Ποίηση: “Επίθεση πνιγμού”
Του Χρήστου Δημούλα // *
Ένας λυγμός από πικρό μπουζούκι σκοτείνιασε την πλάση
κι ο έρωτας ματώθηκε από το φαρμάκι.
Τόσος πόνος..
Σαν φύλλο δέντρου
που το κοπανάνε αδιάκοπα οι αγέρες.
Μες στις ρανίδες των δακρύων σου, το φως προσκύνησε την θλίψη σου την μαζεμένη.
Τα μάτια της αυγής κλείσανε τα παραθύρια τους.
Το λιμάνι χάθηκε μεμιάς, από την θάλασσα της λύπης σου που το κατάπιε
κι οι μελωδίες του χαμού, φούσκωσαν την καρδιά σου.
Το μαυροπούλι ξανάρχεται
φυλάξου, μη πνίξει και εσένα..
20/1/2017
* O Χρήστος Δημούλας, είναι εμπορικός αντιπρόσωπος, λογοτέχνης με τρεις ποιητικές συλλογές, απόφοιτος Παντείου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ακολουθώντας τα βήματα του Ζέμπαλντ, αναζητά και το δικό της διαβατήριο.
Γράφει ο Μάνος Κοντολέων // «Το απολεσθέν διαβατήριο του Ζέμπαλντ», Τέτα Μακρή, Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2014 Μέσα της δεκαετίας του ’90 επρόκειτο να κυκλοφορήσει σε μια νέα έκδοση και σε νέο εκδοτικό οίκο ένα μυθιστόρημα μου γραμμένο
Περισσότερα -
Το μικρό νησί της Έφης Λαδά… στα Παραμύθια του Σαββάτου!
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // Έφη Λαδά «Το μικρό νησί», εικονογράφηση: Έφη Λαδά, εκδ. Παπαδόπουλος Ένα νησί που θα μπορούσε να είναι η ψυχή μας… Το ξέρετε πως στην μέση ενός ωκεανού υπάρχει ένα νησί
Περισσότερα -
☆ Οι τάφοι της Βεργίνας: Η λάμψη ενός βασιλείου που δεν πέθανε ποτέ!
Κείμενα-Φωτογραφίες: Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη // Όταν φτάσαμε στους τάφους της Βεργίνας, τίποτε δεν προμήνυε πως αυτή η συγκλονιστική ανακάλυψη του αρχαιολόγου Μανώλη Ανδρόνικου το 1977 θα μας άφηνε άφωνους από το μεγαλείο, την δύναμη και τον πλούτο που απέπνεε
Περισσότερα -
Ένα ποίημα: “Δασκάλα μου”
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη // * Δασκάλα μου Δασκάλα μου τη γνώση σου εμπιστεύομαι, αφήνομαι να με διδάξεις. Και τον κόσμο της ψυχής μου με τη γνώση σου να αλλάξεις. Δασκάλα μου τα μάτια σου
Περισσότερα -
Ποίημα: “Λήμμα Παλιού Ημερολογίου”
Της Υακίνθης Ιωνά // * Λήμμα Παλιού Ημερολογίου Τη γυναίκα με τα απλανή κρυστάλλινα μάτια, τα ραγισμένα απ’ τις επίγειες θλίψεις, το πελιδνό μέτωπο και τα αχτένιστα χιονισμένα μαλλιά τη συναντούσα μέρα και νύχτα, και παντού.
Περισσότερα -
«Τα ξημερώματα ακούω τις ανάσες τους/και κάθε πρωί βλέπω τα όνειρά τους να ζωγραφίζουν»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος // Κατερίνα Ατσόγλου «Συμβολισμοί», εκδ. Βακχικόν Με την Κατερίνα μας συνδέουν νήματα αισθητικής συγγένειας που μας έχουν οδηγήσει σε κοινές δράσεις στο παρελθόν, εύχομαι αντίστοιχα και με υγεία να ξανανταμώσουμε και στο μέλλον.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Κινέτα”
Του Άγγελου Ανδρεοσόπουλου // * Κινέτα Σκίσε μου τις βάτες και τα μανίκια στην ερημιά. Φωτογράφισέ με ενώ θα απορώ για το πως συνέβη αυτό. Οι προηγούμενοι έχασαν το πλοίο και πήραμε τα εισιτήριά τους. Μείναμε
Περισσότερα