Διήγημα: “Τρύφων και Ζαχαρίας”

Του Λεωνίδα Καζάση //

 

Τρύφων και Ζαχαρίας

Τι κι αν δεν έχεις άμαξες ασημένιες; ο ήλιος ανατέλλει, δύει, η θάλασσα λικνίζεται, στους βράχους ρίχνεται, το πράσινο ο ορίζοντας απολαμβάνει. Σώματα! Σώματα! Αφές! Αφές να νοιώσεις, να αποκαλύψεις μορφασμούς στους οργασμούς της έλξης, κατόπιν λόγου παιγνιδιών που την αίσθηση φουντώνουν!

Ποια σώματα μου αναφέρεις μωρέ Ζαχαρία; Τα πεθαμένα; Τα σώματα οι άνθρωποι τα έχουν για να δουλεύουν σαν είλωτες και να ικανοποιούν ψεύτικες επιθυμίες υλικές, όσο για τις αφές και τους οργασμούς , από πολύ νωρίς παραιτούνται (εάν ποτέ τους ένοιωσαν), επιμένοντας, πως η ζωή προχωρεί με έναν σύντροφο ερωτικό, αν και οι ίδιοι ομολογούν, ότι παύουν να είναι ερωτευμένοι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά η αγάπη της ασφάλειας ή η ασφάλεια της αγάπης μένει, μαζί με την υπερβολικά δοσμένη σημασία της τεκνογονίας, που, υποκρινόμενοι, δίχως να νοιάζονται γι’ αυτούς που φέρνουν, θεωρούν υπέρτατο σκοπό, υποτιμώντας, αγνοώντας, και ουσιαστικά καταργώντας την μήτρα προέλευσή της. Κατηργήθη πάσα έννοια, παντού βρωμά εργασία και οικογένεια. Αυτές είναι οι απολαύσεις τους.

Έχεις δίκιο Τρύφωνα. Η μονογαμία σύντομα σε αποχή καταλήγει. Φαντάζεσαι της δυστυχίας τους το κενό; Το οποίο αντιλαμβάνονται, αλλά δεν είναι σε θέση να καλύψουν, αφού το σώμα τους και η σαρκική διάθεση νεκρώνονται παιδιόθεν. Όποιος για εναλλαγή ερωτικών συντρόφων τους μιλήσει, στιγματίζεται ως ανήθικος, ανώμαλος, απομονώνεται. Η κοινωνία τοποθετεί την ηθική στο σώμα και την ερωτική συνεύρεση, για να την αποσύρει από εκεί όπου τίθεται πραγματικό ηθικό ζήτημα, τον τρόπο του βιοπορίζεσθαι· αφήνοντας αχαλίνωτο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, να εκτρέπεται σε άπληστο κίνητρο εγκλήματος. Έτσι λοιπόν δια την κοινωνίαν, ανήθικο δεν θεωρείται να έχει κάποιος δέκα σπίτια, χιλιάδες στρέμματα, να αλλάζει κάθε τόσο αυτοκίνητα, να παίρνει εκατομμύρια πετώντας κόκκαλα στους άλλους, να βρωμίζει τον αέρα, τα νερά· ανήθικο θεωρείται, να χαίρεται κανείς τον έρωτα αλλάζοντας συντρόφους, και βέβαια, το λάβαρο της ηθικής αυτής σηκώνουν οι ιερείς , τα δεκανίκια της βίας, της αδικίας! Όμως, και οι διανοούμενοι πλην ελαχίστων, υπονομεύουν την εναλλαγή ερωτικών συντρόφων ως υποδεέστερη, ανάγοντας την ενασχόληση με τα γράμματα και τις τέχνες σε μέγιστη ευχαρίστηση, υποκύπτοντας στο υπερτροφικό υπερεγώ, που, και αυτοί κουβαλούν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα βιβλία κι αν διαβάσουν.

