Το ποίημα της εβδομάδας | Νιόβη Ιωάννου, «Με λένε Μαρία»

✩ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

• Για την ποίηση του Κώστα Θ. Ριζάκη, με αφορμή την έκδοση της μελέτης: Για εκείνη την αμφίαλο σιωπή του Επιτάφιου Δρόμου (1)

  

  Γράφει η Άννα Αφεντουλίδου  //  *   Ο Κώστας Θ. Ριζάκης γεννήθηκε το 1960 στη Λαμία, όπου και ζει μέχρι σήμερα, μια ζωή μονήρη και απομονωμένη. Είναι ένας ποιητής που φροντίζει με ιδιαίτερη προσοχή τα ποιήματά του μέχρι την τελευταία

  Περισσότερα

• Ποιήση: “Δεν το εμέτρησε ποτές η ιστορία…”

  

  Της Μαρίας Α. Μίτλεττον // *         Δεν το εμέτρησε ποτές η ιστορία…     Το μόνο που άφησαν ανέπαφο λοιπόν τη μέρα της Βαστίλης από το παλάτι ήταν εκείνο το ρολόι του 15ου αιώνος, το σκαλιστό

  Περισσότερα

• Διήγημα: “Άπιαστο όνειρο”

  

  Της Αναστασίας Γεωργακοπούλου // *         Άπιαστο όνειρο   Σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμα. Δεν πρέπει να είμαστε μαζί. Σε σκέφτομαι συνέχεια… πρέπει να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου. Σε γνώρισα πριν πέντε χρόνια. Ήμουν

  Περισσότερα

• Δύσκολες ζωές, αλήθειες πανανθρώπινες

  

  Γράφει η Ελένη Παπανδρέου //   Κατερίνα Παναγιωτοπούλου «ΔΙΑΨΑΛΜΑ», εκδ. Εντευκτηρίου   Ο Γωνίτσας, ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του βιβλίου της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου είναι ένα ορφανό από μητέρα αγόρι που προτιμά «τις γωνιές και τ’ απόσκια». Το όνομά του

  Περισσότερα

• Διήγημα: «Βαρομετρικό χαμηλό»

  

  Του Κώστα Παπαδομανωλάκη //       Κάθε γράμμα ξεκινάει με μία προσφώνηση. Αλλά εγώ δεν ξέρω πώς να σε πω. Και αυτό, γιατί δεν έχω βρει ακόμα τη λέξη, που να περιγράφει το άπειρο. Τώρα έχω μηδενίσει. Έχω φτάσει

  Περισσότερα

• Τέσσερα ποιήματα

  

  Του Χρήστου Κουκουσούρη // *       Παράλληλες πορείες.  14/08/2017   Εσύ ζωγράφιζες καρδιές κι εγώ άγκυρες στους βράχους κάθε που καταφέρναμε να βγούμε ως την ακτή δένδρα γερτά, μ’ άγρια ριζά απ’ άνεμους θανάτους τις νύχτες που απ’

  Περισσότερα

• Το ποίημα της εβδομάδας | Ευτυχία Παναγιώτου «Φωτοσκίαση»

  

  Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη //         Ευτυχία Παναγιώτου «Φωτοσκίαση»   Ο ήλιος συνθλίβει το τοπίο, αγνοεί τις σκιές. Τα πράγματα μοιάζουν ίδια κι εξισώνονται. Πρόσωπα δίχως χαρακτηριστικά, μάτια που μισοκλείνουν, προσπαθώντας να φωτογραφηθούν. Πόσο ψεύτικο φως, δίχως αποχρώσεις,

  Περισσότερα

• Μια μετα-αποκαλυπτική ιστορία για το παρ’ ολίγον τέλος της ανθρωπότητας λόγω ενός ιού

  

  Της Χρυσάνθης Ιακώβου //   «Το άβατο. Η ματωμένη γη» του Αλέξανδρου Καψοκόλη, Εκδόσεις Βακχικόν 2020   Έχοντας πετύχει το τέλειο timing με την πανδημία, το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Καψοκόλη διαβάζεται με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς πρόκειται για μια μετα-αποκαλυπτική

  Περισσότερα

• Ποίημα: “Εγώ πνιγόμουν ήσυχα στην άμμο πάνω”

  

  Γράφει η Γιώτα Αναγνώστου //           Εγώ πνιγόμουν ήσυχα στην άμμο πάνω   Μου φώναζε εχθές πως μ’ αγαπάει Μέσα απ’ τη θάλασσα ερχόταν η φωνή του Εγώ πνιγόμουν ήσυχα στην άμμο πάνω Μου πέταγε ο ουρανός σωσίβιο

  Περισσότερα

• Ποίηση: “Το άγνωστο αιλουροειδές”

  

  Του Βαγγέλη Λαμπρόπουλου //         Το άγνωστο αιλουροειδές   I.Περιφέρομαι στην πόλη μου σαν δίκαιη κατάρα οι μαύρες γάτες με θεωρούν γρουσούζη χάνονται στις γωνίες τρέχοντας είμαι ένας στίχος που έχει κάποτε ειπωθεί (κι όλο με τρώει

  Περισσότερα