Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / ✩ Να τολμάς να κρατάς την ακεραιότητά σου σταθερή και την ψυχή σου αναλλοίωτη, μακριά από κάθε “κρυφή” ατζέντα. «Η Ατζέντα» στο Faust- Bar Theatre-Arts.
18/01/2023, 1:19 πμ

✩ Να τολμάς να κρατάς την ακεραιότητά σου σταθερή και την ψυχή σου αναλλοίωτη, μακριά από κάθε “κρυφή” ατζέντα. «Η Ατζέντα» στο Faust- Bar Theatre-Arts.

Γράφει η Ελένη Αναγνωστοπούλου //

 

 

 

«Η Ατζέντα» στο Faust- Bar Theatre-Arts.

 

Το νεοελληνικό έργο της Χρυσής Γιάντσιου που τιτλοφορείται: “Η Ατζέντα”, βλέπει για πρώτη φορά, τα φώτα της θεατρικής σκηνής, αποτελώντας μια ξαφνική και συνάμα ευχάριστη έκπληξη για τους απανταχού θεατρόφιλους. Έργο εμπνευσμένο, που διαθέτει πλούσια φαντασία, συνδυάζοντας στοιχεία ρεαλισμού, λογικής κι ευαισθησίας, αποδεικνύει ότι σ’ ένα κόσμο ψυχρά άνιωθο και μηχανιστικά ρομποτικό, ο άνθρωπος, ως μοναδική κι αυθύπαρκτη οντότητα, έχει την ικανότητα να παίρνει τη ζωή στα χέρια του και να διεκδικεί το καλύτερο. Το ωφελιμότερο. Το ουσιώδες.

 

 

Αυτό που πραγματικά έχει σημασία, είναι να χρησιμοποιεί το αυτεξούσιό του ώστε να καθίσταται κύριος του εαυτού του. Ισχυρά ελπιδοφόρο μήνυμα που χρειάζεται να λάβουμε και να αξιοποιήσουμε.

Με αντίπαλο το χρόνο, οι άνθρωποι “κρίνονται”, ενδεχομένως να κατακρίνονται με αιτιολογία τα όποια πεπραγμένα τους. Στην Ατζέντα της Χρυσής Γιάντσιου, πρωτεύοντα ρόλο κατέχει η μεμονωμένη συμπεριφοριστική αξιολόγηση του ατόμου. Διερευνώνται δηλαδή, τα κίνητρα, οι στόχοι και τα συναισθήματα των ανθρώπων που έρχονται σε αντιδιαστολή με το επιβεβλημένο κοινωνικό στερεότυπο του Φαίνεσθαι. Οι ήρωες της κυρίας Γιάντσιου επιθυμούν εκ βαθέων, να αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά και κατανόηση. Υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα της Μαργαρίτας Αμαραντίδη, παρατηρούμε ότι συνδυάζονται με αρμονία, το πραγματικό και η κατάσταση που συνθέτει το μη πραγματικό. Η κεντρική σκηνή του Faust- Bar-Theatre-Arts μεταμορφώνεται σ’ ένα στούντιο ζωντανού βιντεοκλίπ, όπου οι σκηνές διαδέχονται η μία την άλλη, όπου μέσα στον τέταρτο τοίχο, οι ερμηνευτές μοιάζουν να ζουν ενώ ουσιαστικά περιμένουν να ζήσουν.

Μέσα από το λαϊκό ρητό που θέλει τη ζωή να παρομοιάζεται μ’ένα μεγάλο πάρτι, εισαγόμαστε στην έννοια του teatrum mundi και στην αλληγορική παραβολή του κοσμοθεάτρου. “All the world’s a stage” είχε πει ο William Shakespeare στην περίοδο της Ελισαβετιανής εποχής. Αυτή η μεταφυσική εξήγηση του κόσμου, απεικονίζει τον κόσμο ως ένα θέατρο, ως μια μεγάλη σκηνή, όπου οι άνθρωποι είναι χαρακτήρες και οι πράξεις τους σχηματίζουν ένα δράμα, με το Θεό να εκτελεί χρέη συγγραφέως. Η συγκεκριμένη μεταφορά είχε συναναστροφή με το πραγματικό θέατρο, το οποίο αντίστροφα μπορούσε να γίνει αντιληπτό ως ο κόσμος στον μικρόκοσμο. Έτσι λοιπόν, η Ατζέντα, υποδιαιρείται σε μικρές ανεξάρτητες σκηνές που θα μπορούσαν να σταθούν σαν αυτοτελείς ιστορίες, με αρχή, μέση και τέλος. Η νοηματική συνάφεια επικρατεί και περνάει μέσα σε ογδόντα λεπτά την πεμπτουσία ότι εφ’ όσον η ζωή πάνω στη γη είναι πολύ μικρή, μας καλεί να τη δούμε όπως θα βλέπαμε ένα ποτήρι μισογεμάτο.
Η πρωτότυπη μουσική και τα τραγούδια διά χειρός Γιάννη Ταυλά μας ταξιδεύουν, μας διασκεδάζουν και ταυτόχρονα μας συγκινούν. Μας προτρέπουν ν’ αρπάξουμε την ευκαιρία και ν’ αδράξουμε τις στιγμές, οι οποίες χάνονται κι επιστρέφουν μετά από χρόνια με τη μορφή των αναμνήσεων.