Τρύφων: Ζαχαρία, οι άνθρωποι έχουν χοντρό πρόβλημα με το σώμα τους, τις λειτουργίες του και την ερωτική πράξη! τόσο χοντρό, που, στα κολυμβητήρια που πηγαίνω, ντρέπονται να πλύνουν τα γεννητικά τους όργανα και τον πρωκτό τους, γιατί οι κινήσεις πλυσίματος ομοιάζουν με αυτές τις σεξουαλικής αυτοϊκανοποίησης, γι’ αυτό μπαίνουν άπλυτοι μέσα στις πισίνες, με ότι αυτό συνεπάγεται. Η γυμνότητα αντιμετωπίζεται ως αδίκημα ακόμη και στα αποδυτήρια. Οι γονείς που φέρνουν τα παιδιά τους στα κολυμβητήρια, τα γδύνουν και τα ντύνουν, λόγω ελλείψεως αποδυτηρίων ανηλίκων, στον ίδιο χώρο με τους ενήλικους, κι αν τύχει να δουν κανέναν ενήλικο γυμνό στα αποδυτήρια, τσιρίζουν, τον προσβάλλουν με την γνωστή μομφή και άλλα υστερικά. Σε ένα ανοικτό κολυμβητήριο των Αθηνών στο Γουδί, το 2002, όταν τελείωσα την κολύμβηση και βγήκα έξω από την πισίνα, άρχισα να κάνω διατάσεις για την μέση, και τότε εμφανίσθηκε ο υπεύθυνος ναυαγοσώστης, και μου είπε, ότι αυτό που κάνω απαγορεύεται, και ότι σύμφωνα με τον κανονισμό, βγαίνοντας από το νερό της πισίνας δεν καθόμαστε καθόλου έξω, ούτε για να μας δει ο ήλιος, αλλά πάμε κατευθείαν στα αποδυτήρια. Στο ίδιο κολυμβητήριο επίσης, μετά από δώδεκα χρόνια περίπου, κάποια μέρα που ήμουν γυμνός στα αποδυτήρια ενηλίκων, και ετοιμαζόμουν να ντυθώ, ένας συναθλητής γύρω στα σαράντα πέντε με πενήντα, μου έκανε παρατήρηση, επειδή ήμουν γυμνός μπροστά σε εφήβους ( οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν πάει κάλλιστα στα αποδυτήρια ανηλίκων ). Και όταν τον ρώτησα, «τι κακό έχει το ανθρώπινο σώμα και η φύση που το εδημιούργησε», εκείνος μου απάντησε, πως αυτά τα λένε οι ομοφυλόφιλοι. Καμάρωσε επίπεδο! Ορθόδοξο Ισλάμ! Σε ένα άλλο κολυμβητήριο εκτός Αθηνών, όταν βγήκα με το μαγιό από τα αποδυτήρια και πήγα στο κυλικείο να ψάξω την ομπρέλα μου που την είχα χάσει, τρεις γονείς διαμαρτυρήθηκαν δια την περιβολήν μου, όταν δε τους εζήτησα τον λόγο, μία μητέρα μου είπε πως ο κανονισμός ρητά αναφέρει, ότι στους χώρους του κολυμβητηρίου πρέπει να κυκλοφορούμε εφ’ όσον είμαστε με το μαγιό, φορώντας από πάνω μπουρνούζι, ενώ ένας ευυπόληπτος οικογενειάρχης με απείλησε με ξυλοδαρμό λέγοντάς μου: «δεν μπορώ να βλέπω τον κώλο σου ρε μαλάκα». Φαντάσου , Ζαχαρία πως διαπαιδαγωγήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι, πως διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους και πως μία κατάσταση διαιωνίζεται.

