Fractal
Home / Ποιήματα / Αφήγημα: “Χρυσάφω”
29/11/2022, 9:48 μμ

Αφήγημα: “Χρυσάφω”

Της Μαρίας Ντούμα //

 

 

 

 

 

Χρυσάφω

 

25 του Νοέμβρη, ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών και απ΄το πρωί ξεκίνησαν οι αναγγελίες και οι υπομνήσεις για τις γυναικοκτονίες και τους βιασμούς στα κανάλια και στα μέσα

Εμένα το μυαλό μου όμως έχει κολλήσει στη θεία Χρυσάφω που τελευταία φορά την είδα στο χωριό πρίν 20 χρόνια να κάθεται κατάχαμα και κλαίγοντας να μου δείχνει το κακοφορμισμένο και με πληγές πόδι της

Γριά πια βασανισμένη και κακοζωισμένη

Ήθελε να της φέρω μια αλοιφή να βάλει αλλά δεν ήξερε πως την έλεγαν και δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε

Ζήτησα την ονομασία της αλοιφής απ’ τα παιδιά της αλλά κανένα δεν την ήξερε και τότε μια γειτόνισσα της που πολύ αγαπούσε την θεία με φώναξε στο σπίτι της και μου την έδειξε γιατί είχε και η ίδια πάθει χτύπημα και μετά μόλυνση στο ίδιο σημείο

 

Η θεία Χρυσάφω ήταν η πιο δαρμένη γυναίκα σε όλο το χωριό

Άγριος και κακός ο άνδρας της

Θυμάμαι παιδάκι τη μάνα μου να τον καταριέται συνέχεια

Καμμιά κατάρα της όμως δεν τον έπιανε

Πέθανε μόλις τρία χρόνια πρίν πεθάνει η θειά

 

Κάθε βράδυ την έδερνε και μπροστά στα παιδιά

δεν τολμούσε κανένας να του αντιμιλήσει

Αυτή η καημένη μαζευόταν κουβαράκι απ’ το φόβο και ερχόταν θυμάμαι στο σπίτι μας και έλεγε στην μάνα μου να κοιμηθεί σε μάς μπας και γλυτώσει το ξύλο

 

Αναθεμά τους τόσοι άνδρες στο χωριό γιατί κανένας δεν έπιανε τον άνδρας της να του δώσει ένα χέρι ξύλο

Να δεί πως είναι

Μετά θα την ξανάδερνε;

Αυτά σκεφτόμουν παιδάκι τότε και φούσκωνε η ψυχή μου από θυμό και αγανάκτηση

 

Έξι παιδιά γέννησε η θειά Χρυσάφω στα χωράφια και στα λιβάδια ενώ έβοσκε τα πρόβατα

ένας θεός ξέρει πώς πορευόταν μόνη της στις γέννες

Σκεφτόμουν ότι μάλλον θα είχε μάθει απ’ τα γεννητούρια στα πρόβατα

 

Έζησε μέσα στο φόβο και στο πόνο

Στη φτώχεια

 

Ήταν όμως άνθρωπος άγιος με ψυχή μικρού παιδιού

Δεν είχε κακή κουβέντα για κανένα

 

Στα τελευταία της την γηροκομούσε η μεσαία κόρη της στο διπλανό χωριό από εκεί που έζησε με τον προκομμένο

 

Αποβραδίς είπε στην κόρη της

Θέλω με την κούρσα να με πάει ο Βαγγέλης στο σπίτι μου

Γιατί απόψε θα πεθάνω

 

Έλα μάνα άσε τις χαζομάρες

Της είπε η κόρη της

 

Επέμενε και ο εγγονός της την πήγε με την κούρσα στο σπίτι της

Εκεί που έζησε όλα τα χρόνια και όπου είχε πεθάνει και ο βασανιστής ο άνδρας της.

 

Εκεί μου είπαν κάθισε σε ένα σκαμνάκι σε ένα δωματιάκι

Δεν ξάπλωσε

Ήταν ήρεμη αλλά λιγομίλητη

Όταν ξύπνησαν το πρωί την βρήκαν στο σκαμνάκι καθισμένη νεκρή με το κεφάλι ακουμπισμένο στον τοίχο.

 

Αυτή ήταν η θεία η Χρυσάφω και αυτήν αφιερώνω μέσα μου τη σημερινή μέρα

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top