✩ Νέες εκδόσεις: 14 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Βιβλία για παιδιά κι εφήβους:

Κατερίνα Κρις «Η Φαντασία», Εικονογράφηση: Κατερίνα Κρις,εκδ. Πατάκη, σελ. 44

Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Κανείς δεν μπορεί να πει γι’ αυτή την ιστορία πως της λείπει η φαντασία.
Αν κάτι έχει αυτό το βιβλίο, είναι φαντασία. Για την ακρίβεια, την ίδια τη Φαντασία!
Κι αν κάποιοι πιστεύουν πως δεν υπάρχει, τότε μάλλον βιάστηκαν να σοβαρευτούν! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στέλιος Πελασγός «Καλικατζαρολογία, Καλικατζαροδιωκτική», εκδ. Πατάκη, σελ. 36

Επιτέλους, παρά τα καλικαντζαρικά εμπόδια, κατορθώσαμε να εκδώσουμε το βιβλίο που θα σώσει κάθε γενναίο παιδί από τις πονηριές των καλικάντζαρων.
Μέσα εδώ θα βρεις πληροφορίες και κόλπα για να γίνεις ένας μαθητευόμενος καλικαντζαροδιώκτης. Να ξέρεις ότι η επιστήμη μας είναι πολύ χρήσιμη. Αν αποφασίσεις να γίνεις καλικαντζαρ οδιώκτης όταν θα μεγαλώσεις, όλοι θα σε ευγνωμονούν. Κυρίως τα πιο μικρά παιδιά, γιατί οι καλικάντζαροι τους κρύβουν τα μολύβια και τις δεξιές κάλτσες.

Θοδωρής Παπαϊωάννου «Όταν εσύ λείπεις…», εικονογράφηση: Βασίλης Τζούβαλης, εκδ. Πατάκη, σελ. 36

Έχεις σκεφτεί ποτέ τι συμβαίνει εκεί στο δάσος όταν εσύ λείπεις; Η φύση μάς προσφέρει απλόχερα τα μικρά της θαύματα. Κι αν έχεις λίγη τύχη, σσσς… κάποιο από αυτά μπορεί να ζήσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Βασίλης Παπαθεοδώρου «Δεν πιστεύω να φοβάσαι!», Εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 27

Μπρρρρρρ…
Μήπως είσαι από αυτούς που παγώνει το αίμα τους όταν ακούνε τις λέξεις φαντάσματα, μπαμπούλας, τέρας;
Έλα τώρα, μη μου πεις ότι φοβάσαι.
Γιατί υπάρχει τρόπος να γελάς μαζί τους και τελικά να μην τα τρέμεις.
Ποιος είναι αυτός;
Θα τον μάθεις στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Το Δεν πιστεύω να φοβάσαι! είναι ένα ξεκαρδιστικό βιβλίο για μικρά παιδιά, που θα διασκεδάσει τους φόβους τους.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Για ποιο λόγο θα το αγαπήσουν τα παιδιά: Τα παιδιά καταρχάς θα γελάσουν. Αργότερα, αφού θα έχουν διαβάσει αρκετές φορές το βιβλίο, σε ανύποπτο χρόνο θα ανακαλέσουν τα πάθηματα των τεράτων που προκαλούν τον φόβο στα παιδιά του παραμυθιού και θα νικήσουν τα δικά τους τερατάκια. Για ποιο λόγο να το επιλέξουν οι μεγάλοι: Για να δώσουν στα παιδιά την ευκαιρία να γελάσουν, να βάλουν στις πραγματικές τους διαστάσεις καταστάσεις που τα ενοχλούν και τα φοβίζουν αλλά και για να πιάσουν το νήμα μιας συζήτησης για τις φοβίες και που δεν καταλήγει σε αφορισμούς όπως «δεν ντρέπεσαι να φοβάσαι, μεγάλο παιδί;». (Ελένη Κορόβηλα, bookpress.gr, 23/10/2020)

Chris Naylor – Ballesteros «Η βαλίτσα», εκδ. Διόπτρα, σελ. 36

Μια μέρα, όταν φτάνει ένας περίεργος ξένος κρατώντας μόνο μία βαλίτσα, όλοι απορούν…
Γιατί είναι εδώ;
Από πού ήρθε;
Μα τι έχει στη βαλίτσα;
Μια ιστορία γεμάτη ελπίδα και καλοσύνη, αγάπη και τρυφερότητα για όλα τα πλάσματα που έχουν την ανάγκη μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σοφία Ζαραμπούκα «1821 / Επανάσταση», εκδ. Πατάκη, σελ. 84