Ζαχαρίας: Να σου πω εγώ τι έπαθα με τον διαχειριστή της πολυκατοικίας καθηγητή πανεπιστημίου της ιατρικής, όταν ένα βράδυ κτύπησε το κουδούνι του διαμερίσματός μου κάτι να με ρωτήσει, και εγώ εκείνη την ώρα γυμναζόμουν και ήμουν γυμνός από την μέση και επάνω˙ ανοίγω την πόρτα και με ύφος θυμωμένο και επιτακτικό ο καθηγητής εφώναξε: «Βάλε κάτι επάνω σου, δεν είμαι καμιά πουτάνα να με υποδέχεσαι έτσι». Μεσαίωνας Τρύφωνα. Μεσαίωνας! Εδώ η αφόδευση και η ούρηση, κενώσεις σωτήριες που ανακουφίζουν, χλευάζονται και χρησιμοποιούνται ως ύβρεις, μαζί με τα γεννητικά όργανα και την ερωτική πράξη. Οι άνδρες προτιμούν να πεθάνουν από καρκίνο του προστάτη παρά να διαπερασθούν από το δάχτυλο του ουρολόγου κατά την εξέταση. Καλά που υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια, εξέταση αίματος για τον προστάτη. Μιά που ανέφερα τον προστάτη, πρέπει να σου πω ότι εδώ κρύβεται μιά μεγάλη αλήθεια, που η κοινωνία ευλόγως, σύμφωνα με την παράλογη λογική της, αποσιωπά: ότι κάθε άνδρας είναι από κατασκευής διαπερατός ερωτικά, διότι το νεύρο της στύσεως που ευρίσκεται σχεδόν επάνω στον προστάτη, εντοπίζεται και αγγίζεται με την διείσδυση οιουδήποτε αντικειμένου μέσα στον πρωκτό του ανδρός. Έτσι με την διείσδυση αγγίζουν το νεύρο της στύσεως του ανδρός, αυτό ερεθίζεται, έχουμε ηδονή, στύση πέους, ίσως και εκσπερμάτωση. Άρα κάθε άνδρας είναι διαπερατός ερωτικά. Βέβαια υπάρχει κι άλλη αλήθεια η οποία αφορά την υγιεινή, που πάλι αποσιωπάται· ότι ο προστάτης και το νεύρο της στύσεως συνορεύουν με την περιοχή των εντέρων, που όπως γνωρίζουμε αποτελεί εστία μικροβίων, και έτσι κάθε διείσδυση στον πρωκτό του ανδρός, μπορεί να μεταφέρει μικροβιακές ουσίες από την περιοχή των εντέρων στον προστάτη, με αποτέλεσμα χρόνια φλεγμονή του προστάτη με πιθανή δυσάρεστη εξέλιξη. Τα ήξερες αυτά Τρύφωνα; Εγώ τα πληροφορήθηκα μετά τα τριάντα πέντε μου. Ποιος να μας τα πει; Οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι γιατροί; Εδώ αποκρύπτουν πως ερχόμαστε στον κόσμο. Η παράλογη, ανήθικη ηθική τους που μόνο την κατανάλωση υπηρετεί, υπονομεύει την ψυχική και σωματική τους υγεία, οπότε τι μπορεί να περιμένεις απ’ αυτούς; Όσο για τους επιεικώς θρασείς που διατείνονται ότι οι άνθρωποι έλυσαν τα ψυχολογικά τους προβλήματα και απελευθερώθηκαν σεξουαλικά, ή ζουν σε άλλον πλανήτη, ή πληρώνονται γι’ αυτά που λένε, ή είναι τόσο βουτηγμένοι στον βόθρο της αγοράς και του κέρδους, που την επιστημονική εμπορευματοποίηση του σώματος και του έρωτος μέσω του θεάματος, την αποκαλούν απελευθέρωση. Είναι ποτέ δυνατόν το σύστημα να αρνηθεί την πεμπτουσία του; Να συντρίψει τον θεμέλιο λίθο που το στηρίζει; Εδώ τα επιστημονικά επιτελεία του επενόησαν και έριξαν ιό, για να σβήσουν την σπίθα που άναψε την δεκαετία του 1960, και να απομακρύνουν έτσι τον κίνδυνο παρέκκλισης των ανθρώπων από την κατανάλωση και την εξοντωτική πολύωρη εργασία που αυτή απαιτεί.

