Ποίηση Ζακ Πρεβέρ – Poésie Jacques Prevert [4 Φεβρουαρίου 1900 – 11 Απριλίου 1977]
Επιμέλεια – επιλογή: Μανόλης Ανδρεδάκης //
Presque
À Fontainebleau Devant l’hôtel de l’Aigle Noir Il y a un taureau sculpté par Rosa Bonheur
Un peu plus loin tout autour Il y a la forêt Et un peu plus loin encore Joli corps Il y a encore la forêt Et le malheur Et tout à côté le bonheur Le bonheur avec les yeux cernés
Le bonheur avec des aiguilles de pin dans le dos Le bonheur qui ne pense à rien Le bonheur comme le taureau Sculpté par Rosa Bonheur Et puis le malheur Le malheur avec une montre en or Avec un train à prendre Le malheur qui pense à tout … À tout À tout … à tout … à tout … Et à tout Et qui gagne “presque” à tous les coups Presque. |
Σχεδόν
Στο Φοντελεμπώ Μπροστά στο ξενοδοχείο του Μαύρου Αετού Υπάρχει ένας ταύρος σκαλισμένος από τη Ρόζα Μπονέρ* Λίγο πιο πέρα γύρω γύρω Υπάρχει το δάσος Και λίγο μακρύτερα ακόμη Όμορφο σώμα Υπάρχει και πάλι το δάσος Και η δυστυχία Και δίπλα της η ευτυχία Η ευτυχία με τα μάτια κομμένα
Η ευτυχία με πευκοβελόνες στην πλάτη Η ευτυχία που δεν σκέφτεται τίποτα Η ευτυχία σαν τον ταύρο Σκαλισμένο από τη Ρόζα Μπονέρ Και μετά η δυστυχία Η δυστυχία με ένα χρυσό ρολόι Μ΄ ένα τρένο που θα πάρει Η δυστυχία που τα σκέφτεται όλα Όλα Όλα … όλα … .όλα … Και για όλα Και κερδίζει “ σχεδόν” σ΄ όλα τα χτυπήματα Σχεδόν.
|
Rosα Βonheur: Γαλλίδα Ζωγράφος (1802- 1899).
Γαλλικά: bonheur = ευτυχία, παίξιμο με το επώνυμο της ζωγράφου και με την έννοια της ευτυχίας
Le chat et l’oiseau
Un village écoute désolé Le chant d’un oiseau blessé C’est le seul oiseau du village Et c’est le seul chat du village Qui l’a à moitié dévoré Et l’oiseau cesse de chanter Le chat cesse de ronronner Et de se lécher le museau Et le village fait à l’oiseau De merveilleuses funérailles Et le chat qui est invité
Marche derrière le petit cercueil de paille Où l’oiseau mort est allongé Porté par une petite fille Qui n’arrête pas de pleurer Si j’avais su que cela te fasse tant de peine Lui dit le chat Je l’aurais mangé tout entier Et puis je t’aurais raconté Que je l’avais vu s’envoler S’envoler jusqu’au bout du monde Là-bas où c’est tellement loin Que jamais on en revient Tu aurais eu moins de chagrin Simplement de la tristesse et des regrets Il ne faut jamais faire les choses à moitié.
|
Ο γάτος και το πουλί
Ένα χωριό ακούει θλιμμένο Το τραγούδι ενός πληγωμένου πουλιού Είναι το μοναδικό πουλί του χωριού Και ο μοναδικός γάτος του χωριού Τόχει φάει μισό Και το πουλί σταματά να τραγουδά Κι΄ ο γάτος σταματά να γουργουρίζει Και να γλείφει τη μουσούδα του Και το χωριό κάνει στο πουλί Μια μεγαλοπρεπή κηδεία Κι΄ ο γάτος που είναι καλεσμένος
Περπατά πίσω από μικρό αχυρένιο φέρετρο Όπου κείτεται το νεκρό πουλί Που το κρατά ένα μικρό κορίτσι Που κλαίει ασταμάτητα Αν ήξερα πως θα σου προξενούσε τόσο πόνο Της λέει ο γάτος Θα το είχα φάει ολόκληρο Και μετά θα έλεγα Πως τόχα δει να φεύγει πετώντας Πετώντας ως την άκρη του κόσμου Εκεί κάτω που είναι τόσο μακριά Απ΄ όπου κανείς ποτέ δεν γυρίζει Θα ήσουν λιγότερο θλιμμένη Απλά λύπη και νοσταλγία Δεν πρέπει να κάνουμε τα πράγματα μισά. |
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
“Έντα Γκάμπλερ” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.
