Δουνκέρκη, επειδή στη ζωή [και στην τέχνη] όλα [ακόμα και το θαύμα] είναι πιθανά
Γράφει ο Δημήτρης Κιαχίδης //
«Δουνκέρκη»
Σκηνοθεσία- σενάριο: Κρίστοφερ Νόλαν
Ερμηνείες: Φιόν Γουάιτχεντ (Τόμυ), Χάρι Στάιλς (Άλεξ), Τομ Χάρντυ (Φάριερ), Κένεθ Μπράνα (Μπόλτον), Μαρκ Ράιλανς (Ντόσον), Kίλιαν Μέρφι
Στο τέλος του Μαίου του 1940 μετά την κατάρρευση της γαλλικής αμυντικής γραμμής Μαζινό, 400.000 στρατιώτες των συμμάχων -ως επί το πλείστον Βρετανοί- βρέθηκαν αποκλεισμένοι στην γαλλική πόλη Δουνκέρκη, στα παράλια της Μάγχης απέναντι από την Αγγλία. Μεγάλα πλοία δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν την περιοχή για να τους περισυλλέξουν εξαιτίας του μικρού βάθους της θάλασσας. Έτσι είχαν δύο επιλογές: να παραδοθούν στους Γερμανούς ή να αποδεκατισθούν πολεμώντας. Και εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα έγινε κάτι απροσδόκητο: μικρά πολιτικά πλοία, από αλιευτικά μέχρι θαλαμηγοί, ανταποκρινόμενα στην έκκληση των αρχών, επιδεικνύοντας θάρρος και αυταπάρνηση και έχοντας την υποστήριξη της βρετανικής πολεμικής αεροπορίας, διέσχισαν τα στενά και κατάφεραν να απεγκλωβίσουν 370.000 άνδρες, μετατρέποντας μία ήττα σε νίκη και δίνοντας μία διαφορετική τροπή στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν είναι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους σκηνοθέτες. Οραματιστής, με ποικιλομορφία στο έργο του, ήθελε να ασχοληθεί με το εν λόγω γεγονός εδώ και δεκαετίες. Και τώρα που τα κατάφερε δικαιώθηκε πλήρως!
Δεν ενδιαφέρεται να κάνει ένα επικό χρονικό όσων συνέβησαν. Επιχειρεί μέσω του προσωπικού να αναδείξει το συλλογικό. Για αυτό ακριβώς δεν υπάρχει ένας κεντρικός ήρωας αλλά πολλοί ”δευτερεύοντες” που ο καθένας τους έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Τόμυ και ο Άλεξ είναι δύο νεαροί στρατιώτες στην παραλία που κάνουν τα πάντα προκειμένου να επιβιβαστούν σ’ ένα πλοίο και να καταφέρουν να αποδράσουν από αυτό το εφιαλτικό μέρος. Το ένστικτο της επιβίωσης είναι η κινητήρια δύναμη τους. Αντίθετα ο Φάριερ είναι πιλότος ενός Σπιτφάιρ και ναι μεν ενδιαφέρεται να μείνει ζωντανός, αλλά παράλληλα εξαντλεί κάθε περιθώριο για να προστατεύσει τα συμμαχικά πλοία και τους στρατιώτες, δείχνοντας μία ”αυτονόητη” για αυτόν γενναιότητα, την ίδια που χαρακτηρίζει και τον Ντόσον, έναν αστό που με τη θαλαμηγό του, και έχοντας ως πλήρωμα τον γιό του και έναν εξίσου θαρραλέο νεαρό, διασχίζει την Μάγχη για περισυλλέξει στρατιώτες, έχοντας ήδη σώσει έναν από τη μέση της διαδρομής, που όταν μαθαίνει ότι θα επιστρέψει στην κόλαση απ’ όπου διέφυγε πανικοβάλλεται.
Ο Νόλαν αρέσκεται να μην ακολουθεί μία γραμμική αφήγηση (Memento, Inception,Interstellar) και το κάνει και εδώ. Παρακολουθεί τα ίδια γεγονότα σε τρεις διαφορετικού εύρους χρονικές περιόδους που ενίοτε διασταυρώνονται.
Εξαιρετική κινηματογράφηση που χρησιμοποιεί όλα τα εκφραστικά μέσα, κινούμενη κάμερα, κοντινές γωνίες λήψης, μοντάζ και καταφέρνει να έχει συγκλονιστικά αποτελέσματα: λ.χ. δείτε την αρχική σεκάνς στην Δουνκέρκη, αυτές των αερομαχιών ή των βομβαρδισμών. Προσέξτε την χρήση των ήχων αλλά προσέξτε περισσότερο την σπουδαία μουσική του Χανς Τσίμερ που κινείται από τον μινιμαλισμό ως την απόλυτη συμφωνική έκρηξη προς το τέλος χρησιμοποιώντας και ένα θέμα του σπουδαίου Βρεττανού Έντουαρντ Έλγκαρ.
