Fractal

Διήγημα: “Επανέρχομαι δριμύτρελη”

Της Ελένης Νενού /

 

 

Επανέρχομαι δριμύτρελη

 

 

«Γιατί να χωρίσουμε αφού περνάμε τόσο τέλεια;»

Αυτός είπε τα κλασσικά, να μείνει λίγο μόνος, δεν φταίει αυτή, φταίει αυτός κτλ.

«Θα σε περιμένω!!! Για όσο χρειαστεί, έτσι είναι η αγάπη!»

«Πότε με αγάπησες; Σε δύο ραντεβού;»

***

– Δεν είναι μόνο δύο ραντεβού, είναι 18 χρόνια. Σε ξέρω από το τραπέζι της Κατερίνας, γκρίνιαζες ακατάπαυστα για τα καμένα μπριζολάκια, φορούσες μπεζ πουκάμισο. Και εγώ καθόμουν δίπλα σου με το αγόρι μου. Έχω χάσει 80 κιλά από τότε, αλλά δε με θυμάσαι καθόλου;

– Τι;

– Με τον άντρα μου, καμιά φορά, παίζετε μπάλα. Είχες έρθει και στο γάμο μου, μόνο στην εκκλησία, αλλά ούτε εκεί μου πολυμίλησες. Δεν θυμάσαι τίποτα;

-Δηλαδή, με γνώριζες από πριν; (με μάτια γουρλωμένα)

-Λίγο, έφτιαξα 135 ψεύτικα προφίλ για να μάθω πού βγαίνεις και τι κάνεις. Έμπαινα στα μπουζούκια και στις ταβέρνες, και αν δεν ήσουν μέσα, έβγαινα και έμπαινα στα δίπλα, μέχρι να σε βρώ. Σε κοιτούσα, αλλά ντρεπόμουν να σου μιλήσω, είχα και τα κιλά ακόμα.

– Με παρακολουθούσες;

– Όχι, κάθε Παρασκευή και Σάββατο μόνο. Και παρατήρησα πώς είχες ένα κόλπο πεσίματος με τον αναπτήρα. Την έπεφτες συνέχειαδεξιά και αριστερά, σε κάθε τσουλί. Με ανάγκαζες να πηγαίνω μετά και να τους λέω ότι είσαι άρρωστος, επικίνδυνος, μικροτσούτσουνος, ή τις απειλούσα. Και εγώ χρειάστηκε να σου ζητήσω αναπτήρα 16 φορές για να μου την πέσεις.

– Είσαι τρελή; Τι έλεγες για μένα;

– Πάντα τα καλύτερα. Μπορεί να είμαι παντρεμένη, αλλά εσένα αγαπώ. Σήμερα το πρωί που μου είπες ότι πρέπει να μιλήσουμε, νόμιζα ότι θα μου ζητούσες να συγκατοικήσουμε, και μετακόμισα ήδη κάποια πράγματα στο σπίτι σου.

– Πώς μπήκες σπίτι μου; Τί λες;

– Δεν μου έχεις δώσει κλειδιά ακόμα, και μου άνοιξε ο πατέρας σου, πολύ γλυκός, και με βοήθησε να κουβαλήσω τα πράγματα ως τον 4ο όροφο, μέχρι που τον έπιασε η μέση του.

– Μα δεν μένω στον 4ο, δεν έχω πατέρα.

– Μετά κατάλαβα πώς είμαι σε λάθος σπίτι, εσύ μένεις στο ισόγειο. Ξέρεις τι; Άσ’ το καλύτερα, εγώ δεν μπορώ να μένω στο ισόγειο, έχει πολύ υγρασία. Θα μείνω με τον κυριούλη στον 4ο, μην κουβαλάει τα πράγματά μου ξανά, και θα σε παρακολουθώ από εκεί.

Ευτυχώς φίλε, δε μπορείς να διαβάσεις τον διάλογο στο μυαλό μου.

***

«Έχεις δίκιο, ας χωρίσουμε, δεν είχαμε και τίποτα σπουδαίο…»

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top