Τρύφων: Το ξέρω. Η ζωή μας χαραμίστηκε από τους ανέραστους. Μήπως δεν είμαστε άνθρωποι;

Ζαχαρίας: Ίσως, εάν είναι άνθρωποι αυτοί, τότε εμείς δεν είμαστε και εάν είμαστε εμείς, τότε αυτοί δεν είναι.

Τρύφων: Δεν με ενδιαφέρει φίλε, τους χαρίζω την ανθρωπιά που καταργεί την απόλαυση και στην θέση της τοποθετεί την πλήξη, τον κόπο, το αλληλοφάγωμα.

Ζαχαρίας: Έτσι είναι. Φταίει όμως και η φύση που είναι ανεκτική με τους ανθρώπους, επιτρέποντάς τους να την αγνοούν χλευάζοντας, υπονομεύοντάς την, αργώντας πολύ να εκδικηθεί.

Τρύφων: Ναι βέβαια, με το ζωικό βασίλειο η φύση είναι πιο αυστηρή και τιμωρός γρήγορη. Το ζωικό βασίλειο με ελάχιστη πρόσβαση στην νόηση, αποδεικνύεται λιγότερο φονικό από τον άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να εξολοθρεύει μαζικά, ενώ τα ζώα αδυνατούν, όπως επίσης τα ζώα δεν διανοούνται να ενοχοποιήσουν το σώμα τους και τις λειτουργίες του, ούτε να πνίξουν τις ορμές τους και να τις εμπορευθούν κατόπιν, όπως κάνει ο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν θεού άνθρωπος. Μήπως θα έπρεπε να επανεξετάσουμε τον ρόλο της νόησης δια την οποίαν επαίρονται ότι υπερέχουν έναντι του ζωικού βασιλείου; Άξια μομφής μέχρι τώρα η χρήση της, την επιστήμη στο έγκλημα επέφερε, την ευχαρίστηση ποινικοποιώντας.

Ζαχαρίας: Πόση νόηση χρειάζεται την νόηση να κρίνεις, να απομυθοποιήσεις; Ο Αριστοτέλης, ο Ζήνων ο Κιττιεύς, ο Σωκράτης, συνέδεσαν την νόηση με την αρετή. Ενδιαφέρουσα σύζευξη κατά την οποίαν και κατά τον Ζήνωνα τον Κιττιέα, σοφός είναι ο ενάρετος, δηλαδή αυτός που δεν είναι φιλοχρήματος, φιλόδοξος, φίλαρχος, και όχι ο έχων πολλές γνώσεις. Βάσει λοιπόν του ορθού λόγου δεν μπορεί παρά ο καλός να είναι έξυπνος και ο έξυπνος καλός. Εύγε στον Αριστοτέλη, τον Ζήνωνα και τους άλλους αρχαίους φιλοσόφους, που συνυφαίνουν την εξυπνάδα με την ηθική για το κοινό καλό. Πολύ έξυπνο! Όμως πόσο ορθός μπορεί να είναι ο λόγος και πόσο ενάρετη η αρετή, όταν απαξιώνουν, αγνοούν και απαγορεύουν το μισό είναι των ανθρώπων, δηλαδή την αίσθηση και το σώμα, καθιστώντας αυτούς ανάπηρους; Πολλοί φιλόσοφοι αρχαίοι και μεταγενέστεροι, αναγνωρίζουν και θεοποιούν ως μοναδική φυσική λειτουργία που προάγει τους ανθρώπους, την νόηση, πότε υποτιμώντας και πότε βρίζοντας την αίσθηση και το σώμα. Έτσι διαμορφώνουν μία νόηση που αντιστρατεύεται τον ορθό λόγο, αφού παραβλέπει την φύση, απαγορεύοντας το αισθάνεσθαι και την πολυδιάστατη, εναλλακτική, πολυγαμική φύση του· μία νόηση κολοβή, διεστραμμένη, σαν αυτή που οδηγεί το ανθρώπινο είδος εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια «πολιτισμού» αποτροπιασμού.

