Ποίημα: “Βλέμμα”
Του Χριστόφορου Τριάντη // *
ΒΛΕΜΜΑ
Στα δάκρυα φωλιάζουν
εικόνες γερασμένων βασιλιάδων
κι ερειπωμένα σπίτια.
Σ’ άλλα θεμέλια
στήνονται αυτά (γρήγορα),
μα μένουν πάλι έρημα.
Και το φως μαζί με τον θάνατο
γίνονται σαν τραγούδι που γυροφέρνει
τους ηλίανθους.
Αγγίγματα που γαντζώνονται
στα δάκρυα
και ξαναφέρνουν στα μάτια
παιδικές θύμησες.
Κι όλα είναι ένα δακρυσμένο βλέμμα,
στραμμένο στον ουρανό.
Ένα ταξίδι
στον κύκλο των επιστροφών.
* Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 . Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων ( filologoi.gr ). Επιθυμία του είναι να γράφει ποιήματα χρησιμοποιώντας τις λέξεις «με προσοχή, πάθος και αίμα!» όπως είπε ο Νίτσε και «να εξαφανίσει τη ματαιοδοξία του» όπως είπε ο Έζρα Πάουντ.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “Τυφλή ελεγεία”
30/04/2024, 7:42 μμ -
Ποίημα: “Eλάχιστο”
30/04/2024, 7:40 μμ -
Ποίημα: “Ο καλύτερος εχθρός”
30/04/2024, 7:39 μμ -
Ποίημα: “Φθορά”
30/04/2024, 7:37 μμ -
Ποίημα: “Λύτρωσις”
30/04/2024, 7:36 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν
Γράφει η Βιβή Γεωργαντοπούλου // “Μεθυσμένη Πολιτεία”, Σωτήρης Πατατζής, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας Σκέψεις για την διαχρονικότητα της λογοτεχνίας με αφορμή ένα μυθιστόρημα Σοφά τα λόγια του συγχωρεμένου του Ρασούλη˙ κι αυτά τα άτιμα τα “όλα τριγύρω” δεν είναι εύκολο να
Περισσότερα -
Ποίηση fractal: “To πεπρωμένον φυγείν αδύνατον”
Της Ρένιας Παπαματθαίου // * Σαν ’χτες μ’ έφερες στον κόσμο. Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Άρχισες από τα όμορφα. Μου έδειξες το φεγγάρι στα νερά των ποταμιών. Εκεί βουτάει ο ουρανός. Έσκυψα να το πιάσω. Κρεμάστηκα
Περισσότερα -
Η παρακμή και η ακμή της μεσοβυζαντινής πόλης (7ος-13ος αι.)
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // * Η πρωτοβυζαντινή πόλη Η πρωτοβυζαντινή περίοδος ή ύστερη αρχαιότητα (4ος-6ος αιώνας μ. Χ.) χαρακτηρίζεται από την ακμή των μεγάλων αστικών κέντρων με οικοδομήματα δημόσιου και μνημειακού χαρακτήρα, όπως θέατρα, λουτρά, γυμναστήρια
Περισσότερα -
Ποίηση: “Νέα πνοή”
Της Αρετής Μαυροπούλου // Αγάπη στην Ανατολή την ζωηφόρο ενέργεια φωτός νύν και αεί δωρούμενη βότρυς. Έρωτας στην Δύση του σε αιώνια καταδίκη φθοράς. Η τράπεζα του θαύματος γεμάτη άρτους νάμα και μετάληψη. Τα καντήλια των
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ένα πρωινό του Σεπτέμβρη”
Γράφει η Ελένη Ε. Νανοπούλου // “Ένα πρωινό του Σεπτέμβρη” Έσκισε βίαια την φθινοπωρινή ησυχία η αντρική φωνή. “Θα τον σκοτώσω, δε μπορώ πια”. Τα γεροντάκια, ξύπνια από ώρα, έστησαν αυτί να βεβαιωθούν, άκουσαν καλά; Οι
Περισσότερα -
Το ποίημα της εβδομάδας | Αλεξάνδρα- Ευτυχία Λουκίδου, «Αυτοάνοσο»
Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη-Αυγούστη // Αλεξάνδρα- Ευτυχία Λουκίδου, «Αυτοάνοσο» Αμήχανη παραφορά σιωπής που μου μαθαίνεις τη γυμνή στιγμή και την ακέραιη θάλασσα την αρυτίδωτη σκιά όταν επάργυρη μες στο λευκό καταποντίζεται κι είναι γι’ αυτό που
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα
Της Μαίρης Πέστροβα // Β’ Χαιρετισμοί ~~~~~~~~~~~ Θρασύτατα κρεμάστηκε απ’ τα μάτια σου. Τι θλιβερό κι αυτό! αγωνιωδώς η πνοή να παίρνει ανάσα από ξένα σώματα, να ζει συμβατικά λόγω έλλειψης θάρρους, να περπατά σε χρησιμοποιημένα πλακάκια
Περισσότερα
