Γράφει η Αγγελική Λάλου // Ο μονόλογος είναι ίσως το πιο δύσκολο θεατρικό είδος. Πρέπει ως θεατής να είσαι συγκεντρωμένος να μπορείς να αφεθείς, να παρασυρθείς από τον χαρακτήρα του ήρωα. Από την άλλη, ο μονόλογος έχει μια
Περισσότερα
Γράφει η Αγγελική Λάλου // «Αγάπη σαν ακολασία», Γιώργος Χειμωνάς, επιλογή αποσπασμάτων-εσαγωγή: Αργύρης Παλούκας, εκδόσεις Κριτική Διαβάζοντας την «Αγάπη σαν ακολασία», με την επιλογή κειμένων του Γιώργου Χειμωνά από τον Αργύρη Παλούκα, είσαι ήδη από τον τίτλο προϊδεασμένος
Περισσότερα
Της Αγγελικής Λάλου // «Καθημερινά κρεβάτια», Μαρία Κουλούρη, εκδόσεις Μελάνι Τα παιδιά, αθώα, ως είναι απαλλαγμένα από το βάρος της μνήμης γίνονται παράδειγμα («Παιδιά κοιμούνται μέσ’ στα δάση / Στο πιο απαλό σκοτάδι σέρνουν μάγουλα / Μορφές
Περισσότερα
Γράφει η Αγγελική Λάλου // Πάντα μου άρεσαν οι αφηγήσεις που έχουν έντονο το προσωπικό στοιχείο. Που ο ήρωας είναι ο βασικός αφηγητής. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν βρίσκεται σε νεανική ηλικία ή τον βλέπουμε σιγά σιγά να μεγαλώνει μέσα
Περισσότερα
Γράφει η Αγγελική Λάλου // Πολλές φορές το ξεκίνημα της ζωής σηματοδοτείται με την πρώτη φωτογραφία του μαιευτηρίου. Αυτή είναι η πρώτη μαρτυρία της ύπαρξής μας. Η «απόδειξη» του ερχομού κάποιου στη ζωή. Από αυτή την πρώτη φωτογραφία
Περισσότερα
Γράφει η Αγγελική Λάλου // Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ποίημα…ξεκίνησε με μόλις δύο γράμματα, μια ανάσα, ένα αχ…έναν αναστεναγμό…μεγάλωσε κι έγινε λέξη…άρχισε δειλά να ανοίγει τα μάτια του, να ξεχωρίζει το φως, να συνηθίζει το
Περισσότερα
Της Αγγελικής Λάλου // Στριφογύριζε όλο το βράδυ στο κρεβάτι. Ίδρωνε ξεΐδρωνε. Σκεπαζόταν ξεσκεπαζόταν. Δεν τον χωρούσε το σώμα του. Πονούσαν αρθρώσεις, κλειδώσεις. Πονούσε παντού. Τεντωνόταν κι ακούγονταν τριξίματα. Λες κι είχε σκουριάσει ολόκληρος. Το πρώτο βιβλίο
Περισσότερα
Γράφει η Αγγελική Λάλου // Η ζωή ξεκινάει με μια βαλίτσα στο χέρι. Ό,τι έχει ετοιμάσει η μαμά για να πάρει στο μαιευτήριο. Κι ύστερα όσο μεγαλώνουμε αρχίζουμε οι ίδιοι τα πάρε δώσε μαζί της. Στην αρχή θα είναι μια
Περισσότερα
Γράφει η Αγγελική Λάλου // Λένε πως λίγο πριν πεθάνεις βλέπεις τη ζωή να περνάει μπροστά απ’ τα μάτια σου. Μύθος ή αλήθεια, ίσως να μη το μάθουμε ποτέ με σιγουριά. Λίγο πριν πεθάνει ένα από τα πιο αγαπημένα σου
Περισσότερα
Γράφει η Αγγελική Λάλου // Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η ίδια δουλειά. Έβγαζε; Κρατούσε; Αφαιρούσε; Πρόσθετε; Τα έβαζε κάτω κι άρχιζε το μέτρημα. Μα δεν τα πήγαινε καλά με τις πράξεις. Πολλές φορές σταματούσε γιατί μπερδευόταν. Πώς να
Περισσότερα
Της Σταυρούλας Ηλία // ΝΑΤΑΛΙΑ ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΣΥ Σαν να ήμουν εσύ σ’ ονειρεύτηκα σαν να ήμουν εσύ ένιωθα το δάκρυ σου και τον κόμπο στον λαιμό σου Σαν να ήμουν εσύ
ΠερισσότεραΓράφει ο Δημήτρης Φύσσας // κυριάκος χαρίτος, «μικρή εγκυκλοπαίδεια του θανάτου. >40 καταγραφές». [Πεζογράφημα]. «Στερέωμα», Αθήνα 2022. Πραγματικά, 39 (άρα>40) είναι οι καταγραφές διαφόρων ειδών θανάτου, με δίγλωσσους (ελληνικά – λατινικά) τίτλους, συν Εισαγωγή και
ΠερισσότεραΓράφει ο Δήμος Χλωπτσιούδης // «Ανθολογία νέων Σλοβάκων ποιητών», Μάρτιν Κότσις, Λάντισλαβ Λίμπτσεϊ, Βερόνικα Ντιανισκόβα, Γιάννα Πατσαλόβα, Γιουλιάνα Σοκολόβα, Μίχαλ Τάλλο, Τόμας Ραντόσλαβ, Εύα Τομκουλιακόβα, Πέτερ Τσίμπο. Ανθολόγηση: Μαρία Φερεντσουχόβα. Μετάφραση: Σύλβια Οκαλιόβα. Εκδ. Βακχικόν, σελ. 180 Είναι