Τρύφων: Τώρα που η χώρα χρεοκοπεί, θα χρειασθούν οι νεοέλληνες την φιλοσοφία· το είχαν παρακάνει με την χλιδή, την ξιπασιά, την αμορφωσιά του ατομικισμού τους, που τους κάνει να πιστεύουν ότι καθένας τους μπορεί να συνεχίζει να περνά καλά, ενώ ψοφάνε χίλια αρνιά. Ας τους βοηθήσουν οι αξίες και τα ιδανικά τους. Να ιδώ τι θα κάνουν τα γύναια.

Ζαχαρίας: Ότι έκαναν πάντα· θα πουλιούνται στους αγοραστές βιαστές τους, μόνο τώρα λόγο φτώχειας θα πουληθούν αντί πινακίου φακής, όπως πριν από δεκαετίες γινόταν.

Τρύφων: Τι τα θες, η θέση της γυναίκας στον εκμεταλλευτικό πολιτισμό, δεν μπορεί να είναι άλλη από εκείνη της ιεροδούλου. Αφού οικογένεια και σχολείο αποκόψουν το κορίτσι από το ερωτικό ένστικτο, το ωθούν ύστερα στην διαπραγμάτευση του άδειου από επιθυμία σώματός του για τα γνωστά κίνητρα, μετατρέποντας την γυναίκα σε εμπόρευμα, και μάλιστα το πιο ακριβό, δυσεύρετο και δύστροπο εμπόρευμα της αγοράς.

Ζαχαρίας: Όμως και ο άνδρας δεν είναι αθώος. Θεωρεί δεδομένο ότι θα εξαγοράσει δια της χλιδής και των αξιωμάτων του την αγκαλιά που δεν τον θέλει, ονομαζόμενος επαξίως, δωροδόκος βιαστής. Ξέρεις Τρύφωνα, είναι λιγότερο σπάνιο να γνωρίσεις γυναίκα που να μην την ενδιαφέρει ο υλικός πλούτος, από το να γνωρίσεις γυναίκα σαρκική, τους άνδρες να ποθεί ως φύλο, και όχι ως χρήμα και ως μέσον που θα την οδηγήσει στης μητρότητος την κοινωνική καταξίωση. Την γυναίκα αυτή πόρνη την αποκαλούν, ενώ την ανέραστη που διαπραγματεύεται με τον πλούσιο γαμπρό και τον καλό δουλευτή, γιατί οι πλούσιοι δεν επαρκούν για όλες, την αποδέχονται ως ηθική, ιδανική γυναίκα.

Τρύφων: Μόνο η απελευθέρωση του σώματος και του ερωτικού ενστίκτου με την πληρότητα που παρέχουν, θα σπρώξουν τους ανθρώπους να αποδώσουν χρηστική σημασία στα αναγκαία δια την ζωήν υλικά αγαθά, ως εργαλεία και μέσα δια την ζωήν και όχι ως αυτοσκοπόν της. Τότε τα φύλα θα ομονοήσουν, άνδρες και γυναίκες θα ασχοληθούν με την σεξουαλικότητά τους, και με την πνευματικότητα που αυτή προάγει, ανακαλύπτοντας χαρές διαφορετικές από τις άχαρες χαρές με τις οποίες «χαίρονται» μέχρι τώρα. Ρίγη έρωτος βολιδοσκοπούν το θείο.

Ζαχαρίας: Εις το όνομα της Λαγνείας που δεν χαρήκαμε.

Τρύφων: Αμήν.