προσδίδει το βιβλίο σε μικρές και μεγαλύτερες ακροδεξιές ομάδες και για την ημι-αυτονομία του χώρου από τις λειτουργίες του «κατεστημένου» εκδοτικού πεδίου. Οι εγχώριες εκδοτικές πρωτοβουλίες εξετάζονται συγκριτικά με αντίστοιχα φαινόμενα στην Ευρώπη, ώστε να αποτιμηθεί ο χαρακτήρας της άκρας δεξιάς και των εθνικιστικών ομάδων στην Ελλάδα κατά την τελευταία πεντηκονταετία από μια σκοπιά που μέχρι τώρα δεν έχει απασχολήσει την έρευνα.

 

Ιστορία:

Geoffrey Roberts «Η βιβλιοθήκη του Στάλιν: Ένας δικτάτορας και τα βιβλία του», Μετάφραση: Βαγγέλης Τσίρμπας, εκδ. Gutenberg, σελ. 382

Ο Geoffrey Roberts, σε αυτό το συναρπαστικό έργο, παρουσιάζει τα βιβλία που διάβασε ο Στάλιν, ο πιο πολυμαθής αυτοδίδακτος δικτάτορας του εικοστού αιώνα, διατρέχοντας με αυτόν τον τρόπο και ένα μεγάλο μέρος της ζωής του και της πολιτικής του. O Στάλιν πίστευε ακράδαντα ότι οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και παρέμεινε αχόρταγος βιβλιοφάγος και μετά την άνοδό του στην εξουσία. Μανιώδης αναγνώστης από νεαρή ηλικία, συγκέντρωσε μια εντυπωσιακά ευρεία προσωπική συλλογή χιλιάδων βιβλίων, πολλά εκ των οποίων σημείωνε, αποκαλύπτοντας έτσι ενδότερες σκέψεις, συναισθήματα και πεποιθήσεις του. Έχοντας διεξαγάγει εκτεταμένη έρευνα στα ρωσικά αρχεία, ο Roberts εξιστορεί τη δημιουργία, τον κατακερματισμό και την αναβίωση της προσωπικής βιβλιοθήκης του Στάλιν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Εκπαίδευση:

Κώστας Γ. Χρηστάκης «Προβλήματα συμπεριφοράς παιδιών και εφήβων» εκδ. Διάδραση, σελ. 416

Ένας σημαντικός αριθμός μαθητών παιδικής και εφηβικής ηλικίας παρουσιάζει προβλήματα συμπεριφοράς, δηλαδή δυσκολίες ενδοπροσωπικής και διαπροσωπικής προσαρμογής στο σχολείο και στο σπίτι. Τα προβλήματα αυτά επηρεάζουν αρνητικά την προσωπική, την κοινωνική και τη σχολική τους ζωή, καθώς και την εκπαιδευτική τους πορεία και εξέλιξη, με αρνητικές προεκτάσεις, μερικές φορές, και στην ενήλικη ζωή και την επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Πολλά από τα προβλήματα αυτά συχνά διαταράσσουν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και της τάξης, καθώς και της οικογένειας. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως άμεση προτεραιότητα, με στοχευμένες και συστηματικές παρεμβάσεις της Πολιτείας, του σχολείου, των εκπαιδευτικών και των γονέων.
Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται προγράμματα, στρατηγικές, τεχνικές και μέθοδοι, οι οποίες αφορούν στη διάγνωση και αξιολόγηση, στην πρόληψη και την ψυχοπαιδαγωγική αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς των παιδιών και των εφήβων, εξατομικεύοντας τα ατομικά χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες, τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες τους.
Πιο συγκεκριμένα, περιγράφονται στρατηγικές, τεχνικές και μέθοδοι, τις οποίες επαγγελματίες, όπως εκπαιδευτικοί, σχολικοί σύμβουλοι, σχολικοί ψυχολόγοι, επαγγελματίες ψυχικής υγείας κ.ά, καθώς και υποψιασμένοι γονείς, μπορούν να χρησιμοποιούν, για να βοηθούν τα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας να τροποποιούν ή να βελτιώνουν σημαντικά την ανεπιθύμητη συμπεριφορά τους.
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι ο συνδυασμός της θεωρίας με την πράξη, καθώς, για να τεκμηριωθεί η εγκυρότητα των προγραμμάτων, των στρατηγικών και των μεθόδων που αναφέρονται παραπάνω, γίνεται συχνά αναφορά σε πραγματικά περιστατικά μαθητών, τα προβλήματα των οποίων αντιμετωπίστηκαν στα σχολεία με την εφαρμογή των προγραμμάτων και των τεχνικών αυτών. Το στοιχείο αυτό κάνει το περιεχόμενο του βιβλίου πολύ ενδιαφέρον, εύληπτο και χρηστικό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)