Fractal

Ποίημα: “Nαταλία”

Της Σταυρούλας Ηλία //

 

 

 

 

ΝΑΤΑΛΙΑ

 

ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΣΥ

 

Σαν να ήμουν εσύ σ’ ονειρεύτηκα

σαν να ήμουν εσύ

ένιωθα το δάκρυ σου

και τον κόμπο

στον λαιμό σου

 

Σαν να ήμουν εσύ

άκουγα το κλάμα σου

μου ξέσκιζε τα σωθικά

το ουρλιαχτό σου

 

Σαν να ήμουν εσύ

σε φιλούσα μυστικά

και σ’ αγκάλιαζα τα βράδια

διανύοντας τα 800 χιλιόμετρα απόσταση

σε μια αναπνοή

 

ερχόμενη στο μικρό δωματιάκι

να σε σκεπάσω

να σου χαϊδέψω την πλατούλα

να σου πω παραμύθια

άγνωστα που δεν έχεις ξανακούσει

 

Σαν να ήμουν εσύ

σε φόρεσα

ρούχο επίσημο και καθημερινό

καλοφυλαγμένο σε μπαούλο

άφθαρτο στο καλό και στο κακό

 

Σαν να ήμουν εσύ πόνεσα

σαν να ήμουν εσύ έτρωγα

σαν να ήμουν εσύ έπινα

σαν να ήμουν εσύ κοιμόμουν

και ξυπνούσα

 

Σαν να ήμουν εσύ ξενύχτησα

σαν να ήμουν εσύ μέθυσα

σαν να ήμουν εσύ ξερνούσα

τα παιδικά μου τραύματα

 

Σαν να ήμουν εσύ αγχώθηκα

σαν να ήμουν εσύ χαμογελούσα

ενώ πονούσα

σαν να ήμουν εσύ φοβήθηκα

φοβήθηκα, φοβήθηκα, φοβήθηκα

 

Σαν να ήμουν εσύ

πολέμησα τη θλίψη

σαν να ήμουν εσύ έπεφτα

σαν να ήμουν εσύ σηκωνόμουν

 

Σαν να ήμουν εσύ

αυτοκαταστρεφόμουν

 

 

(Σαν να ήμουν εσύ αρρώστησα)

 

 

Σαν να ήμουν εσύ

ερωτεύθηκα

αγάπησα

έζησα

και πέθανα

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top