Από την Αντιγόνη Καράλη // Εξάμβλωμα της φαντασίας, τέρας, παρανοϊκή, ατομίστρια, άτεγκτη, ζηλιάρα, οραματίστρια, φεμινίστρια, ιδεαλίστρια, θύμα των περιστάσεων είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που έχουν χρησιμοποιήσει οι κριτικοί για να περιγράψουν την αμφιλεγόμενη ηρωίδα του Iψεν,
Περισσότερα -
Δοκίμιο: «Υπάλληλοι»
Του Κωνσταντίνου Κ. Χατούπη // Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΨΕ γιὰ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους ξέχασε νὰ μᾶς πῇ τὸ κρισιμότερο ὅλων· δηλαδὴ τὸν τρόπο ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ προϊστάμενοι γιὰ νὰ καθιστοῦν τοὺς ὑφισταμένους τους πιὸ ἀποδοτικούς!
Περισσότερα -
Ποίημα: “Λουΐζα”
Του Νικολάου Δημ. Κακατσάκη // * “Λουΐζα” Φεύγουμε κάθε τέταρτη μέρα για τις βόλτες μας και κάθε Πέμπτη και Κυριακή στα αφιερώματα του κινηματογράφου στην Λέσχη των φίλων των Γραμμάτων, της Τέχνης και του Φεστιβάλ της
Περισσότερα -
“Της προσμονής, αστικές στιγμές”. Έξι ποιήματα χαϊκού.
Του Γιάννη Τόμπρου // * “Της προσμονής, αστικές στιγμές” Γέρνει η νύχτα και ήρθε ασκλάβωτος τραχύς ο πόθος. Τ’ απομεινάρια είναι ήττες στοργικές κι άσπλαχνες νίκες. Βαριά η πνοή- αγκομαχά στον ίσκιο μι’
Περισσότερα -
Διήγημα: “Πλευρές αντίθετες”
Της Μαρίας Θεοδώρου // Πατήσια. Θέμιδος 16.5ος όροφος. Διαμέρισμα 3.Εγώ. Εγώ Νυστάζω. Άλλη μια ανούσια νύχτα ήρθε και με βρήκε ξανά εδώ, στο μπαλκόνι με τα τσιγάρα μισοτελειωμένα μέσα στο σπασμένο τασάκι της μάνας μου. Το ποτήρι άδειο.
Περισσότερα -
Διαμορφώνοντας ένα εγκλητικό τρίπτυχο μεγάλης ισχύος: Ερεύνησε, Άγγιξε, προσέφερε, αφέσου.
Γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης // Κωνσταντίνος Μπούρας: «Φάος. ΛΕΞΙΚΑΝΘΑΡΟΣ. α-ΦΘΟΝΙΑ ΦΩΤΟΣ.’», εκδ. Νίκας Από τις εκδόσεις Νίκας, πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μπούρα, που εν προκειμένω φέρει τον τίτλο ‘Φάος. ΛΕΞΙΚΑΝΘΑΡΟΣ. α-ΦΘΟΝΙΑ ΦΩΤΟΣ.’ Τυπολογικά,
Περισσότερα -
«Φεύγω για μιαν επιστροφή»
Γράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου // Βιβή Κοψιδά- Βρεττού «Κεραίες βραχείας εκπομπής», εκδ. Βακχικόν Τον Ιούλιο του 2019 κυκλοφόρησε το 15ο βιβλίο της Βιβής Κοψιδά – Βρεττού, με τίτλο «Κεραίες βραχείας εκπομπής». Πρόκειται για σύντομα (όπως καταδεικνύει και ο
Περισσότερα