Fractal
Home / Ποιήματα / Ποίηση: “Η μνήμη ακόμη στα βουνά, στα χέρια και στα παλιά τετράδια”
22/10/2019, 10:36 μμ

Ποίηση: “Η μνήμη ακόμη στα βουνά, στα χέρια και στα παλιά τετράδια”

Γράφει η Ζωή Δικταίου //

 

 

 

 

 

Η μνήμη ακόμη στα βουνά, στα χέρια και στα παλιά τετράδια

 

Πώς χαρίζεται έτσι το φως

στα μάτια που ξελόγιασε ένα δάκρυ ενθύμιο

και στα χέρια που αγκάλιασαν τον έρημο βράχο

αντίκρυ σε βλέμμα βουρκωμένο.

Στον άλικο ήλιο του μεσημεριού

μετάξι η κλωστή

σκιές σαβανωμένες πέρα στο βάλτο

όσες σκιές τόσες αλήθειες ακουβέντιαστες ακόμη

και τόσα βέλη παλιά…

 

Αισθήματα άγνωστα

ο άνεμος σε μυστική τελετουργία

τραυματίζει τη νοητή φύση όσων αγάπησες,

με την άμμο στις χούφτες

ορίζεις τη ζωή στην ερημιά του τοπίου

εδώ το επιθυμητό, εκεί το απαγορευμένο…

Καλαμάς, Γιτάνη, Σαγιάδα, Κεραμίδι, Στροβίλι,

Κονίσπολη, Μοσχόπολη, Δερόπολη…

 

 

 

 

Μετράς βήματα και σταλαγματιές στις πεσμένες πέτρες

ένα λευκό φεγγάρι παρασύρθηκε στα νερά

ξεχάστηκαν όλες οι παλιές συνήθειες

όλες, εκτός από το φιλί και το τραγούδι.

 

Ξεφαντώνουν οι γλάροι ελεύθεροι

φτερουγίζει και η δική σου καρδιά ασύνορη

ψάχνει σκοπούς της ερημιάς και της πικρής πατρίδας

γαλάζιες γραμμές στα βουνά και στα σύννεφα.

 

 

 

Κοιτάς ψηλά, θαρρείς κι ανάβουν

όλες μαζί οι πικροδάφνες τ` ουρανού

σ` ένα ηλιοβασίλεμα,

θαρρείς σε κάθε επιστροφή

ένα καινούριο ταξίδι σού τάζει ο ορίζοντας

φτάνει να ξέρεις να ονειρεύεσαι

να κρατάς την ψυχή στις απλωμένες χούφτες

συλλαβίζοντας καλοκαίρια

να ψιθυρίζεις ευχαριστώ.

 

 

 

Εδώ η θάλασσα,

η μνήμη ακόμη στα βουνά και στα παλιά τετράδια

ήρθες με τον έρωτα, να προσκυνήσεις

με τσακισμένα γόνατα,

εκεί στην κορφή, γυμνά τα δέντρα σμίγουν σιωπηλά

μουσκεύει ο ιδρώτας το σώμα

σφυγμό το σφυγμό καθηλώνουν οι ώρες το τέλος

θυμάσαι ώριμα τα στάχυα στο τραπέζι

στο κατώφλι δαίμονες άγγελοι.

Εκεί στην κορφή, καλό σημάδι

μια δροσερή πηγή τρέχει ακόμη

δικαιολογείς τη συγκίνηση,

εκεί στην κορφή, κρύφτηκε η αγάπη στ’ ασφοδέλια

ξεπερνάς την αδυναμία

πιο ισχυρή η περιέργεια εξαργυρώνει τη σκουριά

γερνούν οι εικόνες.

 

Εκεί ο αέρας ασάνταλος πέρασε

ο αέρας το φώναξε…

εδώ κανείς δεν είναι αθώος,

εδώ το επιθυμητό, εκεί το απαγορευμένο…

Καλαμάς, Γιτάνη, Σαγιάδα, Κεραμίδι, Στροβίλι,

Κονίσπολη, Μοσχόπολη, Δερόπολη…

 

Η μνήμη ακόμη στα βουνά και στα παλιά τετράδια.

 

 

Αύριο, εν ονόματι της αγάπης

Ζωή Δικταίου

Σαγιάδα , Αύγουστος 2019

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top