Fractal
Home / Ποιήματα / Tρία ποιήματα
02/11/2021, 11:28 μμ

Tρία ποιήματα

Γράφει ο Ανδρέας Φαντούσης //

 

 

 

 

 

1ο ποίημα

 

Τον χώρισε κι ήταν μεγάλη η οδύνη του.

Δεν είχε αντιληφθεί

ή δεν ήθελε να πιστέψει…

Την είχε ερωτευτεί όπως καμία άλλη, έλεγε…

 

Όταν για πρώτη του φορά ήρθε στη θέση της

και έγινε εκείνος ο φυγάς,

δεν πόνεσε ποτέ ξανά το ίδιο

όταν τον άφηναν.

 

Γιατί σε κάθε τους φευγιό,

έβλεπε τον ίδιο τον εαυτό του.

 

 

 

2ο ποίημα

 

Ασυνήθιστος έμοιαζε ο τρόπος που στεκόσουν.

Το βάδισμά σου ασταθές κι αλλιώτικο.

Η μιλιά σου αργή,

ο ήχος έντονος.

 

Σαν ήμασταν μες τον πολύ τον κόσμο,

τους παραξένευε με τι φυσικότητα μιλούσαμε

και κοιτούσαν αδιάκριτα οι ξένοι.

Χειρότερο δε και ευτελές συνάμα,

όταν πρωτογνωρίζαμε ανθρώπους

που προσποιούνταν ότι δε σε βλέπουν.

Βέβαια κάποιοι, το παραδέχομαι,

ήταν πολύ καλοί μαζί σου.

Κι εκεί ‘ναι που ‘λεγα,

οτ’ ήσουν της παρέας μας ο ιχνηλάτης,

ο δείκτης που μας έδειχνε το βάθος κάθε ψυχής.

Άλλες φορές πάλι,

ήσουν το μόνιμ’ αναμμένο φως,

τ’ οποίο τύφλωνε την απληστία μας

και φώτιζε την ανθρωπιά μας.

 

Βαρύ το φορτίο σου φίλε μου…

 

μα είσαι αγνός σαν μωρό

και σημαντικός σαν δάσκαλος.

 

Λίθος θεμέλιος

στο καταφύγιο από το εγώ μου.

 

 

 

3ο ποίημα

 

Παρατηρώ τη μέλισσα πως ζει

και σκέφτομαι:

θυσία γίνεται για την αγέλη

κι αν η βασίλισσα δεν είναι γόνιμη και παραγωγική

όλες μαζί οι εργάτριες θα την εξολοθρεύσουν.

Φτιάχνοντας άλλη, νέα και ικανή, να τις διαιωνίσει.

Τι τυχερές που είν’ όλες τους και μια;

Πόση τάξη χωράει στον κόσμο τους

και πόση στον δικό μας;

 

Το μελίσσι του είδους μας, έχει πολλές βασίλισσες.

Τόσες που από μόνες τους φτιάχνουνε το δικό τους.

Κι έτσι και οι εργάτριες, κοιτούν τον εαυτό τους.

Ανώτερο ον ο άνθρωπος όλων των άλλων όντων

με δύναμη τη νόηση, με μάθανε, από μικρό να λέω.

Μ’ αναρωτιέμαι διαρκώς,

αν είναι αδυναμία…

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top