Ποίηση: “Καιροί πολέμου”
Της Σταματίας Γεωργούλη //*
“Καιροί πολέμου”
Φέτος ο χειμώνας
δεν προσφέρει ευσπλαχνία
στις νύχτες του.
Παγώνει το θαρρετό απ’ το φως
μιας έκπαγλης σελήνης.
Απαγορεύει το παρηγορητικό
της θάλασσας.
Σ’ έναν περίπατο της νύχτας μου
τυχαία αντάμωσα στο διάβα μου
βλέμμα μικρού παιδιού, από τόπο ξένο.
Άδειες κι απαρηγόρητες
οι κόρες των ματιών του.
Δίχως αγάπη,
δεν αποχαιρετούν τα εύθραυστα κλαράκια
οι χειμώνες.
‘Θολοί καιροί, μ’ ανεμοζάλη’
ηχοβολούν οι ίσκιοι των εμπόλεμων ψυχών…
Όσοι αιώνες κι αν περάσουν
του Πολυνείκη το κορμί
θα λιώνει άταφο.
Η Αντιγόνη θ’ απομένει σ’ έναν μονόλογο
με την ηχώ απ’ τον δικό της ίσκιο.
Ενώ η θλίψη κι η δικαιοσύνη
θα παραδέρνουν έρμαια παιδιά
του απέραντου και του ματαιωμένου των θνητών.
* Ονομάζομαι Σταματία Γεωργούλη, είμαι καθηγήτρια Αγγλικών σε δημόσιο γυμνάσιο στη Χίο και ασχολούμαι με την ποίηση εδώ και χρόνια. Επίσης, συμμετέχω στην έκδοση τοπικού περιοδικού φίλων της ποίησης του νησιού μου, ( ‘Σείστρο’ ). Άμεσα στο μέλλον σκοπεύω να εκδώσω την πρώτη μου ποιητική συλλογή.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
“λαγόσβηστος εκ φτέρης”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
07/05/2024, 8:56 μμ -
Ποίημα: “Διογένης”
07/05/2024, 8:52 μμ -
Ποίημα: “συνίζηση”
07/05/2024, 8:50 μμ -
Ποιήμα: “Τερακότα”
07/05/2024, 8:49 μμ -
Ποίημα: “Ανάσταση”
07/05/2024, 8:48 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Αποχαιρετώντας τον Ορέστη Αλεξάκη
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Στο τέλος, όλα σωπαίνουν/ και μόνο στάζει μια βρύση/ Για να μπορείς να θυμάσαι» [«Στο τέλος όλα σωπαίνουν…»] Και κάπως έτσι, ο ποιητής «Ληξίαρχος» Ορέστης Αλεξάκης, «έφυγε» αφήνοντας το τελευταίο του «Ρόπτρο»
Περισσότερα -
Διήγημα: «Η ευτυχία»
Της Πέρσας Ζηκάκη //* Το πλήθος, η πολιτεία, η κίνηση του χρόνου, απροσπέλαστες έννοιες ήταν για εκείνη. Τίποτα συγκεκριμένο. Όλα αφηρημένα κι αόριστα. Η μοναξιά ήταν για τη Βασιλική η μοναδική έννοια που γνώριζε καλά. Από μέσα
Περισσότερα -
Ποιητικό αφήγημα: Επτά θανάσιμα αμαρτήματα
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου // Επτά θανάσιμα αμαρτήματα (Σε σκοτεινά στενά δρομάκια του μυαλού) Μέσα στης νύχτας τη σιγή αργά σαν ψίθυρος σαν τρίξιμο απαλό πάνω στη σκάλα, σαν βήματα που σέρνονται στο πάτωμα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Θέλω να αισθάνομαι τη βροχή”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη // “Θέλω να αισθάνομαι τη βροχή” Θέλω να αισθάνομαι τη βροχή. Να διαπερνά κάθε πόρο του δέρματός μου, να φτάνει μέχρι τα οστά μου. Το να περπατάς στη βροχή είναι μία πράξη απελευθέρωσης.
Περισσότερα -
✩ Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν συνεχίζει να μας εκπλήσσει με την καινούργια παραγωγή «Δωδέκατη Νύχτα ή Ό,τι επιθυμείτε» σκηνοθεσία Γιάννης Κακλέας
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν συνεχίζει να μας εκπλήσσει με την καινούργια του παραγωγή στο θρυλικό Υπόγειο, όπου ο Γιάννης Κακλέας αναδομεί ευχάριστα την ελληνορωμαϊκή κωμωδία τού ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ «Δωδέκατη Νύχτα ή Ό,τι επιθυμείτε» που είναι
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα
Του Χριστόφορου Τριάντη // * Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ Ω ! Θλίψη Στους ναούς της νύχτας σε προσκυνούμε Έγινες η θεά των προσευχών μας Η χαρά μας – ανεπαίσθητα – νικήθηκε από το σκοτάδι και χάθηκε στα νερά
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το γυαλιστερό βυσσινί ποδήλατο”
Του Δημήτρη Πέττα // * Η θεία, η Ειρήνη, ήρθε και με έτριψε απαλά στα μαλλιά, σημάδι ότι το πρωινό μου ήταν έτοιμο. Ένιωσα το άγγιγμά της σαν μία πεταλούδα να προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του κεφαλιού μου,
Περισσότερα