“SUPPOSE” του e.e.cummings (1894 – 1962)
Επιμέλεια – επιλογή: Μανόλης Ανδρεδάκης //
Υπόθεσε
πως η ζωή είναι ένας γέρος άνδρας με λουλούδια στο κεφάλι.
Ο νεαρός θάνατος κάθεται σ’ ένα cafe
χαμογελώντας, κρατώντας ένα νόμισμα ανάμεσα,
στον αντίχειρα και το πρώτο δάχτυλο
(λέω “θ΄ αγοράσει λουλούδια“ για σένα
και “ο Θάνατος είναι νεαρός
η ζωή φοράει βελούδινο παντελόνι
η ζωή παραπατάει, η ζωή έχει γένια” εγώ
λέω σε σένα που είσαι σιωπηλή,- “ Βλέπεις
τη ζωή είναι εκεί κι εδώ,
ή εκείνο ή αυτό
ή τίποτα ή ένας γέρος 3 τρίτα
κοιμισμένος, στο κεφάλι του
λουλούδια, φωνάζει πάντα
σε κανένα κάτι για les
roses les bluets
ναι,
θ’ αγοράσει Αυτός;
Les belles bottes -ω άκου,
pas cheres”)
και η αγάπη μου απάντησε αργά Νομίζω ναι. Αλλά
Εγώ νομίζω πως βλέπω κάποιον άλλο
είναι μια κυρία, που τ’ όνομά της είναι μετέπειτα
είναι καθισμένη κοντά στο νεαρό θάνατο, είναι λεπτή:
της αρέσουν τα λουλούδια.
POST IMPRETIONS XII
Μετάφραση: Σωκράτης Σκαρτσής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“της απευχής τ’ αντίο”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
30/04/2024, 7:43 μμ -
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τέσσερεις γυναίκες, τέσσερεις εποχές, τέσσερα κεφάλαια…
Γράφει η Χρύσα Φάντη // * Χριστίνα Καράμπελα, «Καιροί τέσσερεις», Εκδ. Πόλις, 2014. σελ.197. Τέσσερεις καιροί, τέσσερεις αφηγηματικές φωνές που αναπτύσσονται σε τέσσερα διαδοχικά κεφάλαια, με το σπονδυλωτό αυτό μυθιστόρημα –υποδορίως- να κτίζεται πάνω στο μύθο της Δήμητρας
Περισσότερα -
Δισκοκριτική: «K. On Top» – Alekos Vretos.
από τον Γιάννη Παναγόπουλο // Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να ξεκινά κάπως έτσι: «Σπάνιο Δείγμα….». Θα μπορούσε να ξεκινά και κάπως έτσι «O Αλέκος Βρέτος πιστοποιεί….» Αυτό ο κείμενο δεν θέλει να πεθάνει τόσο γρήγορα. Το νέο άλμπουμ του
Περισσότερα -
Διήγημα fractal: “Δώρο Χρστουγέννων”
Της Τζένης Μανάκη // Της φόρεσε κι ένα δεύτερο πανωφόρι, όμως το τρέμουλο δεν σταμάτησε. «Κρυώνω μέσα μου», ψιθύρισε. «Κρυώνω πάντα, αλλά αυτές τις μέρες το κρύο είναι ανυπόφορο». Το ήξερε, ό,τι κι αν
Περισσότερα -
Διήγημα: “Βασιλιάς του Κόσμου”
Του Κωνσταντίνου Δομηνίκου // * Είμαι πάλι εφτά χρονών όπως τότε, στο χωριό, πριν χιλιάδες χρόνια, πίσω από το παλιό το σπίτι και μαζί με το παρδαλό μυαλό μου, λερώνω τους ασβεστωμένους τοίχους του κόσμου τούτου. Στην πραγματικότητα
Περισσότερα -
Ποίημα: “ Όσο και αν ”
Γράφει ο Βασίλης Ν. Πης // * Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε Όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος Ντίνος Χριστιανόπουλος Οι φωτεινές ημέρες Αποκλείστηκαν στην μοναξιά
Περισσότερα -
Κώστας Στεργιόπουλος: Στην αρχή μου βρίσκεται το τέλος μου
Της Ελένης Γκίκα // Υπάρχουν κάποιες μέρες που ευνοούν τους αποχαιρετισμούς. Εχθές η Εταιρεία Συγγραφέων αποχαιρετούσε ένα σημαντικό ιδρυτικό μέλος της. Τον βραβευμένο ποιητή, πεζογράφο και κριτικό, ομότιμο καθηγητή του πανεπιστημίου της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας και έναν από
Περισσότερα -
To «Δεν έχω τίποτα» του Έντουαρτν Μποντ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Γράφει η Αντιγόνη Καράλη // Χώρος λιτός. Δράση οριακή, ακραία. Λόγος κοφτός, σκληρός, εξομολογητικός. Χιούμορ. Πολύ χιούμορ. Πώς αλλιώς; Τρία πρόσωπα. Δύο άντρες. Μία γυναίκα. Δύο καρέκλες. Ένα δωμάτιο. Κάπου, κάποτε. Πριν, τώρα ή μετά; Χρόνος άχρονος. Ένας
Περισσότερα