Στα τοπία της πατρίδας μας σταματώ, κοιτάζω και αναγνωρίζω τα μέρη που δόθηκαν οι μάχες και γράφτηκε η ιστορία της νεότερης Ελλάδας.
Απλοί άνθρωποι, που ζούνε στα βουνά, στα χωριά, στα νησιά αυτού του τόπου, και άλλοι, ξενιτεμένοι, διανοούμενοι, έμποροι, στρατιωτικοί, όλοι, αιώνες τώρα, συνδέονται και αγωνίζονται, γιατί άλλο δεν έχουν στον νου τους παρά «ελευθερία και γλώσσα».
Ξεχνάμε ότι μόνο 200 χρόνια μάς χωρίζουν από την επανάσταση του 1821.
Ίσως γιατί προερχόμαστε από έναν πολιτισμό που μας κάνει να αισθανόμαστε ελεύθεροι ακόμα και όταν είμαστε πολιορκημένοι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ελένη Κατσαμά «Εξυπερύ ο Πρίγκιπας που δεν μεγάλωσε», Μετάφραση: Βασίλης Σελίμας εκδ. Πατάκη, σελ. 32

Ο μεγάλος Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ όταν ήταν μικρός! Η περιπετειώδης ζωή του, από τότε που, παιδί ακόμα, προσπαθούσε να φτιάξει ένα ιπτάμενο ποδήλατο μέχρι τις πρώτες μυστικές αποδράσεις με αεροπλάνο, και από τις πτήσεις με το «Ταχυδρομείο του Νότου» ως τα μαγευτικά ταξίδια στα σύννεφα, πάνω από τα καραβάνια της ερήμου και τους έφιππους Ινδιάνους.
Σε αυτό το συναρπαστικό κι ολότελα ανατρεπτικό ταξίδι, συνταξιδιώτες του είναι οι αγαπημένοι του φίλοι, ο Μικρός Πρίγκιπας, η αλεπού, το κόκκινο τριαντάφυλλο.
Στη σειρά “Οι Μεγάλοι όταν ήταν Μικροί” συναντάμε τους σπουδαιότερους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας όταν ήταν παιδιά, σε μια αφήγηση σαν παραμύθι! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μάκης Τσίτας «Η καμηλοπάρδαλη Χαραλαμπία», Εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 34

Είναι ωραίο να έχεις κατοικίδιο.
Όσοι έχουν το ξέρουν καλά.
Όπως ο Αλέξανδρος. Μόνο που το δικό του δεν είναι σκυλάκι, γατάκι ή έστω κουνελάκι με ένα συνηθισμένο όνομα.
Το δικό του λέγεται Χαραλαμπία και είναι… μια καμηλοπάρδαλη.
Μια καμηλοπάρδαλη, όμως, που παραείναι ζωηρή και άθελά της κάνει πολλές ζημιές. Κι αυτό βέβαια δεν αρέσει καθόλου στους γονείς του, που σκέφτονται να της βρουν άλλη στέγη.
Ο Αλέξανδρος όμως δε συμφωνεί και παίρνει την κατάσταση στα χέρια του… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μαρία Ρουσάκη «Το μυστικό της κολλητής μου», εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας, εκδ. Κέδρος, σελ. 80

H Νένη, δηλαδή η Νικολέτα-Ελένη, δεν αγαπάει το όνομά της. Όμως αγαπάει τον χορό, τις μπριζόλες με πατάτες τηγανητές, τον παππού της και, φυσικά, την κολλητή της φίλη, τη Σωτηρία.
Εκείνη τη σώζει όποτε τη χρειάζεται, όπως δηλώνει και το όνομά της. Σωτήριο είναι και το ημερολόγιο της Νένης, στο οποίο καταφεύγει όταν θέλει να γράψει τα μυστικά της.
Αυτά που δεν λέει σε κανέναν άλλο εκτός από την κολλητή της, αφού και η Σωτηρία μοιράστηκε μαζί της ένα πολύ μεγάλο και σπουδαίο μυστικό. Ένα μυστικό που η Νένη δεν ξέρει πώς να το χειριστεί και αν πρέπει πράγματι να το κρατήσει κρυφό, κι ας το υποσχέθηκε στη φίλη της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μίλτος Πιστώφ «Σι Λόντε – Το κορίτσι που βρήκε τη μουσική», εικονογράφηση: Γιάννης Σκουλούδης, εκδ. Διόπτρα, σελ. 80

