Fractal

Ποίημα: “Η οικονομία του χώματος”

Της Μαρίας Αθανασέκου // *

 

 

 

Η οικονομία του χώματος

 

Έχεις δει τα φυτά που είναι κλεισμένα στη γυάλα;

Ξέρεις, προορίζονταν να ριζώσουν.

Έχεις δει τα μικρά γιαπωνέζικα δεντράκια;

Προορίζονταν να μεγαλώσουν.

Κάθε βράδυ ονειρεύονται ότι αναπτύσσονται,

ότι το πρωί δεν θα τα βρει στο μικρό τους πορσελάνινο μπολάκι.

Σκέφτηκα ότι σε ξερίζωσα. Πίστεψα ότι πέθανες.

Ότι η γυάλα μας έσπασε και οι χωμάτινες φλέβες μας κόπηκαν.

Κι όμως, τόσες νεκραναστάσεις μετά, ακόμη διακλαδωνόμαστε.

Συνεχώς γεννιούνται ηλιακές συνάψεις.

Ρήματα που τινάζουν τη σκόνη από πάνω τους και ξαναζούν.

Είμαι ευγνώμων στην οικονομία του χώματος.

Ευλογημένη που στην πλήρη δόξα του άτοπου είμαστε εδώ.

Μια μπλε βροχή πέφτει στα φύλα μας προσεκτικά.

Στοργικά, ένα αόρατο χέρι μας φροντίζει.

Κόντρα στις πιθανότητες μεγαλώνουμε μαζί.

Κι ας δεν ριζώσαμε,

κι ας νομίσαμε ότι δεν κυλούσαν χυμοί στα κλαδιά μας.

Δυο μικρά γιαπωνέζικα δεντράκια σε ένα κοινό άυλο δοχείο.

 

 

 

* H Μαρία Αθανασέκου είναι ιστορικός τέχνης σε διαρκές φλερτ με τις λέξεις. Της αρέσει να τις κάνει στίχους, κείμενα, μαθήματα, εικόνες. Η τέχνη έχει ιστορίες να μας πει και μας αφορούν, όσο διευρύνεται το υπαρξιακό μας πεδίο, όσο περισσότερο ακούμε τη ζωή να γράφει μέσα μας.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top