Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Σ. Μοντερνάτζιο” – Απ’ τη σειρά των πολύ μικρών έργων
22/11/2017, 9:07 πμ

Διήγημα: “Σ. Μοντερνάτζιο” – Απ’ τη σειρά των πολύ μικρών έργων

Του Απόστολου Θηβαίου // *

 

 

 

Αντίκρισαν κάτι απ’ την παλιά εκείνη ιστορία. Μια υποψία, κάτι που ‘χε συντηρηθεί παρά τη θέλησή τους. Η πόλη είναι θαύμα αυτήν την εποχή, είπε σε άπταιστη μα κάπως ρετρώ διάλεκτο. Ωστόσο, όλες αυτές οι δεκαετίες είχαν κάνει πια το θαύμα τους. Η παλιά ιστορία διέθετε όλα τα χαρακτηριστικά του μύθου και πλέον μπορεί να γίνει λόγος για ένα συντριπτικό κάταγμα στο παρελθόν.

Χαμογέλασε, τα βιολιά ανεβοκατέβαιναν, πετούσαν πάνω απ’ τα επικίνδυνα τριημιτόνια και μπορεί η απόσταση να γεννήσει κάποτε ένα θαύμα Σιμεόν.

Τ’ όνομά του γεννήθηκε αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Κανείς και ποτέ δεν είχε δει πίσω απ’ τα φώτα. Στις διευθύνσεις όλοι φρόντιζαν, κύριε Μοντενάρτζιο, εκείνος έγνεφε διακριτικά και αν σπάνια ψιθύριζε κάτι πίσω από τις κλειστές κουρτίνες, ήταν κάτι σαν χαίρετε, ή ναι που αφήνει όλες τις πιθανότητες ζωντανές.

Είναι μια πόλη, -αν είχατε έναν χάρτη θα μπορούσα να την βρω με κλειστά μάτια, τ’ ορκίζομαι-, εκεί οι άνεμοι είναι καλοί. Έρχονται από μια αιώνια ιστορία , μυρίζουν σίδερο και παλιό πλοίο. Αν είναι επικίνδυνη; Ίσως, κάπως το καλοκαίρι ή γύρω απ’ τα στάδια τις Κυριακές. Έχετε δει πώς αστράφτει το μαχαίρι; Είναι ένα ασύλληπτο θέαμα, μια τρομερή ιστορία. Όμως στο λιμάνι της θα βρεις καινούριες ανάσες. Τ’ απόγευμα η πολιτεία μας ζει για μια στιγμή μετέωρη, με την αγάπη των ανθρώπων της, με την προσευχή των αγαλμάτων της που παλιώνουν. Το μέταλλο παλιώνει, όμως ο κεραυνός. Αυτός αγαπητέ μου, ζει κάτω απ’ όλα τα στρώματα, περιμένει ένα σου νεύμα, τ’ ανάλαφρο γύρισμα του προσώπου σ’ ένα θέαμα μυστικό.

Κάπως έτσι, με παράξενους θορύβους έφθασε στην οδό Μίλερ. Τα κορίτσια που τον ξέρουν χαιρετούν με τα ευέξαπτα χείλη τους στη διαπασών, με τα υπέροχα, κατεστραμμένα νιάτα τους. Είχε τη φωνή της στο φόντο της ζωής του. Στα μπαλκόνια σήμανε κιόλας καλοκαίρι. Αύριο θα του ανακοινώσουν την προαγωγή. Τον προσμένουν ταξίδια, πολύτιμες γνωριμίες με νάρκισσους νεαρούς απ’ τις πιο εκλεκτές ελίτ. Όμως φοβάται πως τ’ όνομά του θα μείνει ξανά κρυμμένο, τ’ όνομά που γράφτηκε μια νύχτα στα οικόπεδα της κατεστραμμένης βιομηχανίας πριν τριάντα ακριβώς χρόνια. Η νύχτα είναι ωραία, συλλογίστηκε, όταν κατεβαίνει μες στα φώτα αφήνοντας πίσω της ωκεανούς.

Ο κύριος Μοντερνάτζιο υπέπεσε σε σοβαρότατο παράπτωμα. Ήταν η ατυχέστερη εκ μέρους του επιλογή. Και ως εκ τούτου η διεύθυνση ανακοινώνει τη διακοπή της συνεργασίας με τον ως άνω. Μια σπουδαία καριέρα παίρνει τέλος.

Την ώρα που τα ραδιόφωνα ξεκινούν το ορχηστρικό τους μέρος περνούσαν το τελευταίο προπύργιο της πολιτείας. Τ’ αντιεροπορικά, οι καταδότες που θα προβούν σε μια ύστατη απόπειρα, το τριφύλλι στα μαλλιά της που δεν θα το παρασύρει ποτέ ο άνεμος, τα τρυφερά ακόρντα στα ηχεία. Με τη νιότη του έρωτα μπήκαν μες στα βουνά και χαθήκαν, αγγίζοντας ανείπωτα μίλια. Τ’ αποκορύφωμα ήρθε όταν το τσίγκινο, αμερικάνικο φεγγάρι καρφώθηκε επιτέλους στα μαλλιά της και η νύχτα τάχθηκε με το μέρος τους.

Καλή τύχη κύριε Μοντερνάτζιο. Να θυμάστε, τα ποιήματα είναι κρυμμένα παντού.

 

 

(Σηκώθηκε κουρνιαχτός και μια Κάντιλακ, ατόφιο, αμερικανικό θαύμα άφησε έναν και μόνο ίσκιο. Έπειτα πέφτει το παραβάν και προβάλλεται κομμένο το φιλμ, ξανά και ξανά ώσπου να αδειάσει η πλατεία.)

 

 

 

* Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top