Fractal

Ο Γιώργος Βέης είναι ποιητής ακόμα κι όταν θεωρητικολογεί

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

 

Γιώργος Βέης, «Για την ποιητική γραφή. Δοκιμίων σύνοψις», εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, Αθήνα Οκτώβριος 2021, σελ. 112

 

Σημαντικός τεχνίτης τής ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, διακεκριμένος δοκιμιογράφος και σεμνός ποιητής ο Γιώργος Βέης περιηγείται μέσα από τα κείμενα των άλλων το πνευματικό τοπίο μιας περριρέουσας ατμόσφαιρας διαρκώς οξυνουμένης από τα παγκόσμια ρεύματα της μεταψηφιακής ρομποτικής Λογοτεχνίας που οδηγεί σε μια νέου τύπου διάχυση ιδεών και πληροφοριών πέρα από τα γλωσσικά φράγματα και σύνορα. Αδήριτος συνέπεια η υποβάθμιση τής γλώσσας, όλων των επιμέρους γλωσσών, η ομογενοποίηση της ρυθμολογίας τους, η αμαλγαματοποίηση τού εννοιολογικού τους πλούτου…

Το να γράφεις ποίηση είναι τάση, κλίση, ανάγκη.

Το να γράφεις για την ποίηση προϋποθέτει γνώση, κέφι και μεράκι. Αφιέρωση και αφοσίωση προαπαιτείται κάθε τέτοιας μοναχικής και μοναστικής διαδικασίας. Η γενναιοδωρία τού θεωρητικολογούντος εγγράφει υποθήκες σε ένα υπό διαμόρφωσιν μελλοντικό τοπίο όπου οι καινούργιες «κλασικότητες» θα αναδυθούν, θα αποκρυσταλλωθούν και θα στερεοποιηθούν εν τέλει.

Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο τού Γιώργου Βέη. Ανατέμνει την συγχρονικότητα με εμπειρικά εργαλεία, παραπέμπει στα κείμενα των άλλων, προσέχει τα διακείμενα να μην στεγάσουν τους στοχασμούς του, διατηρεί την ελευθερία τού μελετητή μακριά από τα στεγνά ακαδημαϊκά πλαίσια και καλλιεργεί την ανετοσύνη τού ερευνητή που δεν δεσμεύεται από προκαταλήψεις περιεχομένου ή μορφής.

Ελεύθερος λόγος, κυλάει αβίαστος. Γλώσσα στον αντίποδα του επιθέτου «ξύλινη». Ο Γιώργος Βέης είναι ποιητής ακόμα κι όταν θεωρητικολογεί. Δεν θεοποιεί τους στοχασμούς του ως αυταπόδεικτους, όπως δεν αντιμετωπίζει τους στοχασμούς των άλλων έτσι.

Είναι άνετος, κύριος, απελεύθερος των στεναγμών των υφισταμένων παντοειδείς δουλείας.

Ανιδιοτελείς οι αφιερώσεις του, ειλικρινείς οι πόθοι και οι ανασασμοί του.

Τι περισσότερο θα μπορούσες να ζητήσεις από έναν σύγχρονο πνευματικό άνθρωπο;

 

Γιώργος Βέης

 

Οι καταθέσεις του μαρτυρίες στο δικαστήριο τού Χρόνου, όταν θα έρθουν εκείνοι που θα έχουν περισσότερη γαλήνη από εμάς και θα αναχαράξουν τις δικές μας βεβιασμένες πορείες.

«Ο χρόνος του ποιήματος είναι ο χρόνος των εξ αποκαλύψεως ποιοτικών του συντεταγμένων. Το ποίημα αναπνέει χρόνο αξιών» (σελ. 55).

Φράσεις σαν γνωμικά που αποπνέουν την φιλομάθεια άλλων εποχών, λιγότερο χαοτικών και μεταιχμιακών.

Γιώργος Βέης, ένας στοχαστής για όλες τις εποχές (της πέμπτης διαστάσεως συμπεριλαμβανομένης).

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top