Fractal

Μικρό πεζό: «47 εβδομάδες – 2η εβδομάδα»

Της Μαρίας Λαμπρέ // *

 

 

 

 

Η Άλεξ έχει 47 εβδομάδες για να καταφέρει κάτι που θα βάλει σε δοκιμασία το σώμα και το μυαλό της. Έχει 47 εβδομάδες για να προετοιμαστεί κατάλληλα και παράλληλα να ξαναβρεί τη ζωή της. Αποφασισμένη να αλλάξει, αρχίζει να βλέπει την αξία της διαδρομής αντί της στιγμιαίας ικανοποίησης που πάντοτε ένιωθε με την επίτευξη ενός στόχου.         

 

47 εβδομάδες – 2η εβδομάδα: πάρ ‘το απόφαση

Πρώτη μέρα του χρόνου. Γράφει και σκίζει λίστες. Θέλει σκέψη. Πρέπει να είναι συγκροτημένη, να σκεφτεί καλά που θα ξοδέψει τις δυνάμεις της αυτή τη χρονιά. Κάθε πρωτοχρονιά έγραφε της λίστα της με χαρά, ανυπομονησία και σιγουριά. Η ζωή της μέχρι τώρα ήταν μια σειρά εκπληρωμένων στόχων. Κάθε φορά πιο απαιτητικοί.

Ορισμένοι φίλοι που γνωρίζουν ήδη την απόφαση της να συνεχίσει μόνη, της στείλανε μηνύματα γεμάτα σιγουριά ότι όπως πάντα θα τα καταφέρει και τη νέα χρονιά, με τη νέα της επιλογή. Σίγουρα δεν απογοήτευσε ποτέ όσους πόνταραν στη αποφασιστικότητα της να πετύχει ότι κλείδωνε σα στόχο. Οργανωνόταν γύρω απ’ αυτά που ήθελε και δημιουργούσε τις συνθήκες, ποτέ απευθείας, ποτέ χωρίς λεπτομερές σχέδιο. Ερευνούσε το περιβάλλον, τις συνθήκες, τους ανθρώπους, τις αδυναμίες, τις ανασφάλειες, όλα τα τυφλά σημεία. Την σκότωνε αυτή η διαδικασία γιατί ήταν φύση βιαστική, ανυπόμονη αλλά οι πρώιμες αποτυχίες την είχαν μάθει να πνίγει την ένταση. Μόλις έφτανε κοντά σ’ αυτό που επιθυμούσε οι πόρτες ήταν ανοιχτές και εκείνη ήδη έτοιμη να προχωρήσει στην επόμενη πρόκληση.

Σήμερα όμως βλέπει τα πράγματα αλλιώς. Τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή της ήταν εκτός λίστας. Το ξεκίνημα της καριέρας της σε άλλη χώρα από ένα καπρίτσιο.  Η απόφαση του γάμου της μετά από ένα τρελό μεθύσι. Η εγκυμοσύνη της με απόφαση άλλου. Ακόμα και η προαγωγή της ήρθε ένα χρόνο νωρίτερα από ότι αυτή είχε προγραμματίσει.

Δεν μπορεί όμως να μη γράψει και τίποτα. Οι κανόνες είναι σαφείς: στόχοι συγκεκριμένοι, με ημερομηνία επίτευξης, ελαφρώς εκτός των ορίων και δυνατοτήτων της (για να υποχρεωθεί να προσπαθήσει περισσότερο, να ξεβολευτεί).  Μήπως φέτος να το δει διαφορετικά: «να ζήσω περισσότερο τη φύση», «να δίνω περισσότερες αγκαλιές», «να επιλέξω να είμαι συνέχεια χαρούμενη» – όχι αυτό θα την κάνει Πολυάννα – «να ανοίξω την καρδιά και το μυαλό μου», της φάνηκε καλό αν και δεν πληροί καμία από τις προϋποθέσεις. Δηλαδή φέτος δε θα κυνηγήσει προθεσμίες; Χαμογέλασε, δεν ξέρει πως να το κάνει. Γύρισε προς τον καθρέφτη χαμογελώντας «αυτό είναι για φέτος, πάρ’ το απόφαση».

 

 

 

* Η Μαρία Λαμπρέ, γεννημένη στον Πειραιά, οικονομολόγος. Οι αριθμοί μεταμορφώνονται κάθε μέρα σε γράμματα που προσπαθούν να βρουν το χώρο τους ανάμεσα σε υπολογιστικά φύλλα και οικονομικές αναλύσεις. 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top