Σπουδαίες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς που δίνουν σάρκα και οστά στους χαρακτήρες που ανέφερα και όχι μόνο με ιδιαίτερη μνεία στον εξαιρετικό Μαρκ Ράιλανς στον ρόλο του Ντόσον.
Ο Νόλαν επαναπροσδιορίζει την κινηματογραφική αφήγηση παραδίνοντας ένα αριστούργημα με πολλές δυνατότητες ανάγνωσης. 10/10
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“Οι Αντίπαλοι”. Στα γήπεδα της επιθυμίας
30/04/2024, 8:07 μμ -
“Ripley”. Ο ασπρόμαυρος κόσμος των επιθυμιών
30/04/2024, 8:06 μμ -
Για την ταινία «Εμφύλιος πόλεμος». Μια ανολοκλήρωτη προφητεία
23/04/2024, 8:23 μμ -
“Το Ναυάγιο”. Στις ξέρες της τηλεθέασης
23/04/2024, 8:22 μμ -
✩ «Normal People». Ψυχική υγεία και εγωισμός
16/04/2024, 8:11 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
ΕΞΩ-ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Η ζωή εν τάφω, ΙI
Γράφει η Αγγελική Κώττη // «Για να χρονολογήσεις τα αγάλματα πρέπει να τα χαϊδέψεις» έλεγε ο πρόσφατα εκλιπών Δάσκαλος Γιώργος Δεσπίνης. Εν μέρει κυριολεκτούσε. Εν μέρει, υπονοούσε πως πρέπει να αποκτήσεις μαζί τους σχεδόν σαρκική οικειότητα, να τα παρατηρήσεις,
Περισσότερα -
Πεζοποιήμα: “Λείβηθρα”
Του Χρήστου Καζάζη // * Στα Λείβηθρα ανάστατοι όλοι τρέχουν. Στο κάστρο, δίπλα απ’ το μεγάλο ιερό, με το κυπαρισσένιο άγαλμα του γητευτή Ορφέα, σύναξη ο βασιλιάς εκάλεσε μεγάλη. ”Κίνδυνος, με δόντια σουβλερά κι οσμή θανάτου, απ’ το
Περισσότερα -
Μια σύντομη ναυτική περιπέτεια
Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου // Σωτήρης Βλάχος: «Ο γύρος της Αφρικής με το φορτηγό “Athen Progress”», Εκδόσεις Φιλύρα, 2022, σελ. 150 Εδώ και μερικές δεκαετίες, καθώς στην ελληνική κοινωνία έχουν επέλθει ριζικές αλλαγές σε εργασιακό επίπεδο, πολύ λίγοι
Περισσότερα -
Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη // «Από Μακριά», Αγγελική Δαρλάση, Εικονογράφηση: Αντώνης Κουτσογιάννης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 56 Μόλις γνώρισα την Άλη, ένα Ρομά κορίτσι, την διαφορετική ηρωίδα της Αγγελικής Δαρλάση. Είναι η Άλη που τα παιδιά της έδεναν τα μάτια με μαντήλι.
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Της Νατάσας Αθηαινίτου- Κυπριανού // * Το δέντρο Μια ανάμνηση επαναλαμβανόμενη κάθε ταπεινό Δεκέμβρη μια σύντομη απόδραση- επίσκεψη στο φως καθώς στολίζουμε το δέντρο των Χριστουγέννων σαν φανταστικοί επιβάτες σε πολικό εξπρές επάνω σε ουράνιες ράγες αναζητώντας
Περισσότερα -
Η γλώσσα είναι το αίμα της ψυχής
Γράφει η Βιολέττα-Ειρήνη Κουτσομπού // Χαν Γκανγκ «Μάθημα Ελληνικών», Μετάφραση: Αμαλία Τζιώτη, σελ. 184 Ο Ιταλός σκηνοθέτης Φρεντερίκο Φελίνι κάπου αναφέρει ότι κάθε γλώσσα βλέπει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο και διαβάζοντας το βιβλίο της Νοτιοκορεάτισσας συγγραφέως Χαν
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Πρωτοχρονιάτικο όνειρο”
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Για τους μικρούς και τους μεγάλους μου φίλους Κάνει κρύο, τσουχτερό κρύο, παγωνιά. Έξω είναι όλα παγωμένα. Και μέσα στο σπίτι έχει άγριο κρύο κι ας είναι αναμμένο στο φουλ το
Περισσότερα
