Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / H εμμονή των φωτογράφων με το γυμνό
12/09/2023, 10:11 μμ

H εμμονή των φωτογράφων με το γυμνό

Γράφει η Χριστίνα Χανιώτου // *

 

 

Ότι όλοι οι φωτογράφοι θέλουν να βγάλουν γυμνά μοντέλα, το ξέρουμε. Ότι δε μπορούμε, όμως, όλοι να το κάνουμε, το αγνοούμε. Ταλαντούχοι φωτογράφοι κατά τ’ άλλα, μα μόλις παρουσιάσουν μια τέτοια δουλειά -η οποία σαφώς είναι έξω από τα νερά τους- παθαίνεις πολιτισμικό σοκ από την έλλειψη καλαισθησίας και νοήματος. Πληροφορήθηκα από έναν γνωστό ότι στον τάδε διαγωνισμό δεν προτιμούν τα γυμνά, λέει, επειδή τα φοβούνται. Τόση αντίσταση παύλα συντηρητισμός γιατί; Μήπως γιατί οι φωτογράφοι δεν είναι ώριμοι ακόμα, ώστε να παράγουν ένα αξιοπρεπές έργο;

 

 

Η εμμονή με το γυμνό πρέπει να τελειώσει. Η αντιμετώπισή του, επίσης, ως κάτι που αναγάγει τον φωτογράφο σε καλλιτέχνη το ίδιο. Δεν είμαι αυτόματα εγώ καλλιτέχνης, για παράδειγμα, επειδή χρησιμοποιώ το κλασικό φιλμ ως πρώτη ύλη. Είμαι ή δεν είμαι βάσει των φωτογραφιών που δημιουργώ ή του αν προσφέρω κάτι στο ευρύτερο οπτικό σύνολο. Και ναι, κάποτε έχουμε ευθύνη να ησυχάζουμε τη βαβούρα και τη κακογουστιά που προβάλλεται συγκρατώντας τα δικά μας πάθη για αναγνώριση. Γιατί το γυμνό πουλάει, αλλά ποιο είδος και σε ποιον θεατή.

 

 

Ακόμα και σε τίμιες προσπάθειες αποτύπωσης μιας γυμνής γυναίκας, τα σχόλια των δημοσιεύσεων είναι συχνά απογοητευτικά. Σεξισμός και υπονοούμενα που θολώνουν και την αντίληψη του φωτογράφου, αλλά και την προσπάθεια του μοντέλου. Το οποίο, αν και σύγχρονο πια, κάνει ακόμα προσπάθειες να διεκδικήσει την αυτοδιάθεσή του, αλλά και το δικαίωμα έκφρασης κόντρα στον φόβο γραφικών σχολιασμών. Πολλές γυναίκες επιθυμούν μέσω τέτοιων πορτρέτων να δηλώσουν την προσωπική τους απελευθέρωση που δεν είναι πλέον σεξουαλική, αλλά πνευματική από όλα τα ασφυκτικά “πρέπει”.

 

 

Πάντα πίστευα ότι η γυμνή φωτογραφία ανήκει πάνω από όλα στο μοντέλο, στον άνθρωπο δηλαδή που φωτογραφίζεται. Το δικό του γούστο σε συνδυασμό με του φωτογράφου θα φέρει ένα αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι, όμως, πως ο ρυθμός καθορίζεται από τον εκάστοτε καλλιτέχνη. Μόλις δούμε, λοιπόν, μια εικόνα με γυμνό που απέχει από βασικά αισθητικά κριτήρια να αναρωτηθούμε, ποιος φταίει. Όταν ξαναδούμε ένα γυναικείο σώμα να αντικειμενοποιείται, ας αναρωτηθούμε πάλι. Αν βρισκόμαστε στο μέρος εκείνο του κοινού που ανέχεται την προβολή της κλειδαρότρυπας ως τέχνη κι αν χρειάζεται να θέσουμε κι εμείς τον πήχη πιο ψηλά ως θεατές.

 

 

 

*Η Χριστίνα Χανιώτου είναι φωτογράφος πορτρέτων. Δείγμα δουλειά της μπορείτε να δείτε στον λογαριασμό Dreama Project.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top