ΠερισσότεραΤου Νίκου Τσούλια // Πώς γίνεται να επιβάλλεται και τελικά να κατισχύει μια επιστημονικοφανής έννοια, όταν στην ίδια την σύστασή της έχει αντίφαση και αντινομία; Πώς μπορούμε να μιλάμε για «κοινωνικό δαρβινισμό», όταν το σημασιολογικό φορτίο του όρου
ΠερισσότεραΓράφει ο Αθανάσιος Βαβλίδας // * Πηνελόπη Ντουντουλάκη «Το Mεγάλο Θήτα», εκδόσεις ΑΩ, 2022 Ξεκινώντας από τον τίτλο και μόνο, ο αναγνώστης αρχίζει να συλλογιέται λέξεις που αρχίζουν από το γράμμα θήτα: Θεός, θυσία, θάνατος, θαύμα,
ΠερισσότεραΓράφει ο Στάθης Κομνηνός // * Διευκρινίζω άμεσα : το «λοξή» τού υπότιτλου αφορά στην (ανορθόδοξη ; ή political incorrect ?) θέαση τού γράφοντος υπό ορισμένη και σαφή οπτική γωνία και σε καμιά περίπτωση στα, ολότελα ευθύβολα, στον
Περισσότερατης Μαρίας Γαβαλά // * Η νεαρή μητέρα μπήκε στη θάλασσα κρατώντας αγκαλιά το παιδάκι της – έδειχνε τρίχρονο πάνω κάτω, αγοράκι σίγουρα γιατί το καπελάκι που φορούσε ήταν γαλάζιο, όπως και τα περισσότερα από τα παιχνίδια του. Ένας
Περισσότερα
Του Χρήστου Χατζηκωνσταντίνου // * Αυτοτραυματισμοί και αναρρωτική άδεια: Μια παρεξηγημένη σχέση 1η Νοεμβρίου: Πέμπτη. Καλή μέρα θεωρητικά, σαν φοιτητές το λέγαμε μικρό Σάββατο. Αλλά όταν ήμασταν φοιτητές κάθε μέρα ήταν μικρό Σάββατο.
ΠερισσότεραΓράφει η Ζωή Καραμήτρου // Θάνος Σταθόπουλος «Η Ώρα», εκδ. Ίκαρος «Εγώ δεν θα γράψω ποτέ τη λέξη καλοδιάθετος, ούτε και εκατοντάδες άλλες λέξεις και σχήματα λόγου, όπως π.χ. ήταν οπλισμένος σαν αστακός. Θα γράψω, όμως, τρέμει σαν
ΠερισσότεραΤης Μένης Σεϊρίδου // * Πού να την φανταστώ μια τέτοια συνάντηση; Όμως και πάλι, με την ατυχία που με δέρνει τον τελευταίο καιρό, γιατί να μην την φανταστώ; Τα χάλια μου είχα σήμερα. Το είδωλο μου
ΠερισσότεραΓράφει η Αγγελική Σπηλιοπούλου // Άκης Παπαντώνης «Η τελευταία αρκούδα του δάσους», εκδ. Κίχλη Πέρασε ήδη μία δεκαετία από την έκδοση του πρώτου έργου του Άκη Παπαντώνη “Καρυότυπος”. Για το πρωτόλειό του βραβεύτηκε το 2014 από
ΠερισσότεραΓράφει ο Θάνος Γιαννούδης // Δημήτρης Σολδάτος, «Στην δροσιά του Δροσίνη» (Λευκάδα, 2019) Πολλές φορές βιαστική, άλλοτε παρελκυστική κι άδικη για την πραγματική της αξία και για το αποτύπωμα που θα αφήσει στο χρόνο, η πρώτη ανάγνωση μιας
ΠερισσότεραΓράφει ο Άντυ Βρόσγος // * Λίγα Μέτρα Ακόμα Στο μυαλό του ακόμα να ξεθωριάσει η εικόνα της Ελίνας μέσα στα αίματα. Οργή. Η πόρτα του περιπολικού άνοιξε και ακούστηκαν οι πρώτες φωνές και
ΠερισσότεραΤου Νίκου Τσούλια // * Leonid Afremov Το Παρίσι ακόμα και αν δεν έχεις πάει, το έχεις ονειρευτεί. Έχεις δημιουργήσει φαντασιώσεις, που άλλοτε ξέρεις τις μικροπηγές τους και άλλοτε όχι. Όταν μαθαίνεις στο σχολείο για το
ΠερισσότεραΓράφει η Παναγιώτα Σαράφη // * «Μαρία Τυδώρ» του Βίκτορα Ουγκώ, μετάφραση Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, εκδόσεις Ηριδανός, 2017 Είχα πρόσφατα την ευκαιρία να διαβάσω το θεατρικό έργο Μαρία Τυδώρ του Βίκτορα Ουγκώ σε ελληνική μετάφραση του γνωστού κριτικού και
ΠερισσότεραΤου Αντώνη Κηπουρού // * ΛΟΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ Τί χρώμα να ‘χουνε τα λόγια Όταν σωριάζονται στη γη Τάχα φορούνε τ’ αρχικό τους Το ροζ, το μπλε, το θαλασσί Όταν γεννιούνται πώς διαλέγουν Πού θα βουτήξουν
ΠερισσότεραΓράφει η Μαρία Λιάκου // Λώρα Λίπμαν «Το ωραίο μου πτώμα», Μετάφραση: Κίκα Κραμβουσάνου, Εκδόσεις Δώμα 2022 Οι πρώτες γυναικείες απόπειρες γραφής στην αστυνομική λογοτεχνία ξεκινούν στις απαρχές του φεμινιστικού κινήματος. Η ιστορία της γυναίκειας αστυνομικής λογοτεχνίας συνδέεται άμεσα συνεπώς με
Περισσότερα
