Fractal

Ποίημα: “Η βαλίτσα”

Γράφι η Κλεονίκη Δρούγκα //

 

 

 

 

 

Η βαλίτσα

 

Αδειάζω όλο τ΄ απόγευμα τη βαλίτσα μου.

Με τη βεβαιότητα μιας πίστης στο ραβδί της Λάχεσης

βγάζω πρώτα το νόμισμα

που υπόσχεται τύχη

έπειτα αποσύρω μια χούφτα άμμο απόκοσμης παραλίας

την κρατώ ευλαβικά

μην παραπέσει ένας κόκκος

και φτωχύνουν οι αναμνήσεις

αγγίζω με τ΄ ακροδάχτυλα το λευκό πουκάμισο

θαμπό πια απ΄ τη χρήση

μυρίζει κάπνα από θειάφι και μια αγκαλιά

-ωραίο πράγμα οι αγκαλιές

και μάλιστα όταν δεν τις περιμένεις

μαθημένος στην απόσταση-

συγκρατώ με το χέρι μου τ΄ όνειρο

το αναζητώ μες τη βαλίτσα

μη γλιστρήσει και εξαφανιστεί πίσω απ΄ το βράχο

εκείνον τον απόκρημνο στη φωτογραφία

ψάχνω τη γρατσουνιά που άφησε

στο παντελόνι

-χαίρομαι με τη φθορά-

βάζω το χέρι μου πιο μέσα στη βαλίτσα

και παγιδεύω τη βροχή

η μνήμη αρέσκεται σε παιχνίδια

παίζω το παιχνίδι του ήλιου

στο θαμπόφως.

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top