Κάπου στην Αφρική υπάρχει ένα μουσικό χωριό, το Αμπαγιόμι, όπου όλοι οι κάτοικοι παίζουν μουσική! Κάθε πρωί τον ρυθμό της ημέρας δίνει από την καλύβα της η γιαγιά Μάχα με το τύμπανό της.
Ωστόσο, ένα πρωινό το τύμπανο της γιαγιάς δεν ακούγεται. Οι κάτοικοι του χωριού αναστατώνονται, αφού δεν ξέρουν πώς να ζουν χωρίς ρυθμό. Αν και ο αρχηγός του χωριού στέλνει τους τρεις πιο γενναίους άντρες του να αναζητήσουν τη γιαγιά Μάχα, το μυστήριο θα λύσει η μικρή εγγονή της, η Σι Λόντε.
Σε μια συναρπαστική διαδρομή μέσα στη ζούγκλα, θα περάσει πρώτα από το χωριό με τους γορίλλες, θα συναντηθεί με το πιο άγριο λιοντάρι και, έστω για μια στιγμή, θα ξαναβρεθεί με τη γιαγιά της, κατορθώνοντας να επαναφέρει τη μουσική στο χωριό.
Η απώλεια και ο δρόμος προς την αυτογνωσία ισορροπούν στην ιστορία αυτή, αναδεικνύοντας ως πιο ισχυρή δύναμη τη ­θέληση μέσα μας.

Κατερίνα Σέρβη «Ιλιάδα και Οδύσσεια/ Κορίτσια που έγιναν μύθος», εικόνες: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Διόπτρα, σελ. 126

Δεκαοκτώ μυθικές ηρωίδες -θεές και θνητές, νύμφες των δασών και των θαλασσών και μια μάγισσα- πιάνουν το νήμα του παραμυθιού, η μια μετά την άλλη, και αφηγούνται ιστορίες για μάχες και έρωτες, μοιραίες γνωριμίες και αιχμαλωσίες, θάρρος και αλτρουισμό, προδοσία και συγχώρεση. Παράλληλα, τις παρακολουθούμε σε στιγμές δράσης ή στιγμιότυπα-σταθμούς της ζωής τους, για να ανακαλύψουμε τον ρόλο που έπαιξαν, εκούσια ή ακούσια, σε δύο από τις αρχαιότερες, πιο συναρπαστικές και πιο αγαπημένες μυθικές περιπέτειες του κόσμου: την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Γιολάντα Χατζή «Κλέφτες και αρματολοί», Εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 22

Ένας σκληρός πασάς.
Ένας απελπισμένος χριστιανός ραγιάς.
Γιατί ο ραγιάς φεύγει από το χωριό του και ανεβαίνει στα βουνά;
Πώς ζει εκεί πάνω και γιατί γίνεται κλέφτης;
Τι κάνει ο πασάς για να τον πάρει με το μέρος του; Κλέφτες και αρματολοί, οι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στις νικηφόρες μάχες της επανάστασης του 1821. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Ποίηση:

Γιάννης Δ. Στεφανάκις «Βάθος ουρανού», εκδ. ΑΩ, σελ. 80

Δείγμα γραφής:

Τζιτζίκια ψάλλουν:
ελιά ευλογημένη,
πράσινος καρπός

Λευκό σύννεφο
λούζεται στη θάλασσα·
κόκκινη κλωστή
[…]
[Από την έκδοση]

Μαριλού Καλοκάση «Ο θάνατος της ημέρας», εκδ. ΑΩ, σελ. 56

Δείγμα γραφής:

Ο θάνατος της ημέρας

Όταν τελειώνει μια Κυριακή
Και μαζεύονται κοπάδια
τα θραύσματα και οι μνήμες
ξέρω, ήδη, ποιος θα ‘ναι ο θάνατος της επόμενης ημέρας

Όταν τελειώνει μια άνοιξη
Και μεθυσμένα πουλιά,
όλα τα απάνεμα σαράκια,
φαγώνουν κάθε σημείο από μέσα μου,
ξέρω, ήδη, και μιλάω, και συζητάω, γιαι το θάνατο της επόμενης ημέρας

Όταν τελειώνει ένα όνειρο
Αποχαιρετώ τη θύμησή μου
Πάσχω την ελπίδα μου
Είμαι αυτό που ξέρω ότι θα ‘ρθει,
αυτό που μιλάω,
αυτό που συζητάω.
Είμαι ο θάνατος της επόμενης ημέρας.

[Από την έκδοση]