Fractal

Ποίημα: “Ατιμωρησία”

Γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα //

 

 

 

 

 

Ατιμωρησία

 

Μία κόκκινη θάλασσα βρίσκεται μπροστά

μαύρα κοχύλια από μέσα τους ακούγονται φωνές παιδιών

από πόνο ξεσπούν σ’ έκκληση βοήθειας

μα κανείς δεν απαντά!

Μαύρα και τα όστρακα

μαύρα και τα ψάρια

υπάρχει ζωή εδώ;

Ρωτώ…

Μαύρo Καλοκαίρι αυτό

άνοιξαν της Γης οι ουρανοί

ακούει κανείς;

Θόλωσε κι ο ουρανός κι άρχισε να βροντά

αφού δεν μπορεί διαφορετικά να διαμαρτυρηθεί

ρίχνει αστραπές μπας και φοβηθούνε οι αμαρτωλοί και σωφρονιστούνε

αλλά πώς να φοβηθεί ένας ταραγμένος από κακία νους;

Μαχαίρια ρίχνει ο ουρανός για την ατιμωρησία εδώ κάτω

πού πήγαν της Γης οι γενναίοι και δεν ρίχνονται στην μάχη

πού χάθηκαν της Γης οι δίκαιοι και λογικοί να βάλουν τον τραγικό επίλογο;

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top