 

 

 

 

Ο Κώστας Μπλουγουράς αναδεικνύει με τους φωτισμούς του το έργο επιστημονικής φαντασίας και το ανάγει στη σφαίρα της ιδεατής χαράς, κρατώντας το ηχηρά ζωντανό.
Το έργο σαν δυνατό μανιφέστο της εποχής, διαθέτει κυριολεκτικά τα πάντα: συγκεκριμένα, περιλαμβάνει γλαφυρότητα, αμεσότητα κι εξυπνάδα, με μια κοφτερή πένα- λεπίδα που στοχεύει στην αφύπνιση του Εγώ από τη σκοτεινή και αποκοιμισμένη Λήθη. Σ’ αυτό το σημείο, οι ηθοποιοί- ερμηνευτές, συνέβαλαν στην ολοκλήρωση του άρτιου αποτελέσματος, φροντίζοντας η κειμενική Ατζέντα να πάρει σάρκα και οστά, ξαφνιάζοντας και παράλληλα εντυπωσιάζοντας το κοινό.

Η Βίκυ Μαραγκάκη αποδίδει στο ρόλο της Ερατώς Γαλάτη, αξίες που είναι δυσεύρετες σε ανθρώπινη παρουσία, όπως η ευαισθησία και η ονειροπόληση.

Ο Μάνος Ζούρας (Ανδρέας) σε συνεργασία με τη συμπρωταγωνίστριά του Μαρίσα Μπίλη (Μαργαρίτα), κατάφεραν επάξια να σταθούν στους ρόλους των προσωποποιημένων- αφηρημένων εννοιών του πανδαμάτορα Χρόνου και της ορμητικής- ασυμβίβαστης επιθυμίας. Με τα δυνατά εκφραστικά τους μέσα και την δουλεμένη τεχνική τους, αλληλοσυμπληρώνονταν σαν να ήταν ένα βαρύ μα και συνάμα σταθερό δυναμικό.

Οι Αντώνης Φλώρος και Κώστας Ρόκας παρουσίασαν με εύθυμη κωμικότητα τους δύο περαστικούς που προσπαθούν να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τραβήξουν την προσοχή των ανθρώπων γύρω τους.

Ο Ανδρέας Ζάκας διαθέτει ευρεία υποκριτική γκάμα κι εμπειρία. Υποδύεται το ρόλο του ηλικιωμένου περαστικού χρησιμοποιώντας τα πιο ισχυρά του “όπλα”: την ευφράδεια και την ευστροφία συνδυασμένα με το ετοιμόλογο πνεύμα.

 

 

 

Ο Γιάννης Ηλιόπουλος παρουσίασε το ρόλο του μεσήλικα Σπύρου Άνθη, με πειστικότητα και αληθοφάνεια, τόσο στις κινήσεις όσο και στο λόγο και τις εκφράσεις του. Αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό ήταν ότι κατάφερε να ξεδιπλώσει με σαφήνεια, την καυστική επιπολαιότητα που διακρίνει την υπόσταση του πατέρα.

Τέλος, η Λυδία Εμμανουηλίδου μας μύησε στο πνεύμα του κλασσικού χορού, υποδυόμενη το αποκύημα της φαντασίας της Ερατώς που διαθέτει ιδιότητες  εγγενούς“απειλής” της ταυτότητας, που ροκανίζει την υπόσταση του Εγώ εκ των έσω. Εύθραυστα ρομαντική, με γεωμετρικές κινήσεις γεμάτες χάρη και δύναμη, κρατά το ρυθμό αναλλοίωτο.

Αξίζει να παρακολουθήσετε την Ατζέντα για πολλούς και διάφορους λόγους. Όμως ο λόγος που θα επιλέξω εντέλει να αναφέρω είναι πως όταν δίνεται έμφαση στην αυταγάπη, τότε ξεκινά το μαγικό ταξίδι της πλήρους ενεργοποίησης της συνειδητότητας: ο άνθρωπος μαθαίνει σταδιακά, βήμα-βήμα να αποδέχεται τον ίδιο του τον εαυτό. Και τι πιο σπουδαίο, όταν πια έχει επιτύχει να απεγκλωβιστεί από το ναρκοπέδιο του περιχαρακωμένου λαβυρίνθου της ζώνης άνεσης. Τότε, μπορεί να ισχυριστεί αληθινά ότι αρχίζει να ζει, απαλλαγμένος από υποκριτικούς καθωσπρεπισμούς που ευτελίζουν την αξία του. Τότε ανθίζει. Τότε εξελίσσεται. Το happily ever after στέκεται ως πιθανό σενάριο.

 

 

 

 

Ταυτότητα παράστασης

  • Συγγραφέας: Χρυσή Γιάντσιου
  • Σκηνοθεσία – Σκηνικά – Κοστούμια:Μαργαρίτα Αμαραντίδη
  • Βοηθός σκηνοθέτη:Μαρία Μάχου
  • Πρωτότυπη μουσική – τραγούδια – στίχοι:Γιάννης Ταυλάς
  • Φωτισμοί:Κώστας Μπλουγουράς
  • Φωτογραφίες – Βοηθός παραγωγής:Έλενα Μπούρα
  • Κατασκευή σκηνικών:Παναγιώτης Μανίκας
  • Χορεύτρια:Λυδία Εμμανουηλίδου
  • Παίζουν οι:Βίκυ Μαραγκάκη, Μάνος Ζούρας, Μαρίσα Μπίλη, Αντώνης Φλώρος, Γιάννης Ηλιόπουλος
  • Φιλική συμμετοχή:Ανδρέας Ζάκας, Κώστας Ρόκας
  • Ευχαριστούμε θερμά την εικαστικόΔήμητρα Βελισσάρη για την ευγενική παραχώρηση των πορτραίτων.

 

 

Πληροφορίες:

  • Πρεμιέρα:Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

 

Πρόγραμμα παραστάσεων:

  • Σάββατο 7,14& 21Ιανουαρίου 2023 στις 21.00
  • Κυριακή 1, 8,15& 22 Ιανουαρίου 2023 στις 20.00
  • Διάρκεια:80 λεπτά

 

 

* Η Ελένη Αναγνωστοπούλου είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top